2 Паралипоменон 32 глава

Вторая книга Паралипоменон
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Чарняўскага 2017

После всех совершённых Езекией подвигов веры в Иудею вторгся Синаххериб, царь ассирийский. Он осадил укрепленные города, чтобы захватить их.

Па гэтых падзеях і па такой вернасці прыйшоў Санхэрыб, цар асірыйцаў, і, напаўшы на Юду, асадзіў умацаваныя гарады, хочучы іх узяць.

Увидел Езекия, что пришел Синаххериб и собирается напасть на Иерусалим.

Калі гэта заўважыў Эзэкія, гэта значыць, што падышоў Санхэрыб і што ўсю сілу вайны накіраваў на Ерузалім,

Тогда он предложил на совете вождям и военачальникам засыпать источники воды вокруг города. Те согласились и стали ему помогать.

параіўшыся з кіраўнікамі і наймужнейшымі ваярамі, вырашыў засыпаць вусці ручаёў, якія былі за горадам, і, паколькі ўсе былі аднае думкі аб гэтым,

Собрались множество людей, и засыпали они все источники и потоки, бегущие по стране, сказав так: «Пусть ни одна капля нашей воды не достанется царям ассирийским!»

сабралася вялікая грамада, і засыпалі ўсе ручаі і раку, якая працякала пасярэдзіне зямлі, кажучы: «Хай не прыходзяць асірыйскія цары і не знаходзяць многа вады!»

Езекия действовал мужественно. Он заделал проломы в городской стене и построил на ней башни. Вокруг старой городской стены он воздвиг еще одну. Он укрепил насыпь Милло в Городе Давидовом и заготовил много оружия и щитов.

Дзейнічаў рупліва, адбудаваў таксама ўвесь мур, і пабудаваў на ім вежы, і знадворку — другі мур, і аднавіў Мэло ў горадзе Давіда, і зрабіў многа дзідаў і шчытоў.

Он назначил военачальников, чтобы руководить народом, и, созвав всех на площади, произнес воодушевившую их речь:

І паставіў ваенных кіраўнікоў над народам, і сазваў іх да сябе на плошчу гарадской брамы ды прамовіў да іх сэрца гэтыя словы:

«Будьте мужественны, будьте тверды! Не бойтесь, не страшитесь царя ассирийского со всем его полчищем, потому что с нами сила бóльшая!

«Адважна дзейнічайце і будзьце дужымі! Не бойцеся, не дрыжыце перад царом асірыйцаў і вялікім мноствам, якое з ім. Многа бо больш з намі, чым з ім:

С ним сила человеческая, а с нами — ГОСПОДЬ, Бог наш, Он поможет нам и Сам будет за нас сражаться». Речь Езекии, царя иудейского, ободрила народ.

з ім плячо чалавечае, а з намі — Госпад, Бог наш, Ён — Успаможца наш, будзе ваяваць за нас!» І народ ад гэтых слоў Эзэкіі, цара Юдэі, падняўся духам.

Некоторое время спустя царь ассирийский Синаххериб осадил Лахиш, там же находилось всё его войско. Вскоре он отправил в Иерусалим послов, чтобы те сказали Езекии, царю Иудеи, и всем иудеям в Иерусалиме:

Пасля гэтага Санхэрыб, цар асірыйскі, — бо ён з усім войскам асаджаў Лахіс, — выслаў паслугачоў сваіх у Ерузалім, да Эзэкіі, цара Юдэі, і да ўсяго народа, што пражываў у горадзе, заяўляючы:

«Так говорит Синаххериб, царь Ассирии! На что вы надеетесь, оставаясь в осажденном Иерусалиме?

«Гэта кажа Санхэрыб, цар асірыйцаў: “На каго вы маеце надзею, седзячы ў Ерузаліме ў асадзе?

Обманывает вас Езекия, обрекая на смерть от голода и жажды, когда говорит вам: „ГОСПОДЬ, Бог наш, спасет нас от царя ассирийского!“

Ці не зводзіць вас Эзэкія, каб выдаць вас на смерць ад голаду і смагі, сцвярджаючы, што Госпад, Бог ваш, вызваліць вас з рукі цара асірыйцаў?

