2 Паралипоменон 26 глава

Вторая книга Паралипоменон
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Чарняўскага 2017

Тогда вместо Амасии весь народ Иудеи провозгласил царем его шестнадцатилетнего сына Озию.

А ўвесь народ Юдэі шаснаццаці-гадовага Озію паставіў царом на месца бацькі яго Амазіі.

Он отстроил Элот и вернул его под власть Иудеи — уже после того, как царь Амасия упокоился с праотцами.

Ён адбудаваў Айлат і вярнуў яго пад уладу Юдэі, калі цар супачыў са сваімі бацькамі.

Когда Озия взошел на престол, ему было шестнадцать лет, и он правил в Иерусалиме пятьдесят два года. Имя его матери было Ехолья, она была из Иерусалима.

Калі пачаў цараваць, меў Озія шаснаццаць гадоў, і ў Ерузаліме быў царом пяцьдзесят два гады. Імя маці яго — Яхэлія з Ерузаліма.

Озия делал то, что в глазах ГОСПОДА было праведно, так же как и отец его Амасия.

І дзейнічаў ён справядліва ў вачах Госпада, паводле ўсяго, што рабіў бацька яго Амазія.

При жизни Захарии он искал Бога, поскольку пророк наставлял его жить, благоговея пред Богом. И пока царь искал ГОСПОДА, Бог даровал ему успех.

І туліўся да Бога ў дні Захарыі, які гадаваў яго ў страху Божым; ды як доўга туліўся да Госпада, дапамагаў яму Бог.

Он начал войну против филистимлян и разрушил стены Гата, Явне и Ашдода. Он основал города вокруг Ашдода и в других землях филистимлян.

Нарэшце выйшаў ён, і ўступіў у бой з філістынцамі, і разваліў мур Гета, і мур Ябніі, і мур у Азоце. Таксама пабудаваў гарады ў краі Азота і філістынцаў.

Бог помогал ему воевать против филистимлян, против арабов, обитавших в Гур-Баале, и против меунитян.

Ды дапамагаў яму Бог супраць філістынцаў і супраць арабаў, што жылі ў Гурбаале, ды супраць маанітаў.

Аммонитяне платили дань Озии, слава о нем достигла Египта, потому что он стал могущественным.

І аманіцяне плацілі даніну Озіі; ды праславілася імя яго аж да ўваходу ў Егіпет, бо стаў вельмі магутным.

В Иерусалиме Озия воздвиг башни над Угловыми воротами, Воротами долины и на углу стены и укрепил ворота.

І Озія пабудаваў вежы ў Ерузаліме над брамай Вугла, і над брамай Лагчыны і над Вуглом, і ўмацаваў іх.

И в пустыне он построил башни, высек в скалах много колодцев для воды, потому что владел многочисленными стадами скота в предгорьях и на равнине. Земледельцы и садовники были у него на горах и на Кармиле, ведь любил он земледелие.

Пабудаваў таксама вежы ў пустыні, ды выкапаў многа вадаёмаў, таму што меў многа жывёлы як у Сэфэлі, так і на раўніне; меў ён таксама земляробаў, і вінаградараў у гарах і на ўраджайных палях; быў бо ён чалавек, адданы земляробству.

Было у Озии боеспособное войско, готовое к войне, разделенное на отряды определенной численности. Их список был составлен писцом Еиэлем и надзирателем Маасеёй; войском командовал Хананья, один из царских вельмож.

А было ў Озіі войска ваяроў, якое выходзіла на вайну дружынамі па ліку ў спісе пісара Егіэля і пад кіраўніцтвам Маасіі і Хананіі, які быў адным з кіраўнікоў цара.

Всего глав родов среди воинов было две тысячи шестьсот.

І поўны лік кіраўнікоў па родах адважных ваяроў — дзве тысячы шэсцьсот.

Они командовали войском в триста семь тысяч пятьсот могучих воинов, искусных в войне, готовых прийти на помощь царю.

І пад іх кіраўніцтвам усяго войска было трыста сем тысяч пяцьсот ваяроў, якія былі здатныя да бою, каб ваяваць супраць ворагаў за цара.

Озия снабжал всё это войско щитами, копьями, шлемами, доспехами, луками и камнями для пращи.

