Судзьдзяў 1 глава

Кніга Судзьдзяў Ізраэлявых
Пераклад Яна Станкевіча → Синода́льный перево́д

 
 

І было, па сьмерці Ігошуі, і папыталіся сынове Ізраелявы ў СПАДАРА, кажучы: «Хто ўзыйдзе нам спачатку на Канааняніна, каб ваяваць ізь ім?»
 
По сме́рти Иису́са вопроша́ли сыны́ Изра́илевы Го́спода, говоря́: кто из нас пре́жде пойдёт на Ханане́ев — воева́ть с ни́ми?

І сказаў СПАДАР: «Юда ўзыйдзе; вось, Я даў зямлю ў руку ягоную».
 
И сказа́л Госпо́дь: Иу́да пойдёт; вот, Я предаю́ зе́млю в ру́ки его́.

І сказаў Юда Сымону, брату свайму: «Узыйдзі з імною да жэрабя майго, і будзем ваяваць із Канаанянінам; і пайду таксама я з табою да жэрабя твайго». І пайшоў зь ім Сымон.
 
Иу́да же сказа́л Симео́ну, бра́ту своему́: войди́ со мно́ю в жре́бий мой, и бу́дем воева́ть с Ханане́ями; и я войду́ с тобо́ю в твой жре́бий. И пошёл с ним Симео́н.

І ўзышоў Юда, і даў СПАДАР Канааняніна а Ферэзэя ў руку іхную, і пабілі яны іх у Везэку дзесяць тысячаў чалавекаў.
 
И пошёл Иу́да, и преда́л Госпо́дь Ханане́ев и Ферезе́ев в ру́ки их, и поби́ли они́ из них в Везе́ке де́сять ты́сяч челове́к.

І знайшлі яны Адоні-Везэка ў Везэку, і ваявалі зь ім, і паразілі Канааняніна а Ферэзэя.
 
В Везе́ке встре́тились они́ с Адони́-Везе́ком, срази́лись с ним и разби́ли Ханане́ев и Ферезе́ев.

І ўцёк Адоні-Везэк; а яны пагналіся за ім, і схапілі яго, і адцялі вялікія палцы на руках ягоных і на нагах ягоных.
 
Адони́-Везе́к побежа́л, но они́ погна́лись за ним и пойма́ли его́ и отсекли́ больши́е па́льцы на рука́х его́ и на нога́х его́.

І сказаў Адоні-Везэк: «Семдзясят каралёў з адцятымі на руках а на нагах іхных вялікімі палцамі зьбіралі пад сталом маім; як рабіў я, так імне аддаў Бог». І прывялі яго да Ерузаліму, і ён памер там.
 
Тогда́ сказа́л Адони́-Везе́к: се́мьдесят царе́й с отсечёнными на рука́х и на нога́х их больши́ми па́льцами собира́ли кро́хи под столо́м мои́м; как де́лал я, так и мне возда́л Бог. И привели́ его́ в Иерусали́м, и он у́мер там.

І ваявалі сынове Юдзіны супроці Ерузаліму, і ўзялі яго, і зразілі яго лязом мяча, і места аканавалі цяплу.
 
И воева́ли сыны́ Иу́дины про́тив Иерусали́ма и взя́ли его́, и порази́ли его́ мечо́м и го́род преда́ли огню́.

І потым зышлі сынове Юдзіны ваяваць із Канаанянінам, жыхарам гораў, і на паўдню і на нізіне.
 
Пото́м пошли́ сыны́ Иу́дины воева́ть с Ханане́ями, кото́рые жи́ли на гора́х и на полу́денной земле́ и на ни́зменных места́х.

І пайшоў Юда на Канааняніна, каторы жыў у Гэўроне, імя ж Гэўрону ўперад Кіраф-Арба, і зразілі Шэшая а Агімана а Фалмая.
 
И пошёл Иу́да на Ханане́ев, кото́рые жи́ли в Хевро́не (и́мя же Хевро́ну бы́ло пре́жде Кириа́ф-Арбы́), и порази́ли Шеша́я, Ахима́на и Фалма́я.

І пайшоў стуль ён супроці жыхараў Дэвіру; імя Дэвіру ўперад Кіраф-Сэфер.
 
Отту́да пошёл он про́тив жи́телей Дави́ра; и́мя Дави́ру бы́ло пре́жде Кириа́ф-Сефе́р.

