Захарыі 5 глава

Кніга прарока Захарыі
Пераклад Антонія Бокуна → Синодальный перевод (СВ)

І я павярнуўся, і ўзьняў вочы мае, і ўбачыў, і вось, скрутак, які ляціць.

И опять поднял я глаза мои и увидел: вот летит свиток.

І ён сказаў мне: “Што ты бачыш?” І я адказаў: “Бачу скрутак, які ляціць. Даўжыня ягоная — дваццаць локцяў, а шырыня ягоная — дзесяць локцяў”.

И сказал он мне: «Что видишь ты?» Я отвечал: «Вижу летящий свиток; длина его двадцать локтей, а ширина его десять локтей».

І ён сказаў мне: “Гэта праклён, які выходзіць на аблічча зямлі; бо кожны, хто крадзе, паводле [напісанага] гэтага будзе зьнішчаны, і кожны, хто прысягае [фальшыва], паводле [напісанага] гэтага будзе зьнішчаны.

Он сказал мне: «Это проклятие, исходящее на лицо всей земли; ибо всякий, кто крадет, будет истреблен, как написано на одной стороне, и всякий, клянущийся ложно, истреблен будет, как написано на другой стороне».

Я навяду [праклён], кажа ГОСПАД Магуцьцяў, і ён прыйдзе ў дом злодзея і ў дом таго, хто прысягае ў імя Маё хлусьліва, і заначуе ў сярэдзіне дому ягонага, і выгубіць яго, і дрэва ягонае, і камяні ягоныя”.

«Я навел его, — говорит Господь Саваоф, — и оно войдет в дом вора и в дом клянущегося Моим именем ложно, и пребудет в доме его, и истребит его, и деревья его, и камни его».

І выйшаў анёл, які гаварыў са мною, і сказаў мне: “Узьнімі, прашу, вочы Твае і паглядзі, што гэта выходзіць”,

И вышел ангел, говоривший со мною, и сказал мне: «Подними еще глаза твои и посмотри, что это выходит?»

І я сказаў: “Што гэта?” І ён сказаў: “Гэта эфа выходзіць”. І сказаў: “Гэта вока іхняе ў-ва ўсёй зямлі”.

Когда же я сказал: «Что это?» — Он отвечал: «Это выходит ефа» — и сказал: «Это образ их по всей земле».

І вось накрыўка з волава паднялася, і вось, жанчына нейкая сядзіць у сярэдзіне эфы.

И вот кусок свинца поднялся, и там сидела одна женщина посреди ефы.

І ён сказаў: “Гэта нягоднасьць”; і кінуў яе ў сярэдзіну эфы, і кінуў кавалак волава на адтуліну ейную.

И сказал он: «Эта женщина — само нечестие», и бросил ее в середину ефы, а на отверстие ее бросил свинцовый кусок.

І я ўзьняў вочы мае, і глядзеў, і вось, дзьве жанчыны ходзяць, і вецер [быў] у крылах іхніх, і гэтыя крылы — як крылы бусла; і яны паднялі эфу паміж зямлёй і небам.

И поднял я глаза мои и увидел: вот появились две женщины, и ветер был в крыльях их, и крылья у них, как крылья аиста; и подняли они ефу и понесли ее между землей и небом.

І я сказаў анёлу, які гаварыў са мною: “Куды яны нясуць эфу гэтую?”

И сказал я ангелу, говорившему со мною: «Куда несут они эту ефу?»

І ён сказаў мне: “Каб пабудаваць ёй дом у зямлі Шынаар, і ён будзе падрыхтаваны, і яе паставяць там на месца ейнае”.

Тогда сказал он мне: «Чтобы устроить для нее дом в земле Сеннаар, и когда будет все приготовлено, то она поставится там на своей основе».

« 4 глава 6 глава »