2 Самуэля 21 глава

Другая кніга Самуэля
Пераклад Антонія Бокуна → Синода́льный перево́д

І стаўся голад у дні Давіда тры гады, год за годам. І раіўся Давід перад абліччам ГОСПАДА, і ГОСПАД сказаў: «На Саўле і на доме ягоным [цяжэе] кроў, бо ён забіў Гібэонцаў».

Был го́лод на земле́ во дни Дави́да три го́да, год за го́дом. И вопроси́л Дави́д Го́спода. И сказа́л Госпо́дь: э́то ра́ди Сау́ла и кровожа́дного до́ма его́, за то, что он умертви́л Гаваонитя́н.

І паклікаў валадар Гібэонцаў, і размаўляў з імі. А Гібэонцы не былі з сыноў Ізраіля, але з рэшты Амарэйцаў, і сыны Ізраіля запрысягліся [не забіваць] іх, але Саўл спрабаваў зьнішчыць іх з руплівасьці сваёй дзеля сыноў Ізраіля і Юды.

Тогда́ царь призва́л Гаваонитя́н и говори́л с ни́ми. Гаваонитя́не бы́ли не из сыно́в Изра́илевых, но из оста́тков Аморре́ев; Израильтя́не же да́ли им кля́тву, но Сау́л хоте́л истреби́ть их по ре́вности свое́й о пото́мках Изра́иля и Иу́ды.

І сказаў Давід Гібэонцам: «Што я павінен вам зрабіць? І чым вас перапрасіць, каб вы дабраславілі спадчыну ГОСПАДА?»

И сказа́л Дави́д Гаваонитя́нам: что мне сде́лать для вас, и чем примири́ть вас, что́бы вы благослови́ли насле́дие Госпо́дне?

І Гібэонцы сказалі яму: «Ня трэба нам ані срэбра, ані золата ад Саўла або ад дому ягонага, і ня трэба нам, каб быў забіты чалавек з Ізраіля». І сказаў [Давід]: «Што вы скажаце, я зраблю вам».

И сказа́ли ему́ Гаваонитя́не: не ну́жно нам ни серебра́, ни зо́лота от Сау́ла и́ли от до́ма его́, и не ну́жно нам, чтоб умертви́ли кого́ в Изра́иле. Он сказа́л: чего́ же вы хоти́те? я сде́лаю для вас.

І сказалі яны валадару: «Ад таго чалавека, які нас нішчыў і меў намер выгубіць нас, каб не засталося нікога з нас у межах Ізраіля,

И сказа́ли они́ царю́: того́ челове́ка, кото́рый губи́л нас и хоте́л истреби́ть нас, что́бы не́ бы́ло нас ни в одно́м из преде́лов Изра́илевых, —

няхай будуць дадзены нам сем чалавек з сыноў ягоных, і мы іх павесім перад ГОСПАДАМ у Гіве Саўла, [ранейшага] выбранца ГОСПАДА». І валадар сказаў: «Я дам вам».

из его́ пото́мков вы́дай нам семь челове́к, и мы пове́сим их пред Го́сподом в Ги́ве Сау́ла, и́збранного Го́сподом. И сказа́л царь: я вы́дам.

Але пашкадаваў валадар Мэфібашэта, сына Ёнатана, сына Саўла, дзеля прысягі [перад] ГОСПАДАМ паміж Давідам і Ёнатанам, сынам Саўла.

Но пощади́л царь Мемфивосфе́я, сы́на Ионафа́на, сы́на Сау́лова, ра́ди кля́твы и́менем Госпо́дним, кото́рая была́ ме́жду ни́ми, ме́жду Дави́дом и Ионафа́ном, сы́ном Сау́ловым.

І ўзяў валадар двух сыноў Рыцпы, дачкі Аі, якіх яна нарадзіла Саўлу, Армона і Мэфібашэта, і пяць сыноў Мэраб, дачкі Саўла, якіх яна нарадзіла Адрыэлю, сыну Барзілая з Мэхолы.

И взял царь двух сынове́й Ри́цпы, до́чери А́йя, кото́рая родила́ Сау́лу Армо́на и Мемфивосфе́я, и пять сынове́й Мелхо́лы, до́чери Сау́ловой, кото́рых она́ родила́ Адриэ́лу, сы́ну Верзе́ллия из Мехо́лы,

І [Давід] аддаў іх у рукі Гібэонцаў, і яны павесілі іх на гары перад абліччам ГОСПАДА. І загінулі гэтыя сямёра разам, і былі яны забітыя ў першыя дні жніва, на пачатку жніва ячменю.

и отда́л их в ру́ки Гаваонитя́н, и они́ пове́сили их на горе́ пред Го́сподом. И поги́бли все семь вме́сте; они́ умерщвлены́ в пе́рвые дни жа́твы, в нача́ле жа́твы ячменя́.

А Рыцпа, дачка Аі, узяла лахманы і разаслала іх на скале, і сядзела там ад пачатку жніва аж пакуль не пайшоў на іх дождж з неба, і не дазваляла сядаць на іх птушкам паднебным удзень і зьвярам палявым уначы.

Тогда́ Ри́цпа, дочь А́йя, взяла́ вре́тище и разостла́ла его́ себе́ на той горе́ и сиде́ла от нача́ла жа́твы до того́ вре́мени, пока́ не поли́лись на них во́ды Бо́жии с не́ба, и не допуска́ла каса́ться их пти́цам небе́сным днём и зверя́м полевы́м но́чью.

