Ёны 1 глава

Кніга прарока Ёны
Пераклад Антонія Бокуна → Синода́льный перево́д

 
 

І было слова ГОСПАДА да Ёны, сына Амітая, кажучы:
 
И бы́ло сло́во Госпо́дне к Ио́не, сы́ну Ама́фиину:

«Устань, ідзі ў Нініву, горад вялікі, і кажы супраць яго, бо ўзышло ліхоцьце іхняе перад аблічча Маё».
 
встань, иди́ в Ниневи́ю, го́род вели́кий, и пропове́дуй в нём, и́бо злодея́ния его́ дошли́ до Меня́.

І ўстаў Ёна, каб уцячы ў Таршыш ад аблічча ГОСПАДА, і зыйшоў у Яфу, і знайшоў карабель, які плыў у Таршыш; і даў плату, і зыйшоў на карабель, каб плыць з імі ў Таршыш ад аблічча ГОСПАДА.
 
И встал Ио́на, что́бы бежа́ть в Фарси́с от лица́ Госпо́дня, и пришёл в Ио́ппию, и нашёл кора́бль, отправля́вшийся в Фарси́с, отда́л пла́ту за прово́з и вошёл в него́, что́бы плыть с ни́ми в Фарси́с от лица́ Го́спода.

Але ГОСПАД пусьціў вялікі вецер на мора, і ўзьнялася вялікая бура на моры, і думалі, што карабель разаб’ецца.
 
Но Госпо́дь воздви́г на мо́ре кре́пкий ве́тер, и сде́лалась на мо́ре вели́кая бу́ря, и кора́бль гото́в был разби́ться.

І напалохаліся маракі, і крычалі кожны да бога свайго, і выкінулі ў мора рэчы, што былі на караблі, каб быў лягчэйшым; а Ёна зыйшоў у сярэдзіну карабля, і лёг, і моцна заснуў.
 
И устраши́лись корабе́льщики, и взыва́ли ка́ждый к своему́ бо́гу, и ста́ли броса́ть в мо́ре кладь с корабля́, что́бы облегчи́ть его́ от неё; Ио́на же спусти́лся во вну́тренность корабля́, лёг и кре́пко засну́л.

І наблізіўся да яго корнік, і сказаў яму: «Што табе, што ты сьпіш? Устань, кліч да Бога свайго, можа, узгадае Бог пра нас, і мы не загінем».
 
И пришёл к нему́ нача́льник корабля́ и сказа́л ему́: что ты спишь? встань, воззови́ к Бо́гу твоему́; мо́жет быть, Бог вспо́мнит о нас и мы не поги́бнем.

І сказалі адзін аднаму: «Хадземце, кіньма жэрабя, і даведаемся, праз каго гэтае ліха [прыйшло] на нас». І кінулі жэрабя, і выпала жэрабя на Ёну.
 
И сказа́ли друг дру́гу: пойдём, бро́сим жре́бии, что́бы узна́ть, за кого́ постига́ет нас э́та беда́. И бро́сили жре́бии, и пал жре́бий на Ио́ну.

І сказалі яму: «Скажы нам, з якой прычыны гэтае ліха [прыйшло] на нас? Які занятак твой? Адкуль ты прыйшоў? З якога ты краю і з якога народу?»
 
Тогда́ сказа́ли ему́: скажи́ нам, за кого́ пости́гла нас э́та беда́? како́е твоё заня́тие и отку́да идёшь ты? где твоя́ страна́ и из како́го ты наро́да?

І ён сказаў ім: «Я — Гебрай, і я баюся ГОСПАДА, Бога нябёсаў, Які ўчыніў мора і сухазем’е».
 
И он сказа́л им: я Евре́й, чту Го́спода Бо́га небе́с, сотвори́вшего мо́ре и су́шу.

І спалохаліся тыя людзі страхам вялікім, і сказалі яму: «Чаму ты гэта зрабіў?», бо даведаліся тыя людзі, што ён уцякае ад аблічча ГОСПАДА, бо ён абвясьціў ім [гэта].
 
И устраши́лись лю́ди стра́хом вели́ким и сказа́ли ему́: для чего́ ты э́то сде́лал? И́бо узна́ли э́ти лю́ди, что он бежи́т от лица́ Госпо́дня, как он сам объяви́л им.

І сказалі яму: «Што нам зрабіць з табою, каб сьціхла мора?», бо мора ўсё больш бушавала.
 
И сказа́ли ему́: что сде́лать нам с тобо́ю, что́бы мо́ре ути́хло для нас? И́бо мо́ре не перестава́ло волнова́ться.

І ён сказаў ім: «Вазьміце мяне і кіньце ў мора, і супакоіцца мора, [якое] супраць вас, бо я ведаю, што з-за мяне гэтая бура вялікая супраць вас».
 
Тогда́ он сказа́л им: возьми́те меня́ и бро́сьте меня́ в мо́ре, и мо́ре ути́хнет для вас, и́бо я зна́ю, что ра́ди меня́ пости́гла вас э́та вели́кая бу́ря.

І моцна веславалі тыя людзі, каб вярнуцца на сухую зямлю, і не маглі, бо мора больш і больш бушавала супраць іх.
 
Но э́ти лю́ди на́чали уси́ленно грести́, что́бы приста́ть к земле́, но не могли́, потому́ что мо́ре всё продолжа́ло бушева́ть про́тив них.

І клікалі яны да ГОСПАДА, і сказалі: «ГОСПАДЗЕ, молім Цябе, няхай не загінем мы за душу чалавека гэтага, і не ўскладай на нас кроў нявінную, бо Ты, ГОСПАДЗЕ, як захочаш, так і зробіш».
 
Тогда́ воззва́ли они́ к Го́споду и сказа́ли: мо́лим Тебя́, Го́споди, да не поги́бнем за ду́шу челове́ка сего́, и да не вмени́шь нам кровь неви́нную; и́бо Ты, Го́споди, соде́лал, что уго́дно Тебе́!

І яны паднялі Ёну, і кінулі яго ў мора, і перастала мора гневацца.
 
И взя́ли Ио́ну и бро́сили его́ в мо́ре, и ути́хло мо́ре от я́рости свое́й.

І напалохаліся тыя людзі страхам вялікім перад ГОСПАДАМ, і складалі яны ахвяры ГОСПАДУ, і абяцалі абяцаньні.
 
И устраши́лись э́ти лю́ди Го́спода вели́ким стра́хом, и принесли́ Го́споду же́ртву, и да́ли обе́ты.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.