2 Паралипоменон 32 глава

Вторая книга Паралипоменон
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Яна Станкевіча

После всех совершённых Езекией подвигов веры в Иудею вторгся Синаххериб, царь ассирийский. Он осадил укрепленные города, чтобы захватить их.

Просьле здарэньняў а праўды гэтае, прышоў Сэннахірыў, кароль Асырскі, і ўвыйшоў да Юдэі, і аблёг умацаваныя месты, і думаў адарваць іх сабе.

Увидел Езекия, что пришел Синаххериб и собирается напасть на Иерусалим.

І Гэзэка, абачыўшы, што прышоў Сэннахірыў, манючыся ваяваць супроці Ерузаліму,

Тогда он предложил на совете вождям и военачальникам засыпать источники воды вокруг города. Те согласились и стали ему помогать.

Зрадзіўся з князьмі сваімі а з дужасіламі сваімі запыніць ваду жаролаў, што вонках места; і яны памаглі яму.

Собрались множество людей, и засыпали они все источники и потоки, бегущие по стране, сказав так: «Пусть ни одна капля нашей воды не достанется царям ассирийским!»

Дык зьберлася шмат люду, каторыя запынілі ўсі жаролы а цурэй, што цячэць пасярод зямлі, кажучы: «Чаму, прышоўшы, каралі Асырскія маюць знайсьці шмат вады?»

Езекия действовал мужественно. Он заделал проломы в городской стене и построил на ней башни. Вокруг старой городской стены он воздвиг еще одну. Он укрепил насыпь Милло в Городе Давидовом и заготовил много оружия и щитов.

І пасіліўся ён, і адбудаваў усю збураную сьцяну, і падняў яе да вежаў, і другую сьцяну вонках, і паправіў Міло места Давідавага, і зрабіў множасьць зброі а шчытоў.

Он назначил военачальников, чтобы руководить народом, и, созвав всех на площади, произнес воодушевившую их речь:

І прызначыў вайводцаў над людам, і зьбер іх да сябе на вуліцу ля брамы месцкае, і гукаў да сэрца ім, кажучы:

«Будьте мужественны, будьте тверды! Не бойтесь, не страшитесь царя ассирийского со всем его полчищем, потому что с нами сила бóльшая!

«Мацуйцеся й будзьце адважныя, ня бойцеся ані лякайцеся караля Асырскага і ўсяе множасьці, што зь ім, бо большы з намі, чымся зь ім:

С ним сила человеческая, а с нами — ГОСПОДЬ, Бог наш, Он поможет нам и Сам будет за нас сражаться». Речь Езекии, царя иудейского, ободрила народ.

Зь ім плячо цялеснае, але з намі СПАДАР, Бог наш, памагаць нам і ваяваць войны нашы». І здаўся люд на словы Гэзэкі, караля Юдэйскага.

Некоторое время спустя царь ассирийский Синаххериб осадил Лахиш, там же находилось всё его войско. Вскоре он отправил в Иерусалим послов, чтобы те сказали Езекии, царю Иудеи, и всем иудеям в Иерусалиме:

Просьле гэтага Сэннахірыў, кароль Асырскі, паслаў слугаў сваіх да Ерузаліму, — а ён аблягаў Лахіш, і ўся ўлада ягоная зь ім, — да Гэзэкі, караля Юдэйскага, і да ўсяе Юдэі, каторыя ў Ерузаліме, кажучы:

«Так говорит Синаххериб, царь Ассирии! На что вы надеетесь, оставаясь в осажденном Иерусалиме?

«Гэтак кажа Сэннахірыў, кароль Асырскі: "На што вы спадзяіцеся й сядзіце ў горадзе ў Ерузаліме?

Обманывает вас Езекия, обрекая на смерть от голода и жажды, когда говорит вам: „ГОСПОДЬ, Бог наш, спасет нас от царя ассирийского!“

Ці не ўмаўляе вам Гэзэка, каб аддаць вас на сьмерць з галадові а смагі, кажучы: ’СПАДАР, Бог наш, выбаве нас ад рукі караля Асырскага’?

