Псалтыр 35 псалом

Псалтыр
Пераклад Яна Станкевіча → Синодальный перевод (МП)

Давідава. СПАДАРУ! сьперачайся з тымі, што сьперачаюцца з імною, ваюй з тымі, што ваююць з імною;

Начальнику хора. Раба Господня Давида.

Схапі шчыт а панцыр і паўстань на помач імне;

Нечестие беззаконного говорит в сердце моем: нет страха Божия пред глазами его,

Агалі дзіду й пераймі перасьледаваньнікаў маіх; скажы душы маёй: «Твае выбаўленьне Я».

ибо он льстит себе в глазах своих, будто отыскивает беззаконие свое, чтобы возненавидеть его;

Хай засаромяцца і будуць паганьбены шукаючыя душы мае; няхай адступяць назад і будуць асарамочаны задумляючыя ліха на мяне;

слова уст его — неправда и лукавство; не хочет он вразумиться, чтобы делать добро;

Няхай будуць яны, як умецьце перад ветрам, і Ангіл СПАДАРОЎ хай іх пражанець.

на ложе своем замышляет беззаконие, становится на путь недобрый, не гнушается злом.

Хай будзе дарога іхная хмарная а коўзкая, і Ангіл СПАДАРОЎ хай жанецца за імі;

Господи! милость Твоя до небес, истина Твоя до облаков!

Бо яны бязь віны прыкрылі імне яму сецьцю сваёй, бязь віны падкапаліся пад душу маю.

Правда Твоя, как горы Божии, и судьбы Твои — бездна великая! Человеков и скотов хранишь Ты, Господи!

Хай прывядзець на яго загубу, каторае ён ня знаў, і сець, што ён схаваў, хай злове яго; хай ублытаецца ў яе на загубу.

Как драгоценна милость Твоя, Боже! Сыны человеческие в тени крыл Твоих покойны:

А душа мая будзе цешыцца ў СПАДАРУ, вяселячыся ў спасеньню Ягоным.

насыщаются от тука дома Твоего, и из потока сладостей Твоих Ты напояешь их,

Усі косьці мае скажуць: «СПАДАРУ, хто падобны да Цябе, Каторы вывальняеш убогага ад дужшага за яго, убогага а беднага ад глабаньніка ягонага?»

ибо у Тебя источник жизни; во свете Твоем мы видим свет.

Паўстаюць крыўдныя сьветкі: чаго ня ведаў, пытаюць у мяне.

Продли милость Твою к знающим Тебя и правду Твою к правым сердцем,

Адплачуюць імне благім за добрае, сіроцтвам душы маёй.

да не наступит на меня нога гордыни, и рука грешника да не изгонит меня:

А я ў часе хваробы іхнае адзяваўся ў зрэбніну, высіляў постам душу сваю, і малітва мая зварачалася на ўлоньне мае;

там пали делающие беззаконие, низринуты и не могут встать.

Бо дзеля прыяцеля свайго, бы дзеля брата свайго, я хадзіў; як плачучы па матцы, шчарнелы й згорбіўшыся.

А, як я кульгаў, яны цешыліся й зьбіраліся, зьбіраліся супроці мяне бітуны, а я ня ведаў; яны ірвалі, а не маўчэлі,

Разам із двудушнікамі а насьміханьнікамі за пачостку, скрыгочачы на мяне зубамі сваімі.

Спадару, як доўга будзеш глядзець на гэта? Зьвярні душу маю ад згубы, ад іх, ад левянят адзіную маю!

Я ўслаўлю Цябе ў грамадзе вялікай, у людзе моцным буду хваліць Цябе.

Хай ня цешацца зь мяне манлівыя непрыяцелі мае, ненавідзячыя мяне бяз прычыны няхай ня міргаюць ачыма;

Бо яны ня гукаюць празь мір, але супроці міралюбовых зямлі ізрадлівыя словы думаюць.

І яны разявілі на мяне раты свае, яны казалі: «Ага, ага, бачыла гэта вока наша».

Ты бачыў, СПАДАРУ, не маўчы; Спадару, ня будзь далёка ад мяне.

Прачхніся а ўстань на суд мой, Божа мой, Спадару мой, за справу маю.

Судзі мяне, СПАДАРУ, Божа мой, подле справядлівасьці Свае, няхай яны ня цешацца зь мяне;

Няхай яны ня кажуць у сэрцу сваім: «Ага — наша душа»; няхай ня мажуць: «Мы яго ізьелі».

Няхай засаромяцца і будуць асарамочаны разам тыя, што цешацца з майго няшчасьця; няхай убяруцца ў сорам а ганьбу тыя, што вяльмуюцца над імною.

Няхай пяюць а цешацца жадаючыя майго аправеньня, і кажуць штачасна: «Хай узьвялічыцца СПАДАР, Каторы жадае супакою слузе Свайму».

А язык мой будзе азнаймляць справядлівасьць Тваю, цэлы дзень хвалу Тваю.