Захарыі 5 глава

Кніга прарока Захарыі
Пераклад Васіля Сёмухі → Синодальный перевод (СВ)

І зноў узьвёў я вочы мае і ўгледзеў: вось ляціць скрутак.

И опять поднял я глаза мои и увидел: вот летит свиток.

І сказаў ён мне: што ты бачыш? Я адказваў, бачу, ляціць скрутак; даўжыня яго дваццаць локцяў, а шырыня яго дзесяць локцяў.

И сказал он мне: «Что видишь ты?» Я отвечал: «Вижу летящий свиток; длина его двадцать локтей, а ширина его десять локтей».

Ён сказаў мне: гэта праклён, які ідзе на твар усёй зямлі; бо кожны, хто крадзе, будзе зьнішчаны, як напісана на адным баку, і кожны, хто прысягае ілжыва, зьнішчаны будзе, як напісана на другім баку.

Он сказал мне: «Это проклятие, исходящее на лицо всей земли; ибо всякий, кто крадет, будет истреблен, как написано на одной стороне, и всякий, клянущийся ложно, истреблен будет, как написано на другой стороне».

Я навёў яго, кажа Гасподзь Саваоф, і ён увойдзе ў дом злодзея і ў дом кляцьбіта Маім імем ілжыва і застанецца ў доме ў яго, і зьнішчыць яго і дрэвы ягоныя і камяні ягоныя.

«Я навел его, — говорит Господь Саваоф, — и оно войдет в дом вора и в дом клянущегося Моим именем ложно, и пребудет в доме его, и истребит его, и деревья его, и камни его».

І выйшаў анёл, які гаварыў са мною, і сказаў мне: узьвядзі яшчэ вочы твае і падзівіся, што гэта выходзіць?

И вышел ангел, говоривший со мною, и сказал мне: «Подними еще глаза твои и посмотри, что это выходит?»

Калі ж я сказаў: што гэта? Ён адказваў: гэта выходзіць эфа, і сказаў: гэта — вобраз іх па ўсёй зямлі.

Когда же я сказал: «Что это?» — Он отвечал: «Это выходит ефа» — и сказал: «Это образ их по всей земле».

І вось, кавалак сьвінца падняўся, і там сядзела адна жанчына пасярэдзіне эфы.

И вот кусок свинца поднялся, и там сидела одна женщина посреди ефы.

І сказаў ён: гэтая жанчына — сама бязбожнасьць, і кінуў яе ўсярэдзіну эфы, а на адтуліну яе кінуў сьвінцовы кавалак

И сказал он: «Эта женщина — само нечестие», и бросил ее в середину ефы, а на отверстие ее бросил свинцовый кусок.

І ўзьвёў я вочы мае і ўгледзеў: вось, зьявіліся дзьве жанчыны, і вецер быў у крылах у іх, і крылы ў іх — як крылы ў бусла; паднялі яны эфу і панесьлі яе паміж зямлёю і небам.

И поднял я глаза мои и увидел: вот появились две женщины, и ветер был в крыльях их, и крылья у них, как крылья аиста; и подняли они ефу и понесли ее между землей и небом.

І сказаў я анёлу, які гаварыў са мною: куды нясуць яны гэтую эфу?

И сказал я ангелу, говорившему со мною: «Куда несут они эту ефу?»

Тады сказаў ён мне: каб зладзіць ёй дом у зямлі Сэнаар, і калі будзе ўсё падрыхтавана, дык яна паставіцца там на сваёй аснове.

Тогда сказал он мне: «Чтобы устроить для нее дом в земле Сеннаар, и когда будет все приготовлено, то она поставится там на своей основе».

« 4 глава 6 глава »