Пераклад Яна Станкевіча
1 І крануліся сынове Ізраелявы, і разьлягліся табарам на раўніне Моава, на гэтым баку Ёрдану, супроці Ерыхону.
2 І бачыў Валак Сэпоронак усе, што зрабіў Ізраель Аморэю;
3 І вельмі баяўся Моаў віду люду гэтага, бо ён быў чысьлены, і быў зьнемарашчаны з прычыны сыноў Ізраелявых.
4 І сказаў Моаў старцом Мідзянскім: «Гэтая грамада аб’ядае цяпер усе наўкола нас, як вол аб’ядае траву палявую». А Валак Сэпоронак быў каралём Моаўскім у тым часе.
5 І паслаў ён паслоў да Валаама Веоронка да Пефору, каторы ля ракі, у зямлі сыноў народу ягонага, пазваць яго, кажучы: «Вось, люд вышаў зь Ягіпту, вось, пакрывае відзеньне зямлі, і жывець ён супроці мяне.
6 Дык цяпер прыйдзі ж, пракліні імне люд гэты, бо ён дужшы за мяне: можа я тады буду магчы паразіць яго й выгнаць яго ізь зямлі. Я ведаю, што каго ты дабраславіш, тый дабраславёны, і што каго ты праклінеш, тый пракляты».
7 І пайшлі старцы моаўскія й старцы мідзянскія, і падаркі за чары ў руках, і прышлі да Валаама, і пераказалі яму словы Валаковы.
8 І сказаў ён ім: «Пераначуйце тут гэту ноч, і зьвярну вам слова, якое скажа імне СПАДАР». І прабывалі старцы моаўскія ў Валаама.
9 І прышоў Бог да Валаама, і сказаў: «Хто гэта людзі ў цябе?»
10 І сказаў Валаам Богу: «Валак Сэпоронак, кароль Моаўскі, прыслаў іх да мяне, кажучы:
11 "Вось, люд вышаў зь Ягіпту й пакрыў відзеньне зямлі; дык ідзі, пракліні імне яго: можа я тады змагу ваяваць ізь ім і выгнаць яго"».
12 І сказаў Бог Валааму: «Не хадзі зь імі, ня кліні люду, бо ён дабраславёны».
13 І ўстаў Валаам нараніцы, і сказаў начэльнікам Валаковым: «Пайдзіце да зямлі свае, бо адмаўляе СПАДАР даць імне йсьці з вамі».
14 І ўсталі начэльнікі моаўскія, і прышлі да Валака, і сказалі: «Адмаўляецца Валаам ісьці з намі».
15 І ўдругава Валак паслаў начэльнікаў шмат, і славутшых за гэтых.
16 І прышлі яны да Валаама, і сказалі яму: «Гэтак кажа Валак Сэпоронак: "Не адмоўся йсьці да мяне,
17 Бо ўчсьціць учшчу цябе вельмі, і ўсе, што скажаш імне, зраблю. Дык прыйдзі, калі ласка, пракліні імне люд гэты"».
18 І адказаваў Валаам, і сказаў слугам Валаковым: «Каб Валак даваў імне поўны свой дом срэбла а золата, ня змог бы я пераступіць расказаньня СПАДАРА, Бога свайго, каб зрабіць што-колечы малое альбо вялікае.
19 А цяпер прабывайце тут і вы гэту ноч, і я даведаюся, што дадасьць, гутарачы з імною, СПАДАР».
20 І прышоў Бог да Валаама ночы, і сказаў яму: «Калі гукаць цябе прышлі людзі гэтыя, то ўстань, пайдзі зь імі; але толькі слова, што Я буду казаць табе, тое рабі».
21 І ўстаў Валаам нараніцы, і асядлаў асьліцу сваю, і пайшоў з начэльнікамі моаўскімі.
22 І ўзгарэўся гнеў Божы за тое, што ён пайшоў зь імі, і стаў Ангіл СПАДАРОЎ на дарозе, каб пераказіць яму; а ён ехаў на асьліцы сваёй, і ізь ім два маладзёны ягоныя.
23 І абачыла асьліца Ангіла СПАДАРОВАГА, Каторы стаяў на дарозе, і меч Ягоны на галі ў руццэ ягонай, зьвярнула асьліца з дарогі і пайшла на поле; і біў Валаам асьліцу, каб зьвярнуць яе на дарогу.
24 І стаў Ангіл СПАДАРОЎ на вузкой селавой дарозе меж вінішчаў, з аднаго боку плот і з другога боку плот.
25 І абачыла асьліца Ангіла СПАДАРОВАГА, і прыціснулася да сьцяны, і прыціснула нагу Валаамаву да сьцяны, і ён ізноў біў яе.
26 І Ангіл СПАДАРОЎ ізноў перайшоў, і стаў у цесным месцу, ідзе няма куды зьвярнуць, ані направа, ані налева.
27 І абачыла асьліца Ангіла СПАДАРОВАГА, і лягла пад Валаамам. І ўзгарэўся гнеў Валаамаў, і ён біў асьліцу кіям.
28 І адчыніў СПАДАР вусны асьліцы, і яна сказала Валааму: «Што я табе зрабіла, што ты б’еш мяне вось ужо трэйці раз?»
29 І сказаў Валаам асьліцы: «Бо ты наругалася імне; калі б у мяне ў руццэ быў меч, то я цяпер жа забіў бы цябе».