Разве не сам он разрушил капища и жертвенники, потребовав от Иудеи и Иерусалима, чтобы только перед одним жертвенником в Иерусалиме они поклонялись и лишь там приносили жертвы?

Ці ж Эзэкія не той, хто знішчыў узгоркі Яго і ахвярнікі ды загадаў Юдэі і Ерузаліму, кажучы: “Перад адным ахвярнікам будзеце пакланяцца і на ім будзеце паліць ахвяры”?

Разве не знаете вы, что я и отцы мои делали с народами разных стран? Какие боги каких народов и стран смогли спасти от меня свою землю?

Ці ж вы не ведаеце, што я зрабіў і што зрабілі мае папярэднікі ўсім народам зямлі? Ці ж змаглі багі тых земляў выратаваць свой край ад маёй рукі?

Кто из богов всех этих народов, истребленных моими отцами, смог спасти свой народ от моей руки? Неужели Бог ваш спасет вас от меня?

Хто ж паміж усіх багоў тых народаў, якіх знішчылі бацькі мае, хто змог вырваць свой народ з рукі маёй, каб і Бог ваш мог таксама вырваць вас з гэтае рукі?

Пусть не обманывает вас Езекия, не сбивает с толку, не верьте ему. Ни один бог ни одного народа или царства не смог спасти свой народ от меня и отцов моих, а Бог ваш не спасет вас от меня и подавно!»

Дык хай не падманвае вас Эзэкія, і пустымі абяцаннямі хай не ашуквае, і не верце яму. Бо калі ніякі Бог ніякага народа або царства не змог вырваць свой народ з маёй рукі і з рукі маіх папярэднікаў, тым больш ваш Бог не зможа вырваць вас з маёй рукі».

Слуги Синаххериба еще долго поносили ГОСПОДА Бога и Езекию, слугу Его.

Але паслугачы яго яшчэ больш гаварылі супраць Госпада Бога і супраць Эзэкіі, слугі Яго.

Отправил Синаххериб и письма, в которых хулил ГОСПОДА, Бога Израилева, и так поносил Его: «Боги земных народов не спасли от меня своих людей, точно так же и Бог Езекии не спасет от меня Своего народа».

Таксама напісалі ліст, поўны блюзнення на Госпада, Бога Ізраэля, і гаварылі супраць Яго: «Як багі народаў зямлі не змаглі вызваліць народаў сваіх з маёй рукі, так і Бог Эзэкіі не зможа вырваць народа свайго з гэтай рукі».

Послы Синаххериба громко кричали всё это по-еврейски, обращаясь к толпившимся на стенах жителям Иерусалима, желая запугать их и, приведя в ужас, захватить город.

Апрача таго, крычалі вялікім крыкам на гебрайскай мове да народа ў Ерузаліме, які быў на муры, каб яго запалохаць і запужаць і так здабыць горад.

Они говорили о Боге Иерусалимском так же, как о богах земных народов, что изготовлены человеческими руками.

І супраць Бога Ерузаліма Санхэрыб гаварыў, як супраць багоў народаў зямлі, якія ёсць творы рук чалавечых.

Видя всё это, царь Езекия и пророк Исайя, сын Амоца, стали молиться и взывать к небу о помощи.

Дык цар Эзэкія і прарок Ісая, сын Амоса, маліліся дзеля блюзнення гэтага і прызывалі неба.

И послал ГОСПОДЬ Своего ангела, и тот уничтожил войско царя ассирийского: всех его воинов, и главнокомандующего, и военачальников. Опозоренный, царь вернулся в свою страну, и там, когда он вошел в капище своего бога, его закололи мечом его собственные сыновья.

І паслаў Госпад анёла, які паразіў усіх дужых ваяроў і князёў у лагеры цара асірыйцаў; і ён вярнуўся з ганьбаю ў сваю зямлю. І калі ён увайшоў у дом бога свайго, сыны, якія выйшлі з нутра яго, — забілі яго там мечам.

Так ГОСПОДЬ избавил Езекию и всех жителей Иерусалима от рук Синаххериба, царя Ассирии. От всех врагов сберегал ГОСПОДЬ Езекию и даровал ему покой повсюду.

Такім чынам, збавіў Госпад Эзэкію і жыхароў Ерузаліма ад рукі Санхэрыба, цара асірыйцаў, і ад рукі ўсіх ворагаў, і даў ім навокал супакой.

