Пераклад Яна Станкевіча
1 І Валаам абачыў, што люба ў ваччу СПАДАРА дабраславіць Ізраеля, і не пайшоў, як першыя два разы, на сустрэчу з чарамі, але зьвярнуўся відам сваім да пустыні.
2 І ўзьняў Валаам вочы свае, і абачыў Ізраеля, што жыў па плямёнах сваіх, і быў на ім Дух Божы.
3 І падняў ён прыпавесьць сваю, і сказаў: «Цьвердзе Валаам Веаронак, і цьвердзе муж із адчыненым вокам,
4 Цьвердзе тый, што чуе словы Божыя, каторы бача відзень Усемагучага; валіцца, але адчыненыя вочы ў яго.
5 Якія пазорныя буданы твае, Якаве, вітальні твае, Ізраелю!
6 Як даліны, пашырыліся яны, як сады ля ракі, як алёйныя дзервы, пасаджаныя СПАДАРОМ, як кедры ля водаў.
7 Пальлецца вада зь ведраў ягоных, і насеньне ягонае ў вялікіх водах, і пярэйдзе Аґаґа кароль ягоны, і ўзьвялічыцца каралеўства ягонае.
8 Бог вывеў яго зь Ягіпту, барзьдзіня адзінарога ў яго; зжарэць народы, праціўныя яму, і косьці іхныя пакрыша, і стрэламі сваімі паразіць.
9 Нахінуўся, ляжыць як леў і як лявіца, хто падыйме яго? Дабраславячы цябе дабраславены, і праклінаючы цябе пракляты!»
10 І ўзгарэўся гневам Валак на Валаама, і ляснуў ён рукамі, і сказаў Валак Валааму: «Праклінаць маіх варагоў пазваў я цябе, і вось, ты дабраславячы дабраславіш іх ужо трэйчы.
11 Дык цяпер бяжы сабе на свае месца; казаў я, што ўчшчу цябе, але вось, СПАДАР спабывае цябе сьці».
12 І сказаў Валаам Валаку: «Ці не таксама паслом тваім, каторых ты паслаў да мяне, гукаў я кажучы:
13 "Калі б даваў імне Валак поўны свой дом срэбла а золата, не магу пераступіць слова СПАДАРОВАГА, каб зрабіць добрае альбо ліхое ад сэрца свайго: што скажа СПАДАР, тое й буду гукаць".
14 Дык, вось, я йду да люду свайго; хадзі, я накажу табе, што зробе люд гэты люду твайму апошніх дзён».
15 І ўзьняў прыпавесьць сваю, і сказаў: «Цьвердзе Валаам Веаронак, і цьвердзе муж із адчыненым вокам,
16 Цьвердзе тый, што чуе словы Божыя, ведае веду Навышняга, каторы мае відзень Усемагучага; валіцца, але адчыненыя вочы ягоныя.
17 Бачу Яго, але не цяпер яшчэ; гляджу на Яго, але ня зблізку. Узыходзе зорка зь Якава, і паўстаець посах із Ізраеля, і паломе вуглы Моававы, і зьнішча ўсіх сыноў Сыфовых.
18 І будзе Едом дзяржаваю, і Сэір будзе дзяржаваю варагоў сваіх, а Ізраель будзе дзеяць адважна.
19 І апануе паходзячы зь Якава, і выгубе астачы зь места».
20 І абачыў ён Амаліка, і ўзьняў прыпавесьць сваю, і сказаў: «Першы з народаў Амалік, але наапошку навекі загіне».
21 І абачыў ён Кенян, і ўзьняў прыпавесьць сваю, і сказаў: «Моцная сяліба твая, і зьвіў ты гняздо свае на скале.
22 Але ты Кеней будзеш на спустошаньне, пакуль Асур павядзець цябе ў палон».
23 І ўзьняў прыпавесьць сваю, і сказаў: «Гора, хто застанецца жывы, як навядзець гэта Бог!
24 І прыйдуць караблі з Кітыму, і будуць мучыць Асура, і будуць мучыць Евера, але й самы навекі загінуць».
25 І ўстаў Валаам, і пайшоў, і зьвярнуўся на свае месца; таксама Валак пайшоў сваёй дарогаю.
Комментарии МакДональда
24:1−2 Осознав, что Бог твердо намерен благословлять Израиль, Валаам не пошел искать проклятия. Он просто оглядел сверху стан Израиля, и Дух Божий сошел на него, побуждая его произносить пророчества, превосходящие его собственную мудрость и волю.
24:3−9 Третье прорицание говорило о красоте шатров Израиля и предсказывало поразительное плодородие, всеобъемлющее процветание, великое царство и сокрушительную власть над всеми врагами. Агаг (ст. 7) — вероятнее всего, имя, широко распространенное среди амаликитян. Никто не осмеливался поднять этого прижавшегося к земле льва (ст. 9). Благословляющие Израиль будут благословенны, а проклятия принесут лишь проклятия на того, кто их изрекает. Пророчество Валаама повторяет слова завета, данного Богом Аврааму: «Я благословлю благословляющих тебя, и злословящих тебя прокляну» (Бытие 12:3).
24:10−14 Полностью разочаровавшийся Валак упрекнул Валаама за то, что тот не исполнил то, что от него ожидалось. Но пророк напомнил ему, что с самого начала он предупреждал царя о том, что может говорить только то, что скажет Господь. Прежде, чем покинуть Валака и отправиться домой, Валаам предложил рассказать царю, что сделает народ сей с народом Моава в будущем.
24:15−19 Четвертое изречение касается царя («Звезда» или «Жезл»), который восстанет в Израиле и поразит Моав и сокрушит всех сынов Сифовых (ст. 17; см. также Иеремия 48:45 — «сыновей мятежных»). Едом также будет покорен этим правителем. Это пророчество было частично исполнено царем Давидом, но полностью свершится только при Втором Пришествии Христа.
24:20−25 Похожие обещания погибели были произнесены Валаамом касательно амаликитян, кеннеев, Ассирии (Ассура) и народа Евера (ст. 20−24). Амаликитяне будут полностью уничтожены. Кеннеи будут постепенно уменьшаться в численности до тех пор, пока ассирийцы не завладеют ими. Даже ассирийцы будут взяты в плен вооруженными силами Киттима (древнееврейское слово «Киттим» обычно означает современный Кипр, но, возможно, здесь подразумевается Греция и войско Александра Македонского). Под Евером, вероятно, имеются в виду потомки патриарха неиудейского происхождения, родившиеся после всемирного потопа.
Прежде, чем Валаам покинул Валака, он положил начало событиям, приведшим к трагическим последствиям в 25 главе.