2 царстваў 21 глава

Другая кніга царстваў
Пераклад Васіля Сёмухі → Синода́льный перево́д

Быў голад на зямлі ў дні Давіда тры гады, год у год. І спытаўся Давід у Госпада. І сказаў Гасподзь: гэта праз Саўла і крыважэрны дом ягоны, за тое, што ён забіў Гавааніцянаў.

Был го́лод на земле́ во дни Дави́да три го́да, год за го́дом. И вопроси́л Дави́д Го́спода. И сказа́л Госпо́дь: э́то ра́ди Сау́ла и кровожа́дного до́ма его́, за то, что он умертви́л Гаваонитя́н.

Тады цар паклікаў Гавааніцянаў і гаварыў зь імі. Гавааніцяне былі ня з сыноў Ізраілевых, а з рэштак Амарэяў; а Ізраільцяне далі ім прысягу, але Саўл хацеў іх зьнішчыць з рэўнасьці сваёй да нашчадкаў Ізраіля і Юды.

Тогда́ царь призва́л Гаваонитя́н и говори́л с ни́ми. Гаваонитя́не бы́ли не из сыно́в Изра́илевых, но из оста́тков Аморре́ев; Израильтя́не же да́ли им кля́тву, но Сау́л хоте́л истреби́ть их по ре́вности свое́й о пото́мках Изра́иля и Иу́ды.

І сказаў Гавааніцянам: што мне зрабіць вам і чым прымірыць вас, каб вы дабраславілі спадчыну Гасподнюю?

И сказа́л Дави́д Гаваонитя́нам: что мне сде́лать для вас, и чем примири́ть вас, что́бы вы благослови́ли насле́дие Госпо́дне?

І сказалі яму Гавааніцяне: ня трэба нам ні срэбра, ні золата ад Саўла, альбо ад дома ягонага, і ня трэба нам, каб забілі каго ў Ізраілі. Ён сказаў: чаго ж вы хочаце? я зраблю вам.

И сказа́ли ему́ Гаваонитя́не: не ну́жно нам ни серебра́, ни зо́лота от Сау́ла и́ли от до́ма его́, и не ну́жно нам, чтоб умертви́ли кого́ в Изра́иле. Он сказа́л: чего́ же вы хоти́те? я сде́лаю для вас.

І сказалі яны цару: таго чалавека, які губіў нас і хацеў зьнішчыць нас, каб ня было нас ні ў адной з частак Ізраіля,

И сказа́ли они́ царю́: того́ челове́ка, кото́рый губи́л нас и хоте́л истреби́ть нас, что́бы не́ бы́ло нас ни в одно́м из преде́лов Изра́илевых, —

зь ягоных нашчадкаў выдай нам сем чалавек, і мы павесім іх прад Госпадам у Гіве Саўла, выбранага Госпадам. І сказаў цар: я выдам.

из его́ пото́мков вы́дай нам семь челове́к, и мы пове́сим их пред Го́сподом в Ги́ве Сау́ла, и́збранного Го́сподом. И сказа́л царь: я вы́дам.

Але пашкадаваў цар Мэмфівастэя, сына Ёнатана, сына Саўлавага, дзеля прысягі імем Гасподнім, якая была паміж імі, паміж Давідам і Ёнатанам, сынам Саўлавым.

Но пощади́л царь Мемфивосфе́я, сы́на Ионафа́на, сы́на Сау́лова, ра́ди кля́твы и́менем Госпо́дним, кото́рая была́ ме́жду ни́ми, ме́жду Дави́дом и Ионафа́ном, сы́ном Сау́ловым.

І ўзяў цар двух сыноў Рыцпы, дачкі Айя, якая нарадзіла Саўлу Армона і Мэмфівастэя, і пяць сыноў Мэлхолы, дачкі Саўлавай, якіх яна нарадзіла Адрыэлу, сыну Вэрзэлія з Мэлхолы,

И взял царь двух сынове́й Ри́цпы, до́чери А́йя, кото́рая родила́ Сау́лу Армо́на и Мемфивосфе́я, и пять сынове́й Мелхо́лы, до́чери Сау́ловой, кото́рых она́ родила́ Адриэ́лу, сы́ну Верзе́ллия из Мехо́лы,

і аддаў іх у рукі Гавааніцянаў, і яны павесілі іх на гары прад Госпадам. І загінулі ўсе сем разам; яны забітыя ў першыя дні жніва, у пачатку жніва ячменю.

и отда́л их в ру́ки Гаваонитя́н, и они́ пове́сили их на горе́ пред Го́сподом. И поги́бли все семь вме́сте; они́ умерщвлены́ в пе́рвые дни жа́твы, в нача́ле жа́твы ячменя́.

Тады Рыцпа, дачка Айя, узяла вярэту і паслала сабе на той гары, і сядзела яна ад пачатку жніва і да таго часу, пакуль не паліліся на іх воды Божыя зь неба, і не дазваляла кранаць іх птушкам нябесным удзень і зьвярам польным уначы.

Тогда́ Ри́цпа, дочь А́йя, взяла́ вре́тище и разостла́ла его́ себе́ на той горе́ и сиде́ла от нача́ла жа́твы до того́ вре́мени, пока́ не поли́лись на них во́ды Бо́жии с не́ба, и не допуска́ла каса́ться их пти́цам небе́сным днём и зверя́м полевы́м но́чью.