После этого множество людей стали приносить дары ГОСПОДУ в Иерусалим и дорогие подарки Езекии, царю Иудеи. И слава о Езекии распространилась среди всех других народов.

Многія таксама прынеслі дары Госпаду ў Ерузаліме ды каштоўнасці Эзэкію, цару Юдэі, які ўзвысіўся па гэтых падзеях на віду ўсіх народаў.

В те дни Езекия смертельно заболел. Стал он молиться ГОСПОДУ, и Он услышал его и явил ему знак.

У тыя дні расхварэўся Эзэкія аж да смерці і маліў Госпада; і выслухаў яго Госпад, і даў яму знак.

Но Езекия не возблагодарил Господа за проявленную к нему милость, потому что сердце его возгордилось. Разгневался Бог на Езекию, на Иудею и Иерусалим.

Эзэкія, аднак, не адплаціў за дабрадзействы, якія атрымаў, бо сэрца яго ўзнялося ў пыхлівасці; і ўзгарэўся супраць яго і супраць Юдэі і Ерузаліма гнеў Госпада.

И Езекия исполнился смирения и раскаялся в своей гордыне, а вместе с ним раскаялись и жители Иерусалима, и потому гнев ГОСПОДЕНЬ не обрушился на них при жизни Езекии.

І потым Эзэкія ўпакорыўся дзеля пыхі сэрца свайго, як ён, так і жыхары Ерузаліма; і таму не прыйшоў гнеў Госпада на іх у дні Эзэкіі.

Езекия был очень богат и всеми почитаем. Сделал он себе сокровищницы для серебра и золота, для драгоценных камней и благовоний, для щитов и для всякой драгоценной утвари.

Эзэкія ж стаў вельмі багатым і слаўным; сабраў сабе вялікія скарбы срэбра, золата і каштоўнага каменя, духмянасцей, шчытоў ды ўсякага роду каштоўнасцей.

Кроме того, он построил хранилища для зерна, вина, оливкового масла, стойла для быков и загоны для овец.

Назапасіў у кладоўкі збожжа, віна, алівы ды ў хлявы для ўсякіх гатункаў жывёлы і ў аўчарнікі для статка.

Строил он также города. Были у него огромные стада овец и коров, потому что Бог одарил его великим богатством.

Нажыў сабе статкі і ў вялікай колькасці авечак і валоў, бо Бог даў яму вялікія багацці.

Это Езекия заградил выход источника Гихон на вершине и отвел его воды вниз, к западной стороне Города Давидова. За что бы он ни взялся, всё ему удавалось.

Гэта ён, Эзэкія, спыніў верхні працёк водаў Гіхона і павярнуў іх проста ўніз на заходні бок горада Давідава. Эзэкію шанцавала ва ўсіх яго прадпрыемствах.

Лишь однажды, когда пришли послы от правителей вавилонских узнать о происшедшем на земле знамении, лишь тогда оставил его Бог, чтобы испытать Езекию и открыть всё, что скрыто у него в сердце.

Калі, аднак, прыбылі паслы ад князёў Бабілона, пасланыя імі да яго, каб запытацца пра цуд, які здарыўся ў краі, тады пакінуў яго Бог, каб выпрабаваць, каб выявілася ўсё, што было ў яго сэрцы.

Остальные события царствования Езекии, его благочестивые дела описаны в видении пророка Исайи, сына Амоца, и в Книге царей Иудеи и Израиля.

Рэшта дзеяў Эзэкіі і яго міласцівасць апісаны ў бачанні Ісаі, сына Амоса, прарока, і ў Кнізе цароў Юдэі і Ізраэля.

Езекия почил с праотцами своими. Похоронили его в верхней части гробницы сыновей Давидовых. Все иудеи и жители Иерусалима воздали ему на похоронах великие почести. После Езекии царем стал сын его Манассия.

Супачыў Эзэкія са сваімі бацькамі і пахавалі яго ля ўваходу да магіл сыноў Давіда. Пахаванне яму справіла ўся Юдэя ды ўсе жыхары Ерузаліма. Пасля яго цараваў Манаса, сын яго.

« 31 глава 33 глава »