2 Самуйлава 21 глава

Другая кніга Самуйлава
Пераклад Яна Станкевіча → Синода́льный перево́д

 
 

І была галадоў за дзён Давідавых тры гады, год пры годзе. І шукаў Давід віду СПАДАРОВАГА. І сказаў СПАДАР: «За Саўлу а кроў дому ягонага, бо ён зрабіў сьмерць Ґівеонянам».
 
Был го́лод на земле́ во дни Дави́да три го́да, год за го́дом. И вопроси́л Дави́д Го́спода. И сказа́л Госпо́дь: э́то ра́ди Сау́ла и кровожа́дного до́ма его́, за то, что он умертви́л Гаваонитя́н.

І гукнуў кароль Ґівеонян, і гукаў ізь імі, — Ґівеоняне ж ня із сыноў Ізраеля, але з астачаў Аморэяў; і сынове Ізраелявы прысяглі ім, але Саўла імкнуўся забіць іх із рупатлівасьці свае праз сыноў Ізраеля а Юды.
 
Тогда́ царь призва́л Гаваонитя́н и говори́л с ни́ми. Гаваонитя́не бы́ли не из сыно́в Изра́илевых, но из оста́тков Аморре́ев; Израильтя́не же да́ли им кля́тву, но Сау́л хоте́л истреби́ть их по ре́вности свое́й о пото́мках Изра́иля и Иу́ды.

І сказаў Давід Ґівеонянам: «Што імне зрабіць вам і чым улашчыць вас, каб вы дабраславілі спадак СПАДАРОЎ?»
 
И сказа́л Дави́д Гаваонитя́нам: что мне сде́лать для вас, и чем примири́ть вас, что́бы вы благослови́ли насле́дие Госпо́дне?

І сказалі яму Ґівеоняне: «Ня надабе нам срэбра ані золата ад Саўлы альбо ад дому ягонага, і ня нядабе нам, каб рабілі сьмерць каму ў Ізраелю». Ён сказаў: «Што ж вы скажаце? я зраблю вам».
 
И сказа́ли ему́ Гаваонитя́не: не ну́жно нам ни серебра́, ни зо́лота от Сау́ла и́ли от до́ма его́, и не ну́жно нам, чтоб умертви́ли кого́ в Изра́иле. Он сказа́л: чего́ же вы хоти́те? я сде́лаю для вас.

І сказалі яны каралю: «Таго чалавека, каторы губіў нас, і каторы маніўся вынішчыць нас і ня даць нам застацца нійдзе ў граніцах Ізраеля, —
 
И сказа́ли они́ царю́: того́ челове́ка, кото́рый губи́л нас и хоте́л истреби́ть нас, что́бы не́ бы́ло нас ни в одно́м из преде́лов Изра́илевых, —

Хай дадуць нам сямёх чалавекаў із сыноў ягоных, і мы засілім іх перад СПАДАРОМ у Ґівеі Саўлавай, абранца СПАДАРОВАГА». І сказаў кароль: «Я дам».
 
из его́ пото́мков вы́дай нам семь челове́к, и мы пове́сим их пред Го́сподом в Ги́ве Сау́ла, и́збранного Го́сподом. И сказа́л царь: я вы́дам.

І пажалеў кароль Мефівошэфа, сына Ёнафана Саўлянка, дзеля прысягі імям СПАДАРОВЫМ, што была меж іх, меж Давіда й Ёнафана Саўлянка.
 
Но пощади́л царь Мемфивосфе́я, сы́на Ионафа́на, сы́на Сау́лова, ра́ди кля́твы и́менем Госпо́дним, кото́рая была́ ме́жду ни́ми, ме́жду Дави́дом и Ионафа́ном, сы́ном Сау́ловым.

І ўзяў кароль двух сыноў Рыцпы Аянкі, каторая нарадзіла Саўлу Армона а Мефівошэфа, і пяцёх сыноў Меравы Саўлянкі, каторых яна нарадзіла Адрыелу Вэрзылёнку зь Меголы,
 
И взял царь двух сынове́й Ри́цпы, до́чери А́йя, кото́рая родила́ Сау́лу Армо́на и Мемфивосфе́я, и пять сынове́й Мелхо́лы, до́чери Сау́ловой, кото́рых она́ родила́ Адриэ́лу, сы́ну Верзе́ллия из Мехо́лы,

І аддаў іх у рукі Ґівеонян, і яны засілілі іх на гары перад СПАДАРОМ. І загінулі ўсі сямёх разам; ім зрабілі сьмерць першых дзён жніва, з пачатку жніва ячменю.
 
и отда́л их в ру́ки Гаваонитя́н, и они́ пове́сили их на горе́ пред Го́сподом. И поги́бли все семь вме́сте; они́ умерщвлены́ в пе́рвые дни жа́твы, в нача́ле жа́твы ячменя́.

І ўзяла Аянка зрэбніну, і разаслала яе сабе на скале, ад пачатку жніва аж да тога часу, пакуль не паліліся на іх воды зь неба, і не давала птушкам нябёсным садзіцца на іх удзень і зьвяром палявым ночы.
 
Тогда́ Ри́цпа, дочь А́йя, взяла́ вре́тище и разостла́ла его́ себе́ на той горе́ и сиде́ла от нача́ла жа́твы до того́ вре́мени, пока́ не поли́лись на них во́ды Бо́жии с не́ба, и не допуска́ла каса́ться их пти́цам небе́сным днём и зверя́м полевы́м но́чью.