І сказаў Калеў: «Хто зразе Кіраф-Сэфер і зваюе яго, то аддам яму Ахсу, дачку сваю, за жонку».
 
И сказа́л Хале́в: кто порази́т Кириа́ф-Сефе́р и возьмёт его́, тому́ отда́м Ахсу́, дочь мою́, в жену́.

І зваяваў яго Офнель Кенаёнак, сын брата Калевавага, меншага за яго; і даў яму Ахсу, дачку сваю, за жонку.
 
И взял его́ Гофонии́л, сын Кена́за, мла́дшего бра́та Хале́вова, и Хале́в отда́л в жену́ ему́ Ахсу́, дочь свою́.

І было, як яна мела ісьці, што яна намовіла яго прасіць у вайца ейнага тое поле, і яна ссунулася з асла. І сказаў ёй Калеў: «Чаго табе?»
 
Когда́ надлежа́ло ей идти́, Гофонии́л научи́л её проси́ть у отца́ её по́ле, и она́ сошла́ с осла́. Хале́в сказа́л ей: что тебе́?

І сказала яму: «Дай імне дабраславенства, бо зямлю паўднявую ты даў імне, то дай імне й жаролы водаў». І даў ёй Калеў жаролы вышнія й жаролы дольнія.
 
Ахса́ сказа́ла ему́: дай мне благослове́ние; ты дал мне зе́млю полу́денную, дай мне и исто́чники воды́. И дал ей Хале́в исто́чники ве́рхние и исто́чники ни́жние.

І сынове Кіняніна, сьця Масеявага, узышлі зь места пальмаў із сынамі Юдзінамі на пустыню Юдзіну, каторая на паўдня ад Араду, і пайшоў, і асяліўся зь людам.
 
И сыны́ Иофо́ра Кенея́нина, те́стя Моисе́ева, пошли́ из го́рода Пальм с сына́ми Иу́диными в пусты́ню Иу́дину, кото́рая на юг от Ара́да, и пришли́ и посели́лись среди́ наро́да.

І пайшоў Юда із Сымонам, братам сваім, і зразілі Канааняніна, жыхара Цэфафа, і аканавалі яго, і названа места гэтае Горма.
 
И пошёл Иу́да с Симео́ном, бра́том свои́м, и порази́ли Ханане́ев, жи́вших в Цефа́фе, и преда́ли его́ закля́тию, и оттого́ называ́ется го́род сей Хо́рма.

Юда заваяваў Ґазу а граніцы яе, і Ашкелон у граніцах яго, і Екрон у граніцах яго.
 
Иу́да взял та́кже Га́зу с преде́лами её, Аскало́н с преде́лами его́, и Екро́н с преде́лами его́.

І быў СПАДАР ізь Юдаю, і ён апанаваў гару. Але не прагнаў жыхараў даліны, бо зялезныя цялежкі былі ў іх.
 
Госпо́дь был с Иу́дою, и он овладе́л горо́ю; но жи́телей доли́ны не мог прогна́ть, потому́ что у них бы́ли желе́зные колесни́цы.

І аддалі Калеву Гэўрон, як казаў Масей, і выгнаў стуль трох сыноў Енаковых.
 
И отда́ли Хале́ву Хевро́н, как говори́л Моисе́й, и изгна́л он отту́да трёх сыно́в Ена́ковых.

Але Евусэя, жыхара Ерузаліму, ня выгналі сынове Веняміновы, і жыў Евусэй із сынамі Веняміновымі ў Ерузаліме дагэтуль.
 
Но Иевусе́ев, кото́рые жи́ли в Иерусали́ме, не изгна́ли сыны́ Вениами́новы, и живу́т Иевусе́и с сына́ми Вениами́на в Иерусали́ме до сего́ дня.

І ўзышлі сынове Язэпавы, таксама яны, на Бэт-Эль, і СПАДАР быў ізь імі.
 
И сыны́ Ио́сифа пошли́ та́кже на Вефи́ль, и Госпо́дь был с ни́ми.

І шпегаваў дом Язэпаў Бэт-Эль, імя ж места ўперад: Луз.
 
и высма́тривали сыны́ Ио́сифовы Вефи́ль (и́мя же го́роду бы́ло пре́жде Луз).

І абачылі старожы чалавека, каторы выходзіў зь места, і сказалі яму: «Пакажы нам уход у места, і мы зробім із табою міласэрдзе».
 
И уви́дели стра́жи челове́ка, иду́щего из го́рода, и сказа́ли ему́: покажи́ нам вход в го́род, и сде́лаем с тобо́ю ми́лость.

