Гебраям 1 глава

Пасланьне да Гебраяў Апостала Паўла
Пераклад Антонія Бокуна → Синодальный перевод (СВ)

Бог, Які шмат разоў і шматлікімі спосабамі здаўна гаварыў да бацькоў праз прарокаў,

Бог, многократно и многообразно говоривший издревле отцам в пророках,

у апошнія гэтыя дні прамовіў да нас праз Сына, Якога паставіў за спадкаемцу ўсяго, праз Якога і вякі ўчыніў.

в последние дни эти говорил нам в Сыне, Которого поставил наследником всего, через Которого и веки сотворил.

Ён, будучы зьзяньнем славы і выразам існасьці Ягонай і ўсё словам моцы Сваёй трымаючы, учыніўшы праз Сябе ачышчэньне грахоў нашых, сеў праваруч велічы на вышынях,

Сей, будучи сиянием славы и образом ипостаси Его и держа все словом силы Своей, совершив Собою очищение грехов наших, воссел одесную величия на высоте,

стаўшыся лепшым за анёлаў нагэтулькі, наколькі слаўнейшае за іх успадкаеміў імя.

будучи столько превосходнее ангелов, сколько славнейшее пред ними наследовал имя.

Бо каму з анёлаў сказаў Ён калі: «Ты — Сын Мой, Я сёньня нарадзіў Цябе»? І яшчэ: «Я буду Яму Айцом, і Ён будзе Мне Сынам»?

Ибо кому когда из ангелов сказал Бог: «Ты Сын Мой, Я ныне родил Тебя» и еще: «Я буду Ему Отцом, и Он будет Мне Сыном»?

А калі ізноў уводзіць Першароднага ў сусьвет, кажа: «І няхай паклоняцца Яму ўсе анёлы Божыя».

Также, когда вводит Первородного во вселенную, говорит: «И да поклонятся Ему все ангелы Божии».

А наконт анёлаў кажа: «Ён робіць анёламі Сваімі духаў і служыцелямі Сваімі — полымя агню».

Об ангелах сказано: «Ты творишь ангелами Своими духов и служителями Своими — огонь пылающий».

А наконт Сына: «Пасад Твой, Божа, на век вечны; кій правасьці — кій валадарства Твайго.

А о Сыне: «Престол Твой, Боже, вовек; жезл Царства Твоего — жезл правоты.

Ты палюбіў праведнасьць і зьненавідзеў беззаконьне. Дзеля гэтага памазаў Цябе, Божа, Бог Твой алеем весялосьці больш за таварышаў Тваіх».

Ты возлюбил правду и возненавидел беззаконие, поэтому помазал Тебя, Боже, Бог Твой елеем радости более соучастников Твоих».

І: «Ты напачатку, Госпадзе, умацаваў зямлю, і неба — справа рук Тваіх;

И: «В начале Ты, Господи, основал землю, и небеса — дело рук Твоих;

яны загінуць, а Ты застаешся; і ўсе, як шаты, састарэюць,

они погибнут, а Ты пребываешь; и все обветшают, как риза,

і, як адзеньне, Ты скруціш іх, і яны зьменяцца; а Ты — Той Самы, і гады Твае ня скончацца».

и, как одежду, свернешь их, и изменятся; но Ты Тот же, и лета Твои не кончатся».

А наконт каго з анёлаў сказаў Ён калі: «Сядзь праваруч Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваіх як падножжа ног Тваіх»?

Кому когда из ангелов сказал Бог: «Воссядь одесную Меня, доколе положу врагов Твоих в подножие ног Твоих»?

Ці ня ўсе яны — паслугавальныя духі, якія пасланыя на служэньне дзеля тых, якія маюць успадкаеміць збаўленьне?

Не все ли они служебные духи, посылаемые на служение для тех, которые имеют наследовать спасение?

« 1 глава 2 глава »