І было паведамлена Давіду пра тое, што рабіла Рыцпа, дачка Аі, наложніца Саўла.

И донесли́ Дави́ду, что сде́лала Ри́цпа, дочь А́йя, нало́жница Сау́ла.

І пайшоў Давід, і ўзяў у гаспадароў Ябэшу Гілеадзкага косткі Саўла і косткі Ёнатана, сына ягонага, якія тыя здабылі патаемна з плошчы ў Бэт-Шане, дзе іх былі там павесіўшы Філістынцы, калі забілі Філістынцы Саўла ў Гільбоа.

И пошёл Дави́д и взял ко́сти Сау́ла и ко́сти Ионафа́на, сы́на его́, у жи́телей Иави́са Галаа́дского, кото́рые та́йно взя́ли их с пло́щади Беф-Са́на, где они́ бы́ли пове́шены Филисти́млянами, когда́ уби́ли Филисти́мляне Сау́ла на Гелву́е.

І перанёс ён адтуль косткі Саўла і косткі Ёнатана, сына ягонага, і сабралі косткі павешаных.

И перенёс он отту́да ко́сти Сау́ла и ко́сти Ионафа́на, сы́на его́; и собра́ли ко́сти пове́шенных.

І пахавалі косткі Саўла і косткі Ёнатана, сына ягонага, у зямлі Бэн’яміна ў Цэлі, у магіле Кіша, бацькі ягонага. І зрабілі ўсё, што загадаў валадар. І быў упрошаны Бог, [каб зьлітаваўся] над зямлёй.

И похорони́ли ко́сти Сау́ла и Ионафа́на, сы́на его́, в земле́ Вениами́новой, в Цела́, во гро́бе Ки́са, отца́ его́. И сде́лали всё, что повеле́л царь, и уми́лостивился Бог над страно́ю по́сле того́.

І была зноў вайна Філістынцаў супраць Ізраіля. І пайшоў Давід і слугі ягоныя з ім, і ваявалі з Філістынцамі. І Давід быў змучаны.

И откры́лась сно́ва война́ ме́жду Филисти́млянами и Израильтя́нами. И вы́шел Дави́д и слу́ги его́ с ним, и воева́ли с Филисти́млянами; и Дави́д утоми́лся.

І Ішбі з Нову, які быў з нашчадкаў Рафы, і дзіда ягоная важыла трыста сыкляў медзі, і ён быў падперазаны новым [мячом], казаў, што заб’е Давіда.

Тогда́ Ие́свий, оди́н из пото́мков Рефаи́мов, у кото́рого копьё бы́ло ве́сом в три́ста си́клей ме́ди и кото́рый опоя́сан был но́вым мечо́м, хоте́л порази́ть Дави́да.

Але дапамог [Давіду] Абішай, сын Цэруі. І ўдарыў ён Філістынца, і забіў яго. І людзі Давіда запрысяглі яго, кажучы: «Ужо больш ня пойдзеш з намі ваяваць, каб не патух сьветач Ізраіля».

Но ему́ помо́г Аве́сса, сын Сару́ин, и порази́л Филисти́млянина и умертви́л его́. Тогда́ лю́ди Дави́довы покля́лись, говоря́: не вы́йдешь ты бо́льше с на́ми на войну́, что́бы не уга́с свети́льник Изра́иля.

І сталася пасьля гэтага, і зноў была вайна ў Гобе супраць Філістынцаў. І Сіббэхай з Хушу забіў Сафа, які з нашчадкаў Рафы.

Пото́м была́ сно́ва война́ с Филисти́млянами в Го́бе; тогда́ Совоха́й Хушатя́нин уби́л Сафу́та, одного́ из пото́мков Рефаи́мов.

І яшчэ была вайна супраць Філістынцаў у Гобе. І Эльханан, сын Яарэ-Арэгіма з Бэтлеему, забіў Галіята з Гату, у якога тронак дзіды быў як навой ткацкі.

Бы́ло и друго́е сраже́ние в Го́бе; тогда́ уби́л Елхана́н, сын Яга́ре-Орги́ма Вифлее́мского, Голиа́фа Гефя́нина, у кото́рого дре́вко копья́ бы́ло как наво́й у ткаче́й.

І была яшчэ вайна ў Гаце, і быў вялізарны чалавек, які меў па шэсьць пальцаў на кожнай руцэ і на кожнай назе, разам дваццаць чатыры пальцы, які таксама нарадзіўся ў Рафы.

Бы́ло ещё сраже́ние в Ге́фе; и был там оди́н челове́к ро́слый, име́вший по шести́ па́льцев на рука́х и на нога́х, всего́ два́дцать четы́ре, та́кже из пото́мков Рефаи́мов,

І ён зьневажаў Ізраіля, і забіў яго Ёнатан, сын Шаммы, брата Давіда.

и он поноси́л Израильтя́н; но его́ уби́л Ионафа́н, сын Сафа́я, бра́та Дави́дова.

Гэтыя чатыры нарадзіліся ў Рафы з Гату. І яны загінулі ад рукі Давіда і ад рукі слугаў ягоных.

Э́ти четы́ре бы́ли из ро́да Рефаи́мов в Ге́фе, и они́ па́ли от руки́ Дави́да и слуг его́.

« 20 глава 22 глава »