30 І сказала асьліца Валааму: «Ці ня я твая асьліца, на каторай ты езьдзіў конна спачатку дагэтуль? ці прызвычкаю прывыкла гэтак рабіць із табою?» Ён сказаў: «Не».
31 І адчыніў СПАДАР вочы Валааму, і абачыў ён Ангіла СПАДАРОВАГА, што стаяў на дарозе, і меч ягоны на галі ў руццэ ягонай, і скланіўся, і пакланіўся відам сваім.
32 І сказаў яму Ангіл СПАДАРОЎ: «За што ты біў асьліцу сваю вось ужо трэйчы? Я вышаў, каб пераказіць, бо дарога крутні перад Імною.
33 І абачыла асьліца Мяне, і зьвярнула ад мяне вось ужо трэйчы. Калі б яна не зьвярнула ад Мяне, то Я нават цябе забіў бы, а яе пакінуў бы жывую».
34 І сказаў Валаам Ангілу СПАДАРОВАМУ: «Ізграшыў я, бо я ня ведаў, што Ты стаіш насупроці мяне на дарозе; дык, калі гэта ліха ў ваччу Тваім, то я зьвярнуся».
35 І сказаў Ангіл СПАДАРОЎ Валааму: «Пайдзі зь людзьмі гэтымі, але толькі слова, што Я буду казаць табе, тое кажы». І пайшоў Валаам із начэльнікамі Валаковымі.
36 І пачуў Валак, што прышоў Валаам, вышаў на пярэймы яму да места моаўскага, што на граніцы Арнона, каторы ля канца граніцы.
37 І сказаў Валак Валааму: «Ці не станаўко пасылаў я да цябе зваць цябе? Чаму ты ня йшоў да мяне? Няго ж я запраўды не магу ўчсьціць цябе?»
38 І сказаў Валаам Валаку: «Вось, Я прышоў да цябе, але ці магу я што сказаць? Слова ўложа Бог у вусны мае, тое й буду гукаць».
39 І пайшоў Валаам із Валаком, і прышлі да Кіраф-Гуцоф.
40 І зарэзаў Валак буйны а драбны статак, і паслаў Валааму а начэльнікам, што ізь ім.
41 І было нараніцы: і ўзяў Валак Валаама, і ўзьвёў яго на вышыні Ваалавы, каб ён абачыў стуль часьць люду.
Комментарии МакДональда
III. НА РАВНИНАХ МОАВИТСКИХ (22:2 — 36:13)
А. Пророк Валаам (22:2 — 25:18)
1. Валак призывает Валаама (22:2−40)
22:2−14 Когда Моавитяне, живущие к югу, услышали о том, как Израиль одержал победу над Аморреями, это привело их в ужас (что было излишне, см. Второзаконие 2:9). Поэтому Валак, царь Моавитян, решил нанять пророка Валаама, чтобы тот проклял Израиль. Будучи языческим пророком, тем не менее, Валаам, судя по всему, обладал некими познаниями об истинном Боге. Господь использовал его, чтобы открыть Свои помыслы, касающиеся отделения Израиля, его оправдания, красоты и славы. Первая попытка призвать Валаама, чтобы проклясть Израиль, записана в стихах 7−14. Посланники Валака пришли к пророку с подарками за волхвование — то есть, с вознаграждением для него, если его проклятие на израильтян окажется успешным. Но Бог сказал ему, что он не должен проклинать народ сей, потому что Господь благословил его. Имя «Валак» означает «расточитель, разоритель». «Валаам» означает «поглотитель народа» или «производящий смуту в народе».
22:15−21 Далее описывается вторая попытка Валаама. Валаам знал, в чем заключается Божья воля, тем не менее, он осмеливается еще раз предстать перед Господом, возможно, в надежде, что Он передумает. Тогда Господь повелел Валааму пойти с посланниками Валака, но делать только то, что скажет ему Бог. Причина, по которой Валаам отправляется в путь, четко объясняется во 2 послании Петра 2:15−16: его побуждала к этому любовь «мзды неправедной». В его лице мы видим типичного «наемного пророка», который торгует данной ему Богом способностью ради наживы.
22:22−27 В образе Ангела Господня (ст. 22) перед нами предстает Христос в его ветхозаветном воплощении. Три раза вставал Он перед Валаамом и его ослицей, чтобы воспрепятствовать пророку, потому что знал его мотивы. В первый раз увидела ослица Ангела Господня и свернула с дороги в поле. За это Валаам стал бить несчастное животное. Во второй раз стал Ангел Господень на узкой дороге, между виноградниками. Испугавшаяся ослица прижала ногу Валаама к стене и снова была побита за это. На третий раз Ангел Господень встал перед ними в тесном месте. Измученная ослица легла на землю и получила третью порцию побоев от Валаама. Даже ослица, образец упрямства, знала, когда стоит остановиться, чего нельзя сказать об упрямом, своевольном пророке!
22:28−40 Ослице была дана способность говорить, и она упрекнула Валаама в его бесчеловечном обращении с ней (ст. 28−30). Тогда Валаам увидел Ангела Господня, стоящего на дороге с обнаженным мечом в руке и услышал Его объяснение о данном Ему поручении воспрепятствовать пророку в его неповиновении (ст. 31−35). Затем Ангел позволил пророку идти к Валаку, но предостерег его, чтобы он говорил только то, что будет говорить ему Господь (ст. 35). Встретив Валаама, Валак заколол жертвы своему богу.