Разве не сам он разрушил капища и жертвенники, потребовав от Иудеи и Иерусалима, чтобы только перед одним жертвенником в Иерусалиме они поклонялись и лишь там приносили жертвы?

Ці ня гэты Гэзэка аддаліў узвышшы Ягоныя а аброчнікі Ягоныя і сказаў Юдзе а Ерузаліму, кажучы: ’Перад аброчнікам адзіным кланяйцеся і на ім кадзіце’?

Разве не знаете вы, что я и отцы мои делали с народами разных стран? Какие боги каких народов и стран смогли спасти от меня свою землю?

Ціж вы ня ведаеце, што зрабіў я а айцове мае ўсім людам земляў? Ці запраўды маглі багове народаў гэных земляў выбавіць іх ад рук маіх?

Кто из богов всех этих народов, истребленных моими отцами, смог спасти свой народ от моей руки? Неужели Бог ваш спасет вас от меня?

Хто з усіх багоў народаў, каторых аканавалі айцове мае, такі, што мог выбавіць люд свой ад рукі мае? Ціж зможа ваш Бог выбавіць вас ад рукі мае?

Пусть не обманывает вас Езекия, не сбивает с толку, не верьте ему. Ни один бог ни одного народа или царства не смог спасти свой народ от меня и отцов моих, а Бог ваш не спасет вас от меня и подавно!»

І цяпер, хай ня зводзе вас Гэзэка і не ўмаўляе вам гэтак; і ня верце яму, бо ня мог ні водзін бог ні воднага народу й каралеўства выбавіць люд свой ад рукі мае й ад рукі айцоў маіх; дык і ваш Бог ня выбаве вас ад рукі мае"».

Слуги Синаххериба еще долго поносили ГОСПОДА Бога и Езекию, слугу Его.

І гаманілі слугі ягоныя супроці СПАДАРА Бога а супроці Гэзэкі, слугі Ягонага.

Отправил Синаххериб и письма, в которых хулил ГОСПОДА, Бога Израилева, и так поносил Его: «Боги земных народов не спасли от меня своих людей, точно так же и Бог Езекии не спасет от меня Своего народа».

І лісты пісаў ён, каб зьневажаць СПАДАРА, Бога Ізраелявага, і гукаў на Яго гэткія словы: «Як багове народаў земных ня выбавілі людаў сваіх ад рукі мае, так Бог Гэзэкі ня выбаве люду Свайго ад рукі мае».

Послы Синаххериба громко кричали всё это по-еврейски, обращаясь к толпившимся на стенах жителям Иерусалима, желая запугать их и, приведя в ужас, захватить город.

І крычэлі вялікім голасам паюдэйску да люду Ерузалімскага, што на сьцяне, каб настрашыць яго, і напалохаць яго, і ўзяць места.

Они говорили о Боге Иерусалимском так же, как о богах земных народов, что изготовлены человеческими руками.

І гаманілі праз Бога Ерузаліму, як праз багі людаў зямлі, — работу рук людзкіх.

Видя всё это, царь Езекия и пророк Исайя, сын Амоца, стали молиться и взывать к небу о помощи.

І памаліўся праз гэта кароль Гэзэка а Ісая Амасёнак, прарока, і загаласілі да неба.

И послал ГОСПОДЬ Своего ангела, и тот уничтожил войско царя ассирийского: всех его воинов, и главнокомандующего, и военачальников. Опозоренный, царь вернулся в свою страну, и там, когда он вошел в капище своего бога, его закололи мечом его собственные сыновья.

І паслаў СПАДАР Ангіла, каторы сьцяў усіх харобрых дужасілаў а правадыроў а князёў у табару караля Асырскага. Дык зьвярнуўся ён із сорамам відзеньня да свае собскае зямлі; і як ён прышоў да дому бога свайго, тыя, што вышлі з нутра ягонага, сьцялі там яго мячом.

Так ГОСПОДЬ избавил Езекию и всех жителей Иерусалима от рук Синаххериба, царя Ассирии. От всех врагов сберегал ГОСПОДЬ Езекию и даровал ему покой повсюду.

Гэтак выбавіў СПАДАР Гэзэку а жыхараў Ерузаліму ад рукі Сэннахірыва, караля Асырскага, і ад рукі ўсіх; і вёў іх усюдых.