І наказалі Давіду, што зрабіла Рыцпа Аішка, мамошка Саўлава.
 
И донесли́ Дави́ду, что сде́лала Ри́цпа, дочь А́йя, нало́жница Сау́ла.

І пайшоў Давід, і ўзяў косьці Саўлавы а косьці Ёнафана, сына ягонага, у жыхараў Явішу Ґілеадзкага, каторыя ўкралі іх із вуліцы Веф-Шану, ідзе іх засілілі Пілішчане, як забілі Пілішчане Саўлу ў Ґілвоа.
 
И пошёл Дави́д и взял ко́сти Сау́ла и ко́сти Ионафа́на, сы́на его́, у жи́телей Иави́са Галаа́дского, кото́рые та́йно взя́ли их с пло́щади Беф-Са́на, где они́ бы́ли пове́шены Филисти́млянами, когда́ уби́ли Филисти́мляне Сау́ла на Гелву́е.

І ўзьнёс ён стуль косьці Саўлавы а косьці Ёнафана, сына ягонага; і зьберлі косьці засіленых.
 
И перенёс он отту́да ко́сти Сау́ла и ко́сти Ионафа́на, сы́на его́; и собра́ли ко́сти пове́шенных.

І пахавалі косьці Саўлавы а косьці Ёнафана, сына ягонага, у зямлі Веняміновай, у Цэле, у гробе Кіша, айца ягонага. І зрабілі ўсе, што расказаў кароль, і ўмолены быў Бог узглядам краю просьле гэгага.
 
И похорони́ли ко́сти Сау́ла и Ионафа́на, сы́на его́, в земле́ Вениами́новой, в Цела́, во гро́бе Ки́са, отца́ его́. И сде́лали всё, что повеле́л царь, и уми́лостивился Бог над страно́ю по́сле того́.

І была ўзноў вайна ў Пілішчан із Ізраелям. І зышоў Давід а служцы ягоныя зь ім, і ваявалі зь Пілішчанмі; і Давід прыстаў.
 
И откры́лась сно́ва война́ ме́жду Филисти́млянами и Израильтя́нами. И вы́шел Дави́д и слу́ги его́ с ним, и воева́ли с Филисти́млянами; и Дави́д утоми́лся.

Тады Ішвібеноб, адзін із патомкаў Рэфаімаў, а вага ягонае дзіды трыста сыкляў вагі медзі, і каторы паперазаўшыся быў новым мячом, і гукаў праз забіцьцё Давіда.
 
Тогда́ Ие́свий, оди́н из пото́мков Рефаи́мов, у кото́рого копьё бы́ло ве́сом в три́ста си́клей ме́ди и кото́рый опоя́сан был но́вым мечо́м, хоте́л порази́ть Дави́да.

Але яму памог Авішай Цэруёнак, і паразіў Пілішчаніна, і зрабіў яму сьмерць. Тады прысяглі яму людзі Давідавы, кажучы: «Наперад ня выйдзеш ты з намі на вайну, каб ня згас сьветач Ізраеля».
 
Но ему́ помо́г Аве́сса, сын Сару́ин, и порази́л Филисти́млянина и умертви́л его́. Тогда́ лю́ди Дави́довы покля́лись, говоря́: не вы́йдешь ты бо́льше с на́ми на войну́, что́бы не уга́с свети́льник Изра́иля.

І было просьле гэтага, што была йзноў вайна ў Ґобе зь Пілішчанмі; тады Сыбехай Гушанін забіў Сара, аднаго з патомкаў Рэфаімаў.
 
Пото́м была́ сно́ва война́ с Филисти́млянами в Го́бе; тогда́ Совоха́й Хушатя́нин уби́л Сафу́та, одного́ из пото́мков Рефаи́мов.

І была яшчэ вайна ў Ґобе зь Пілішчанмі; тады Елганан, сын Яара-Орэґіма Бэтлеемскага, забіў Ґоляфа Ґафяніна, у каторага дзяржаньне дзіды было, як навой у ткачоў.
 
Бы́ло и друго́е сраже́ние в Го́бе; тогда́ уби́л Елхана́н, сын Яга́ре-Орги́ма Вифлее́мского, Голиа́фа Гефя́нина, у кото́рого дре́вко копья́ бы́ло как наво́й у ткаче́й.

І была яшчэ вайна ў Ґафе, ідзе быў адзін чалавек вялікага росту, што меў па шэсьць палцаў на руках і на нагах, усяго дваццаць чатыры, таксама з патомкаў Рэфаімаў.
 
Бы́ло ещё сраже́ние в Ге́фе; и был там оди́н челове́к ро́слый, име́вший по шести́ па́льцев на рука́х и на нога́х, всего́ два́дцать четы́ре, та́кже из пото́мков Рефаи́мов,

І зьневажаў Ізраеля, і забіў яго Ёнафан, сын Шымея, брата Давідавага.
 
и он поноси́л Израильтя́н; но его́ уби́л Ионафа́н, сын Сафа́я, бра́та Дави́дова.

Гэтыя чатыры былі з роду Рэфаімаў у Ґафе, і яны загінулі ад рукі Давіда а служцоў ягоных.
 
Э́ти четы́ре бы́ли из ро́да Рефаи́мов в Ге́фе, и они́ па́ли от руки́ Дави́да и слуг его́.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.