Захары 5 глава

Кніга прарокі Захары
Пераклад Яна Станкевіча → Синодальный перевод (СВ)

І я абярнуўся, і ўзьняў вочы свае, і абачыў, і во лётаючы зьвітак.

И опять поднял я глаза мои и увидел: вот летит свиток.

І сказаў ён імне: «Што ты бачыш?» І я адказаў: «Бачу лётаючы зьвітак; удаўжкі ён дваццаць локцяў, і ўшыркі ён дзесяць локцяў».

И сказал он мне: «Что видишь ты?» Я отвечал: «Вижу летящий свиток; длина его двадцать локтей, а ширина его десять локтей».

Тады ён сказаў імне: «Гэта праклён, што выходзе на від усяе зямлі; бо кажны, што крадзець із гэтага, подле гэтага будзе адцяты, і кажны, што клінецца гэтым, подле гэтага будзе адцяты.

Он сказал мне: «Это проклятие, исходящее на лицо всей земли; ибо всякий, кто крадет, будет истреблен, как написано на одной стороне, и всякий, клянущийся ложно, истреблен будет, как написано на другой стороне».

Я навяду яго, — агалашае СПАДАР войскаў, — і ён увыйдзе ў дом злодзея а ў дом таго, хто манліва прысягае імям Маім, і заначуе ў доме ягоным, і выгубе яго, і дзерва ягонае, і камяні ягоныя».

«Я навел его, — говорит Господь Саваоф, — и оно войдет в дом вора и в дом клянущегося Моим именем ложно, и пребудет в доме его, и истребит его, и деревья его, и камни его».

І выступіў Ангіл, што гутарыў з імною, і сказаў імне: «Узьнімі цяпер вочы свае й абач, што гэта, што выходзе»,

И вышел ангел, говоривший со мною, и сказал мне: «Подними еще глаза твои и посмотри, что это выходит?»

І я сказаў: «Што гэта?» і ён сказаў: «Гэта ефа выходзе»; і сказаў: «Гэта вока іх па ўсёй зямлі».

Когда же я сказал: «Что это?» — Он отвечал: «Это выходит ефа» — и сказал: «Это образ их по всей земле».

І во кавалак волава падняўся ды жонка, што пасярэдзіне ефы.

И вот кусок свинца поднялся, и там сидела одна женщина посреди ефы.

І сказаў ён: «Гэта нягоднасьць»; і кінуў яе ў ефу, і кінуў кавалак волава ў вадтуліну яе.

И сказал он: «Эта женщина — само нечестие», и бросил ее в середину ефы, а на отверстие ее бросил свинцовый кусок.

І ўзьняў я вочы свае, і глянуў, і вось, дзьве жонкі вышлі, і вецер быў у крылах іхных, і ў іх крылы — як крылы ў бусла; і паднялі яны ефу меж зямлі й неба.

И поднял я глаза мои и увидел: вот появились две женщины, и ветер был в крыльях их, и крылья у них, как крылья аиста; и подняли они ефу и понесли ее между землей и небом.

І сказаў я Ангілу, што гутарыў з імною: «Куды яны нясуць гэтую ефу?»

И сказал я ангелу, говорившему со мною: «Куда несут они эту ефу?»

І сказаў ён імне: «Станавіць ёй дом у зямлі Сэнаар, і яна будзе прыгатавана й пастаноўлена на сваім подзе».

Тогда сказал он мне: «Чтобы устроить для нее дом в земле Сеннаар, и когда будет все приготовлено, то она поставится там на своей основе».

« 4 глава 6 глава »