Да Яўрэяў 1 глава

Ліст да Яўрэяў
Пераклад Анатоля Клышкi → Синодальный перевод (МП)

Бог, Які шматразова і многімі спосабамі прамаўляў у старажытнасці бацькам у прароках,

Бог, многократно и многообразно говоривший издревле отцам в пророках,

у гэтыя апошнія дні прамовіў нам праз Сына, Якога паставіў спадкаемцам усяго, праз Якога Ён і стварыў вякі;

в последние дни сии говорил нам в Сыне, Которого поставил наследником всего, чрез Которого и веки сотворил.

Які, будучы выпраменьваннем славы і ўзорам Яго сутнасці і несучы ўсё словам Сваёй сілы, здзейсніўшы [Сабою] ачышчэнне [нашых] грахоў, сеў праваруч Велічы на вышыні,

Сей, будучи сияние славы и образ ипостаси Его и держа все словом силы Своей, совершив Собою очищение грехов наших, воссел одесную (престола) величия на высоте,

стаўшы настолькі лепшым за Анёлаў, наколькі слаўнейшае за іх атрымаў у спадчыну Імя.

будучи столько превосходнее Ангелов, сколько славнейшее пред ними наследовал имя.

Бо каму з Анёлаў Бог калі-небудзь сказаў: «Ты Мой Сын, Я сёння нарадзіў Цябе»? — І яшчэ: «Я буду Яму Бацькам, і Ён будзе Мне Сынам»?

Ибо кому когда из Ангелов сказал [Бог:] Ты Сын Мой, Я ныне родил Тебя? И еще: Я буду Ему Отцем, и Он будет Мне Сыном?

І калі Ён зноў уводзіць Першароднага ў населеную зямлю, Ён кажа: «І няхай паклоняцца Яму ўсе Анёлы Божыя».

Также, когда вводит Первородного во вселенную, говорит: и да поклонятся Ему все Ангелы Божии.

І што да Анёлаў Ён кажа: «Сваіх Анёлаў творыць вятрамі і Сваіх слугаў полымем агню».

Об Ангелах сказано: Ты творишь Ангелами Своими духов и служителями Своими пламенеющий огонь.

а пра Сына: «Твой трон, Божа, — па век вякоў, і жазло праўды — жазло Твайго царства.

А о Сыне: престол Твой, Боже, в век века; жезл царствия Твоего — жезл правоты.

Ты палюбіў праведнасць і ўзненавідзеў беззаконне; таму Бог, Твой Бог, памазаў Цябе алеем радасці болей за Тваіх таварышаў».

Ты возлюбил правду и возненавидел беззаконие, посему помазал Тебя, Боже, Бог Твой елеем радости более соучастников Твоих.

І «Ты на пачатку, Госпадзе, заснаваў зямлю, і нябёсы — работа Тваіх рук:

И: в начале Ты, Господи, основал землю, и небеса — дело рук Твоих;

яны згінуць, а Ты застанешся, і ўсе яны, як вопратка, састарэюць.

они погибнут, а Ты пребываешь; и все обветшают, как риза,

І, нібыплашч, Ты скруціш іх, і як адзенне1, яны будуць пераменены; але Ты — той самы, і Твае гады не скончацца».

и как одежду свернешь их, и изменятся; но Ты тот же, и лета Твои не кончатся.

А каму з Анёлаў Ён калі-небудзь сказаў: «Сядзь праваруч Мяне, пакуль Я не пакладу Тваіх ворагаў у падножжа Тваіх ног»?

Кому когда из Ангелов сказал [Бог:] седи одесную Меня, доколе положу врагов Твоих в подножие ног Твоих?

Ці не ўсе яны службовыя духі, якія пасылаюцца на падмогу тым, каму належыць атрымаць у спадчыну выратаванне.

Не все ли они суть служебные духи, посылаемые на служение для тех, которые имеют наследовать спасение?

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

12 1: У некат. рукап. гэтых слоў няма.

Синодальный перевод (МП)

3, 13 одесную — по правую руку, справа.

13 седи — воссядь; восседать можно на троне, в то время как сидеть на стуле; воссесть — председательствовать (сидеть в торжественной обстановке), оно применимо к Богу и монарху, руководителю, а сесть — значит опираться на что-либо (стул, табурет и т.д.).

« 1 глава 2 глава »