После этого множество людей стали приносить дары ГОСПОДУ в Иерусалим и дорогие подарки Езекии, царю Иудеи. И слава о Езекии распространилась среди всех других народов.

Тады шмат хто прыносіў дары СПАДАРУ да Ерузаліму і дарагія рэчы Гэзэку, каралю Юдэйскаму. І ён адгэнуль узьвялічыўся ў вачох усіх народаў.

В те дни Езекия смертельно заболел. Стал он молиться ГОСПОДУ, и Он услышал его и явил ему знак.

Гэных дзён захварэў Гэзэка сьмяротна. І памаліўся СПАДАРУ; і Ён казаў яму, і даў яму знак.

Но Езекия не возблагодарил Господа за проявленную к нему милость, потому что сердце его возгордилось. Разгневался Бог на Езекию, на Иудею и Иерусалим.

Але ня подле ласкі СПАДАРОВАЕ яму Гэзэка падзякаваў, бо сэрца ягонае загардзела. І быў гнеў на яго а на Юдэю а на Ерузалім.

И Езекия исполнился смирения и раскаялся в своей гордыне, а вместе с ним раскаялись и жители Иерусалима, и потому гнев ГОСПОДЕНЬ не обрушился на них при жизни Езекии.

Але як укарыўся Гэзэка ў гордасьці сэрца свайго, ён а жыхары Ерузаліму, то ня прышоў гэны гнеў СПАДАРОЎ на іх за дзён Гэзэчыных.

Езекия был очень богат и всеми почитаем. Сделал он себе сокровищницы для серебра и золота, для драгоценных камней и благовоний, для щитов и для всякой драгоценной утвари.

І было ў Гэзэкі багацьця а славы вельмі шмат; і зрабіў сабе скарбніцу на срэбра а на золата а на дарагое каменьне а на пахі а шчыты а на ўсялякага роду каштоўнае судзьдзе,

Кроме того, он построил хранилища для зерна, вина, оливкового масла, стойла для быков и загоны для овец.

І сьвірны на ўрод збожда а новага віна а алівы, і хлявы ўсякаму статку, і панадворкі стадам.

Строил он также города. Были у него огромные стада овец и коров, потому что Бог одарил его великим богатством.

І месты пабудаваў сабе. І стадаў драбнога й буйнога статку было ў яго множасьць, бо даў яму Бог вельмі вялікую маемасьць.

Это Езекия заградил выход источника Гихон на вершине и отвел его воды вниз, к западной стороне Города Давидова. За что бы он ни взялся, всё ему удавалось.

Гэты ж Гэзэка запыніў вышняе ўзьнікле водаў Ґігону й правёў іх далоў да заходняга боку места Давідавага. І шчасьціла Гэзэку ў вусіх работах ягоных.

Лишь однажды, когда пришли послы от правителей вавилонских узнать о происшедшем на земле знамении, лишь тогда оставил его Бог, чтобы испытать Езекию и открыть всё, что скрыто у него в сердце.

Але што да паслоў князёў Бабілёнскіх, каторых паслалі да яго распытацца праз чуда, што было ў зямлі, СПАДАР пакінуў яго, выпрабаваць яго, каб Ён мог даведацца ўсе, што на сэрцу ягоным.

Остальные события царствования Езекии, его благочестивые дела описаны в видении пророка Исайи, сына Амоца, и в Книге царей Иудеи и Израиля.

І засталыя справы Гэзэчыны, і дабрадзейства ягонае, вось, яны запісаны ў відзені Ісаі Амасёнка прарокі — у кнізе каралеў Юдэйскіх а Ізраельскіх.

Езекия почил с праотцами своими. Похоронили его в верхней части гробницы сыновей Давидовых. Все иудеи и жители Иерусалима воздали ему на похоронах великие почести. После Езекии царем стал сын его Манассия.

І супачыў Гэзэка з айцамі сваімі, і пахавалі яго на вышынях грабоў сыноў Давідавых, і ўсьцілі яго ўсі Юдэі а жыхары Ерузаліму пры яго сьмерці. І Манас, сын ягоны, загаспадарстваваў замест яго.

« 31 глава 33 глава »