І ён паказаў ім уход у места, і зразілі яны места лязом мяча, а чалавека таго і ўсю радню ягоную адпусьцілі.
 
Он показа́л им вход в го́род, и порази́ли они́ го́род мечо́м, а челове́ка сего́ и всё родство́ его́ отпусти́ли.

І пайшоў чалавек тый да зямлі Гэцічаў, і збудаваў места, і назваў імя яго Луз. Гэта імя яго дагэтуль.
 
Челове́к сей пошёл в зе́млю Хетте́ев, и постро́ил го́род и нарёк и́мя ему́ Луз. Э́то и́мя его́ до сего́ дня.

І ня выгнаў Манас жыхараў Веф-Шэану а местачкаў ягоных, і жыхараў Фаанаху а местачкаў ягоных, жыхараў Дору а местачкаў ягоных, і жыхараў Іўлеаму а местачкаў ягоных, і жыхараў Мегіда а местачкаў ягоных, і зычыў Канаанянін жыць у зямлі гэтай.
 
И Мана́ссия не вы́гнал жи́телей Бефса́на и зави́сящих от него́ городо́в, Фаана́ха и зави́сящих от него́ городо́в, жи́телей До́ра и зави́сящих от него́ городо́в, жи́телей Ивлеа́ма и зави́сящих от него́ городо́в, жи́телей Мегиддо́на и зави́сящих от него́ городо́в; и оста́лись Ханане́и жить в земле́ сей.

І было, як Ізраель падужэў, тады зрабіў ён Канааняніна даньнікам, але выгнаць ня выгнаў яго.
 
Когда́ Изра́иль пришёл в си́лу, тогда́ сде́лал он Ханане́ев да́нниками, но изгна́ть не изгна́л их.

І Яхрэм ня выгнаў Канааняніна, што жывець у Ґезэру, і жыў Канаанянін сярод іх у Ґезэру.
 
И Ефре́м не изгна́л Ханане́ев, живу́щих в Га́зере; и жи́ли Ханане́и среди́ их в Га́зере.

Завулон ня выгнаў жыхараў Кітрону і жыхараў Нагалолу, і жыў Канаанянін сярод яго, і сталі даньнікамі.
 
И Завуло́н не изгна́л жи́телей Китро́на и жи́телей Нагло́ла, и жи́ли Ханане́и среди́ их и плати́ли им дань.

Ашэр ня выгнаў жыхараў Акка а жыхараў Сыдону а Аглаву а Ахзыву а Гэлвы а Афіку а Рэгову.
 
И Аси́р не изгна́л жи́телей А́кко и жи́телей Сидо́на и Ахла́ва, Ахзи́ва, Хе́лвы, Афе́ка и Рехо́ва.

І жыў Ашэр сярод Канааняніна, жыхара зямлі тае, бо ня выгнаў іх.
 
И жил Аси́р среди́ Ханане́ев, жи́телей земли́ той, и́бо не изгна́л их.

І Неффалім ня выгнаў жыхараў Веф-Шэмешу а жыхараў Веф-Анафу, і жыў сярод Канааняніна, жыхара зямлі тае; а жыхары Веф-Шэмешу а Веф-Анафу былі даньнікамі ім.
 
И Неффали́м не изгна́л жи́телей Вефсами́са и жи́телей Бефана́фа и жил среди́ Ханане́ев, жи́телей земли́ той; жи́тели же Вефсами́са и Бефана́фа бы́ли его́ да́нниками.

І сьціскалі Аморэі сыноў Дановых у гары, бо не давалі ім зыходзіць на даліну.
 
И стесни́ли Аморре́и сыно́в Да́новых в гора́х, и́бо не дава́ли им сходи́ть на доли́ну.

І зычылі Аморэі жыць на гары Гэрэс, ув Айялоне а Шаалвіме; і стала цяжкою рука сыноў Язэпавых, і сталі яны даньнікамі.
 
И оста́лись Аморре́и жить на горе́ Хере́с, в Аиало́не и Шаалви́ме; но рука́ сыно́в Ио́сифовых одоле́ла Аморре́ев, и сде́лались они́ да́нниками им.

Граніцы ж Аморэяў ад узгор’я Акравіму і ад скалы й далей.
 
Преде́лы Аморре́ев от возвы́шенности Акрави́м и от Селы́ простира́лись и да́лее.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.