Ёны 1 глава

Кніга прарокі Ёны
Пераклад Яна Станкевіча → Синода́льный перево́д

 
 

І было слова СПАДАРОВА Ёну Амітаёнку, кажучы:
 
И бы́ло сло́во Госпо́дне к Ио́не, сы́ну Ама́фиину:

«Устань, пайдзі да Ніневы, места вялікага, і гукай да яго, што ўзышло ліха іхнае перад відам Маім».
 
встань, иди́ в Ниневи́ю, го́род вели́кий, и пропове́дуй в нём, и́бо злодея́ния его́ дошли́ до Меня́.

І ўстаў Ёна, каб уцячы да Таршышу ад віду СПАДАРОВАГА, і зышоў да Яфы, і знашоў караб, што плыў да Таршышу; і даў плату, і зышоў да карабля, каб прыплыць ізь імі да Таршышу ад віду СПАДАРОВАГА.
 
И встал Ио́на, что́бы бежа́ть в Фарси́с от лица́ Госпо́дня, и пришёл в Ио́ппию, и нашёл кора́бль, отправля́вшийся в Фарси́с, отда́л пла́ту за прово́з и вошёл в него́, что́бы плыть с ни́ми в Фарси́с от лица́ Го́спода.

Але СПАДАР пусьціў вялікі вецер на мора, і ўзьнялася вялікая бура на мору, і думалі, што караб разаб’ецца.
 
Но Госпо́дь воздви́г на мо́ре кре́пкий ве́тер, и сде́лалась на мо́ре вели́кая бу́ря, и кора́бль гото́в был разби́ться.

І зьлякаліся маравікі, і крычэлі кажны да свайго бога, і выкінулі ў мора рэчы, што былі ў караблю, каб палягчыць сабе гэтым; а Ёна зышоў на далоўе боку карабля, і лёг, і моцна заснуў.
 
И устраши́лись корабе́льщики, и взыва́ли ка́ждый к своему́ бо́гу, и ста́ли броса́ть в мо́ре кладь с корабля́, что́бы облегчи́ть его́ от неё; Ио́на же спусти́лся во вну́тренность корабля́, лёг и кре́пко засну́л.

І дабліжыўся да яго начэльнік карабля, і сказаў яму: «Што табе, што ты так моцна сьпіш? устань, гукай да Бога свайго, можа ўспомне тый Бог праз нас, і мы не загінем».
 
И пришёл к нему́ нача́льник корабля́ и сказа́л ему́: что ты спишь? встань, воззови́ к Бо́гу твоему́; мо́жет быть, Бог вспо́мнит о нас и мы не поги́бнем.

І сказалі адзін аднаму: «Пайдзіма, і кіньма на жэрабя, і даведаемся пераз каго гэта вялікае ліха на нас». І кінулі на жэрабя, і пала жэрабя на Ёну.
 
И сказа́ли друг дру́гу: пойдём, бро́сим жре́бии, что́бы узна́ть, за кого́ постига́ет нас э́та беда́. И бро́сили жре́бии, и пал жре́бий на Ио́ну.

І сказалі яму: «Скажы ж нам, чаму, з чые прычыны сталася гэтае вялікае ліха? які твой занятак? і скуль прышоў? і што за край твой? зь якога народу ты?»
 
Тогда́ сказа́ли ему́: скажи́ нам, за кого́ пости́гла нас э́та беда́? како́е твоё заня́тие и отку́да идёшь ты? где твоя́ страна́ и из како́го ты наро́да?

І сказаў ім: «Гэбрэй я, і СПАДАРА, Бога нябёснага, я баюся, Каторы ўчыніў моры й сушу».
 
И он сказа́л им: я Евре́й, чту Го́спода Бо́га небе́с, сотвори́вшего мо́ре и су́шу.

І зьлякаліся тыя людзі лякам вялікім, і сказалі яму: «Што гэта ты зрабіў?» бо ведалі тыя людзі, што ад віду СПАДАРОВАГА ён уцякаў, бо прызнаўся ім.
 
И устраши́лись лю́ди стра́хом вели́ким и сказа́ли ему́: для чего́ ты э́то сде́лал? И́бо узна́ли э́ти лю́ди, что он бежи́т от лица́ Госпо́дня, как он сам объяви́л им.

І сказалі яму: «Што нам зрабіць із табою, каб сьціхла мора нам?» бо мора ўсе болей узбуралася.
 
И сказа́ли ему́: что сде́лать нам с тобо́ю, что́бы мо́ре ути́хло для нас? И́бо мо́ре не перестава́ло волнова́ться.

І сказаў ім: «Падыйміце мяне й кіньце мяне ў мора, — і змоўкне мора вам; бо ведаю я, што за мяне гэта вялікая бура на вас».
 
Тогда́ он сказа́л им: возьми́те меня́ и бро́сьте меня́ в мо́ре, и мо́ре ути́хнет для вас, и́бо я зна́ю, что ра́ди меня́ пости́гла вас э́та вели́кая бу́ря.

І моцна веславалі тыя людзі, каб зьвярнуцца на сушу, і не маглі, бо мора болей а болей узбуралася ля іх.
 
Но э́ти лю́ди на́чали уси́ленно грести́, что́бы приста́ть к земле́, но не могли́, потому́ что мо́ре всё продолжа́ло бушева́ть про́тив них.

І гукалі да СПАДАРА, і сказалі: «Молім Цябе, СПАДАРУ, дай хай не загінем за душу гэтага чалавека, і не ўскладай на нас кроў нявінную, бо ты, СПАДАРУ, як захоця зробіш».
 
Тогда́ воззва́ли они́ к Го́споду и сказа́ли: мо́лим Тебя́, Го́споди, да не поги́бнем за ду́шу челове́ка сего́, и да не вмени́шь нам кровь неви́нную; и́бо Ты, Го́споди, соде́лал, что уго́дно Тебе́!

І паднялі Ёну, і кінулі яго ў мора, і перастала мора гневацца.
 
И взя́ли Ио́ну и бро́сили его́ в мо́ре, и ути́хло мо́ре от я́рости свое́й.

І баяліся тыя людзі страхам вялікім СПАДАРА, і абракалі аброк СПАДАРУ, і абяцалі абятніцы.
 
И устраши́лись э́ти лю́ди Го́спода вели́ким стра́хом, и принесли́ Го́споду же́ртву, и да́ли обе́ты.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.