Захары 5 глава

Кніга прарокі Захары
Пераклад Яна Станкевіча → Перевод Десницкого

І я абярнуўся, і ўзьняў вочы свае, і абачыў, і во лётаючы зьвітак.

Я снова поднял глаза и увидел летящий свиток.

І сказаў ён імне: «Што ты бачыш?» І я адказаў: «Бачу лётаючы зьвітак; удаўжкі ён дваццаць локцяў, і ўшыркі ён дзесяць локцяў».

Ангел спросил меня:— Что ты видишь?Я ответил:— Вижу летящий свиток длиной в двадцать локтей и шириной в десять.

Тады ён сказаў імне: «Гэта праклён, што выходзе на від усяе зямлі; бо кажны, што крадзець із гэтага, подле гэтага будзе адцяты, і кажны, што клінецца гэтым, подле гэтага будзе адцяты.

Он объяснил:— Это проклятие, нисходящее на всю землю. Всякий вор будет истреблен, как написано на этой стороне, а всякий клятвопреступник — как написано на той.

Я навяду яго, — агалашае СПАДАР войскаў, — і ён увыйдзе ў дом злодзея а ў дом таго, хто манліва прысягае імям Маім, і заначуе ў доме ягоным, і выгубе яго, і дзерва ягонае, і камяні ягоныя».

Я пошлю его — пророчество Господа Воинств — в дом того, кто крадет, и в дом того, кто ложно клянется именем Моим. Оно останется там, и разрушит дом — и балки, и камни.

І выступіў Ангіл, што гутарыў з імною, і сказаў імне: «Узьнімі цяпер вочы свае й абач, што гэта, што выходзе»,

Тогда говоривший со мной ангел выступил вперед и сказал:— Посмотри, что это приближается?

І я сказаў: «Што гэта?» і ён сказаў: «Гэта ефа выходзе»; і сказаў: «Гэта вока іх па ўсёй зямлі».

Я спросил:— Что же это?И он ответил:— Это мерная корзина.И добавил:— Такова их вина по всей земле.

І во кавалак волава падняўся ды жонка, што пасярэдзіне ефы.

Тогда поднялась свинцовая крышка корзины и оказалось, что внутри сидела женщина.

І сказаў ён: «Гэта нягоднасьць»; і кінуў яе ў ефу, і кінуў кавалак волава ў вадтуліну яе.

Он сказал:— Это и есть само нечестие!Женщину он бросил прямо в корзину, и закрыл ее крышкой.

І ўзьняў я вочы свае, і глянуў, і вось, дзьве жонкі вышлі, і вецер быў у крылах іхных, і ў іх крылы — як крылы ў бусла; і паднялі яны ефу меж зямлі й неба.

Я посмотрел и увидел двух женщин, их крылья были полны ветра (у них были крылья, как у аистов). Они понесли корзину между небом и землей.

І сказаў я Ангілу, што гутарыў з імною: «Куды яны нясуць гэтую ефу?»

А я спросил говорившего со мной ангела:— Куда они понесли корзину?

І сказаў ён імне: «Станавіць ёй дом у зямлі Сэнаар, і яна будзе прыгатавана й пастаноўлена на сваім подзе».

Он ответил:— В долину Шинар, чтобы устроить там ей дом. И когда все будет готово, она будет водружена на свое место.

« 4 глава 6 глава »