Аб'яўленьня 9 глава

Кніга Аб'яўленьня сьвятога Яана Багаслова
Пераклад Яна Станкевіча → Синодальный перевод (СВ)

І пяты ангіл затрубіў, і я абачыў гвязду, палую зь неба на зямлю, і даны быў ёй ключ бяздоньня.

Пятый ангел вострубил, и я увидел звезду, упавшую с неба на землю, и дан был ей ключ от кладезя бездны.

І яна адчыніла яму бяздоньня, і вышаў дым ізь ямы, як дым ізь вялікае печы; і сонца і паветра сьцямнелі ад дыму ямы.

Она отворила кладезь бездны, и вышел дым из кладезя, как дым из большой печи, — и помрачилось солнце и воздух от дыма из кладезя.

І з дыму вышла шаранча на зямлю, і дана ёй улада, якую маюць земныя скорпіёны.

И из дыма вышла саранча на землю, и дана была ей власть, какую имеют земные скорпионы.

І сказана было ёй, каб ня шкодзіла земнай траве ані якому зяленіву, ані дзервам, адно людзём, каторыя ня маюць пячаці на чолах сваіх.

И сказано было ей, чтобы не делала вреда траве земной, и никакой зелени, и никакому дереву, а только одним людям, которые не имеют печати Божией на челах своих.

І дана ёй не забіваць іх, адно мучыць пяць месяцаў; і мучэньне ад іх, як мучэньне ад скорпіёна, як укусе людзіну.

И дано ей не убивать их, а только мучить пять месяцев; и мучение от нее подобно мучению от скорпиона, когда ужалит человека.

І тых дзён людзі будуць шукаць сьмерці, але ніяк ня знойдуць яе; і захочуць памерці, але сьмерць уцячэць ад іх.

В те дни люди будут искать смерти, но не найдут ее; пожелают умереть, но смерть убежит от них.

І выгляд шаранчы, як коні, прыгатаваных на вайну; і на галавах у яе быццам вянкі, падобныя да залатых, віды ж ейныя — як віды людзкія;

По виду своему саранча была подобна коням, приготовленным на войну; и на головах у нее как бы венцы, похожие на золотые, лица же ее, как лица человеческие;

І валасы ў іх — як валасы ў жанок, а зубы ў іх былі, як у лявоў.

и волосы у нее, как волосы у женщин, а зубы у нее были как у львов.

На іх былі панцыры, як панцыры зялезныя, а шум ад крыльля іхнага, як грукат ад цялежак, калі шмат коні бяжыць на вайну.

На ней была броня, как бы броня железная, а шум от крыльев ее — как стук от колесниц, когда множество коней бежит на войну;

І ў іх былі хвасты, як у скорпіёнаў, і жыгалы; улада ж іхная ў хвастох іхных — раніць людзёў пяць месяцаў.

у нее были хвосты, как у скорпионов, и в хвостах ее были жала; власть же ее была — вредить людям пять месяцев.

Каралём над сабою мелі яны ангіла бяздоньня; імя ягонае пагэбрэйску Аваддон, а пагрэцку Аполён.

Царем над собой она имела ангела бездны; имя ему по-еврейски Аваддон, а по-гречески Аполлион.

Першая бяда мінула; вось, ідуць за гэтай яшчэ дзьве бяды.

Одно горе прошло; вот, идут за ним еще два горя.

І шосты ангіл затрубіў, і я пачуў адзін голас ад чатырох рагоў залатога аброчніка, што перад Богам,

Шестой ангел вострубил, и я услышал один голос от четырех рогов золотого жертвенника, стоящего пред Богом,

Каторы казаў шостаму ангілу, што меў трубу: «Вывальні чатырох ангілаў, зьвязаных ля вялікае ракі Еўфрату».

говоривший шестому ангелу, имевшему трубу: «Освободи четырех ангелов, связанных при великой реке Евфрат».

І вывальнены былі чатыры ангілы, прыгатаваныя на гадзіну а дзень а месяц а год, каб забіць трайціну людзёў.

И освобождены были четыре ангела, приготовленные на час, и день, и месяц, и год, для того чтобы умертвить третью часть людей.

Лік коннага войска быў двойчы дзесяць тысячаў дзесяцёх тысячаў; і я чуў лік яго.

Число конного войска было два мириада мириад; и я слышал число его.

Гэтак відзеў я ў відзені коні і на іх коньнікаў, што мелі на сабе панцыры агняныя а гіяцынтавыя а серкавыя; галавы ў коні, як у лявоў, і з роту ў іх выходзіў агонь а дым а серка.

Так видел я в видении коней и на них всадников, которые имели на себе броню огненную, гиацинтовую и серную. Головы у коней — как головы у львов, и изо рта их выходил огонь, дым и сера.

Гэтымі трыма болькамі, агнём а дымам а серкаю, што выходзілі з роту ў іх, была забіта трайціна людзёў;

От этих трех язв: от огня, дыма и серы, выходящих изо рта их, — умерла третья часть людей,

Бо сіла коняў у роце ў іх і ў хвастох у іх; а хвасты іхныя падобныя да гадаў, і мелі галавы, і імі яны шкодзілі.

ибо сила коней заключалась в пасти их и в хвостах их; а хвосты их были подобны змеям и имели головы, и ими они вредили.

Засталыя ж людзі, што ня былі забіты гэтымі болькамі, не пакаяліся з учынкаў рук сваіх, каб ня кланяцца нячысьцікам, і залатым, і срэбным, і бранзовым, і каменным, і дзярвяным балваном, каторыя ня могуць бачыць ані чуць, ані хадзіць.

Прочие же люди, которые не умерли от этих язв, не раскаялись в делах рук своих, так чтобы не поклоняться бесам и золотым, серебряным, медным, каменным и деревянным идолам, которые не могут ни видеть, ни слышать, ни ходить.

І не пакаяліся яны з убіўстваў сваіх ані з чараў сваіх, ані зь бязулства свайго, ані із зладзейства свайго.

И не раскаялись они в убийствах своих, ни в чародействах своих, ни в блуде своем, ни в воровстве своем.

« 8 глава 10 глава »