Таксама Озія прыгатаваў для іх, гэта значыць для ўсяго войска: шчыты, і дзіды, і шышакі, і кальчугі, і лукі ды камяні для кідання з прашчы.

В Иерусалиме искусные мастера изготовили ему орудия для метания стрел и больших камней, и он установил их на башнях и в угловых бойницах стен. Имя его стало известно в далеких странах, потому что он жил под чудесной защитой, пока не утвердился на престоле.

І ў Ерузаліме зрабіў машыны, па-майстэрску прыдуманыя, якія памясціў на вежах і па вуглах муроў, каб страляць з лукаў і кідаць вялікія камяні; і пашырылася слава яго імя далёка таму, што яму цудоўна дапамагаў Госпад і зрабіў яго магутным.

Но утвердившись, он возгордился и обрек себя на гибель. Неверен был он ГОСПОДУ, Богу своему: сам вошел в Храм ГОСПОДЕНЬ, чтобы сжечь благовония на жертвеннике для воскурений.

Але калі ўзмацніўся, сэрца яго ўзганарылася на загубу сваю ды адвярнуўся ад Госпада, Бога свайго; і ўвайшоў у святыню Госпада, і сам захацеў скласці ахвяру ўспальвання на ахвярніку каджэння.

За ним вошли священник Азарья и восемьдесят священников ГОСПОДА, людей бесстрашных.

І адразу ж за ім увайшоў святар Азарыя, а з ім восемдзесят святароў Госпадавых, людзей наймужнейшых;

Встали они перед царем Озией и сказали: «Не ты, Озия, должен воскурять благовония ГОСПОДУ! Это дело священников, потомков Аарона, которые освятились для воскурения благовоний. Выйди из Храма, ты совершил преступление, не будет тебе чести за это пред ГОСПОДОМ».

яны выступілі супраць цара і сказалі: «Не твой абавязак, Озія, складаць ахвяры ўспалення Госпаду, але святароў, гэта значыць сыноў Аарона, якія на гэту службу пасвячоны, каб складаць кадзільныя ахвяры. Выйдзі са святога месца, бо ты дзейнічаў незаконна; і не залічыцца табе гэта ў славу Госпадам Богам».

Озия, взяв в руки кадильницу для воскурений, разгневался. И как только разгневался Озия на священников, на лице у него проступила проказа. Это произошло на глазах у священников прямо в Храме ГОСПОДНЕМ, возле жертвенника для воскурений.

І Озія ўзгарэўся злосцю, і, трымаючы ў руцэ кадзільніцу, каб складаць ахвяру ўспалення, пагражаў святарам. І раптам з’явілася праказа на яго чале перад вачамі святароў у доме Госпада пры ахвярніку каджэння.

Посмотрели на него первосвященник Азарья и остальные священники и увидели на лице его проказу. Стали они торопить его поскорее выйти из Храма, да он и сам спешил выйти, потому что поразил его ГОСПОДЬ.

І калі глянуў на яго першасвятар Азарыя і ўсе іншыя святары, убачылі праказу на чале яго і хутка выгналі яго; але і ён спяшаўся выйсці, бо няшчасцем пакараў яго Госпад.

До самой смерти царь Озия был болен проказой. Он жил в отдельном доме и был отлучен от Храма ГОСПОДНЕГО. Сын его Иофам распоряжался всем во дворце и правил народом страны.

Такім чынам, застаўся цар Озія пракажаным аж да дня сваёй смерці і пражываў асобна ў доме, поўным пракажаных, бо быў выключаны з дома Госпада. Затым Ёатам, сын яго, распараджаўся царскім домам ды судзіў людзей краю.

Прочие же деяния Озии, от первого до последнего, описаны пророком Исайей, сыном Амоца.

А астатнія дзеянні Озіі, ад першых да апошніх, запісаў прарок Ісая, сын Амоса.

Озия отошел к праотцам, его похоронили с ними на поле гробниц царских и говорили о нем: «Он был прокаженный!» Вместо него воцарился сын его Иофам.

Ды супачыў Озія са сваімі бацькамі, і пахавалі яго на полі каля царскіх грабніц, таму што людзі казалі: «Быў ён пракажаны». І па ім цараваў сын яго — Ёатам.

« 25 глава 27 глава »