І данесьлі Давіду, што зрабіла Рыцпа, дачка Айя, наложніца Саўлавая.

И донесли́ Дави́ду, что сде́лала Ри́цпа, дочь А́йя, нало́жница Сау́ла.

І пайшоў Давід і ўзяў косьці Саўла і косьці Ёнатана, сына ягонага, у жыхароў Явіса Галаадскага, якія тайна ўзялі іх з пляца Бэт-Сана, дзе яны былі павешаны Філістымлянамі, калі забілі Філістымляне Саўла на Гэлвуе.

И пошёл Дави́д и взял ко́сти Сау́ла и ко́сти Ионафа́на, сы́на его́, у жи́телей Иави́са Галаа́дского, кото́рые та́йно взя́ли их с пло́щади Беф-Са́на, где они́ бы́ли пове́шены Филисти́млянами, когда́ уби́ли Филисти́мляне Сау́ла на Гелву́е.

І перанёс ён адтуль косьці Саўла і косьці Ёнатана, сына ягонага; і сабралі косьці павешаных.

И перенёс он отту́да ко́сти Сау́ла и ко́сти Ионафа́на, сы́на его́; и собра́ли ко́сти пове́шенных.

І пахавалі косьці Саўла і Ёнатана, сына Ягонага, у зямлі Веньямінавай, у Цэла, у магіле Кіса, бацькі ягонага. І зрабілі ўсё, што загадаў цар. І ўмілажаліўся Гасподзь з краіны пасьля таго.

И похорони́ли ко́сти Сау́ла и Ионафа́на, сы́на его́, в земле́ Вениами́новой, в Цела́, во гро́бе Ки́са, отца́ его́. И сде́лали всё, что повеле́л царь, и уми́лостивился Бог над страно́ю по́сле того́.

І пачалася зноў вайна паміж Філістымлянамі і Ізраільцянамі. І выйшаў Давід і слугі ягоныя зь ім, і ваявалі зь Філістымлянамі; і Давід стаміўся.

И откры́лась сно́ва война́ ме́жду Филисти́млянами и Израильтя́нами. И вы́шел Дави́д и слу́ги его́ с ним, и воева́ли с Филисти́млянами; и Дави́д утоми́лся.

Тады Есьвій, адзін з нашчадкаў Рэфаімаў, у якога дзіда была вагою ў трыста сікляў медзі і які аперазаны быў новым мечам, хацеў забіць Давіда.

Тогда́ Ие́свий, оди́н из пото́мков Рефаи́мов, у кото́рого копьё бы́ло ве́сом в три́ста си́клей ме́ди и кото́рый опоя́сан был но́вым мечо́м, хоте́л порази́ть Дави́да.

Але яму дапамог Авэса, і забіў Філістымляніна і аддаў сьмерці яго. Тады людзі Давідавыя прысягнулі, кажучы: ня выйдзеш ты болей з намі на вайну, каб не пагасла сьвяцільня Ізраіля.

Но ему́ помо́г Аве́сса, сын Сару́ин, и порази́л Филисти́млянина и умертви́л его́. Тогда́ лю́ди Дави́довы покля́лись, говоря́: не вы́йдешь ты бо́льше с на́ми на войну́, что́бы не уга́с свети́льник Изра́иля.

Потым зноў была вайна зь Філістымлянамі ў Гобе; тады Савахай Хушацянін забіў Сафута, аднаго з нашчадкаў Рэфаімавых.

Пото́м была́ сно́ва война́ с Филисти́млянами в Го́бе; тогда́ Совоха́й Хушатя́нин уби́л Сафу́та, одного́ из пото́мков Рефаи́мов.

Была і другая бітва ў Гобе; тады забіў Элханан, сын Ягарэ-Аргіма Віфляемскага, Галіята Гэцяніна, у якога тронка дзіды была, як ткацкі навой.

Бы́ло и друго́е сраже́ние в Го́бе; тогда́ уби́л Елхана́н, сын Яга́ре-Орги́ма Вифлее́мского, Голиа́фа Гефя́нина, у кото́рого дре́вко копья́ бы́ло как наво́й у ткаче́й.

Была яшчэ бітва ў Гэце; і быў там адзін чалавек рослы, які меў па шасьці пальцаў на руках і на нагах, усяго дваццаць чатыры, таксама з нашчадкаў Рэфаімаў,

Бы́ло ещё сраже́ние в Ге́фе; и был там оди́н челове́к ро́слый, име́вший по шести́ па́льцев на рука́х и на нога́х, всего́ два́дцать четы́ре, та́кже из пото́мков Рефаи́мов,

і ён бэсьціў Ізраільцянаў; але яго забіў Ёнатан, сын Сафая, брата Давідавага.

и он поноси́л Израильтя́н; но его́ уби́л Ионафа́н, сын Сафа́я, бра́та Дави́дова.

Гэтыя чатыры былі з роду Рэфаімаў у Гэце, і яны загінулі ад рукі Давіда і слуг ягоных.

Э́ти четы́ре бы́ли из ро́да Рефаи́мов в Ге́фе, и они́ па́ли от руки́ Дави́да и слуг его́.

« 20 глава 22 глава »