2 Паралипоменон 21 глава

Вторая книга Паралипоменон
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Чарняўскага 2017

Иосафат отошел к праотцам и был похоронен в родовой гробнице в Городе Давидовом. После него взошел на престол его сын Иорам.

А супачыў Язафат са сваімі бацькамі ды пахаваны быў з імі ў горадзе Давіда; і царом стаў па ім сын яго Ярам.

Были у него братья, сыновья Иосафата: Азарья, Ехиэль, Захария, Азарья, Михаил и Шефатья; все они были сыновьями Иосафата, царя Израилева.

Ён меў братоў, сыноў Язафата: Азарыю, і Ягіэля, і Захарыю, і Азарыю, і Міхаэля, і Сафацію; усе яны былі сынамі Язафата, цара Ізраэля.

Отец щедро одарил их серебром, золотом и драгоценностями и дал во владение укрепленные города Иудеи; царство же он отдал своему первенцу Иораму.

І пакінуў ім бацька іх многа дароў срэбра, і золата, і каштоўныя рэчы разам з вельмі ўмацаванымі гарадамі ў Юдэі; царства ж перадаў Яраму, таму што ён быў першародны.

Когда Иорам взошел на престол отца своего и власть его окрепла, он убил мечом всех своих братьев и некоторых вождей Израилевых.

Такім чынам, Ярам узяў уладу над царствам бацькі свайго; і, калі ўмацаваўся, забіў усіх братоў сваіх мечам, ды некаторых князёў Ізраэля.

Когда он взошел на престол, ему было тридцать два года, и восемь лет он правил в Иерусалиме.

Меў Ярам трыццаць два гады, калі стаў царом, і восем гадоў цараваў у Ерузаліме.

Он следовал по пути царей израильских, делал то же, что род Ахава, потому что был женат на дочери Ахава. И было то, что он делал, злом в глазах ГОСПОДА.

І пайшоў дарогаю цароў Ізраэля так, як рабіў дом Ахаба; дачка ж Ахаба была яго жонкаю. І нарабіў ён ліха перад абліччам Госпада.

Но ради Завета, Союза, заключенного с Давидом, Господь решил не губить Иудею, ведь ГОСПОДЬ обещал Давиду, что светильник рода его никогда не угаснет.

Аднак не хацеў Госпад нішчыць дом Давіда дзеля прымірэння, якое заключыў з ім, ды таму, што абяцаў даць яму і сынам яго светач на ўвесь час.

При Иораме восстали эдомитяне, отделились от Иудеи и избрали себе собственного царя.

У тыя дні ўзбунтаваўся Эдом, каб не быць падпарадкаваным Юдэі, і паставіў сабе цара.

Иорам вместе со своими военачальниками и колесничным войском выступил в поход против них. Ночью он отразил нападение эдомитян, окруживших его вместе с колесничным войском.

І калі выправіўся Ярам з кіраўнікамі сваімі ды з усімі калясніцамі, што былі з імі, ноччу падняўся і паразіў эдомцаў, якія яго акружалі, а таксама ўсіх кіраўнікоў калясніц іх.

Так Эдом вышел из-под власти Иудеи, он отделен и поныне. Тогда же против власти Иорама восстали и жители Ливны, потому что Иорам оставил ГОСПОДА, Бога отцов своих:

Аднак эдомцы ўзбунтаваліся, каб не быць пад уладай Юдэі, аж па гэты дзень. У той час і Лебна адышла, каб не быць пад яго рукой; пакінуў бо Госпада, Бога бацькоў сваіх.

понастроил капищ на горах иудейских, развратил жителей Иерусалима, сбил с пути истинного Иудею.

Акрамя таго, ён пабудаваў узгоркі на гарах Юдэі і дазволіў распуснічаць жыхарам Ерузаліма ды горшыў Юдэю.

От пророка Илии пришло Иораму письмо, в котором говорилось: «Так говорит ГОСПОДЬ, Бог праотца твоего Давида. За то, что ты не поступал так же, как отец твой Иосафат и как Аса, царь иудейский,

Прынесены быў яму ліст ад прарока Іллі, у якім было напісана: «Гэта кажа Госпад, Бог Давіда, бацькі твайго: “Таму, што ты не пайшоў дарогамі Язафата, бацькі твайго, і дарогамі Асы, цара Юдэі,

но пошел по пути царей израильских и ввел Иудею и жителей Иерусалима в распутство, как делал всё это род Ахава, за то, что ты убил своих братьев, сыновей отца твоего, которые были лучше тебя, —

але ўзышоў на дарогу цароў Ізраэля і дазволіў распуснічаць Юдэі і жыхарам Ерузаліма, успадкаемліваючы распусту дома Ахаба, і, звыш таго, забіў братоў сваіх, з дому бацькі свайго, лепшых за цябе:

за это ГОСПОДЬ обрушит тяжкие беды на народ твой, и на жен твоих и сыновей, и на все достояние твое,

вось, Госпад паразіць вялікім горам народ твой, сыноў і жонак тваіх ды ўсю маёмасць тваю;

а тебя поразит страшной болезнью, которая будет длиться годами, пока внутренности твои не выпадут наружу».

ты ж захварэеш самай ліхой хваробай жывата свайго, пакуль не выйдзе пакрыху ў некалькі дзён нутро тваё”».

ГОСПОДЬ возбудил воинственный дух в филистимлянах и арабах, что были под властью кушитов.

Дык узбудзіў Госпад супраць Ярама дух філістынцаў і арабаў, якія межаваліся з этыёпцамі,

Они выступили против Иорама и ворвались в Иудею. Захватили они всё имущество царского дворца и сыновей и жен царя. Ни одного сына не осталось у царя, кроме младшего сына Охозии.1

і яны ўварваліся ў зямлю Юдэі, і знішчылі яе ды захапілі ўсю маёмасць, што знаходзілася ў палацы цара, а па-за гэтым і сыноў яго, і жонак, і не застаўся яму ніводзін сын, апрача найменшага Ёахаза.

После этого ГОСПОДЬ поразил внутренности Иорама неисцелимой болезнью.

І пасля ўсяго гэтага паразіў яго Госпад невылечнай хваробай жывата.

День за днем она длилась, пока к концу второго года внутренности царя не выпали от болезни, и он умер в страшных муках. Народ не развел костра из благовоний в его память, как это делали в память его предков.2

І, калі праходзіў дзень за днём і ішоў час, на працягу двух гадоў скончыўся шлях яго; і так ён быў змучаны доўгаю хваробаю, што нават вывергнуў нутро сваё, адначасова пазбавіўся ён хваробы і жыцця. І памёр у хваробе ліхой, і не справіў яму народ яго пахавання па звычаі спалення, як справіў папярэднікам яго.

Было Иораму тридцать два года, когда стал он царем, восемь лет он правил в Иерусалиме. Он умер, никем не оплаканный, похоронили его в Городе Давидовом, но не в царских гробницах.

Калі стаў царом, меў трыццаць два гады, і восем гадоў быў царом у Ерузаліме. І адышоў так, што ніхто аб ім не пашкадаваў; і пахавалі яго ў горадзе Давіда, але не ў царскай грабніцы.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

17 [1] — Так в некот. евр. рукописях; масоретский текст: Иоахаза.

19 [2] — Ср. 16:14.

« 20 глава 22 глава »