Паўтор Закону 18 глава

Кніга Паўторанага Закону
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская Библия

Святары левіты, усё пакаленне Леві, хай не маюць ані часткі, ані ўласнасці ў Ізраэлю. Хай харчуюцца з ахвяр, паленых на ўшанаванне Госпада і спадчыны Яго.

Да не бѹ́детъ жерцє́мъ леѵі́тѡмъ всемѹ̀ пле́мени леѵі́инѹ ча́сти нижѐ жре́бїѧ со ї҆и҃лемъ: приношє́нїѧ гд҇ѹ жре́бїй и҆́хъ, да ѩ҆дѧ́тъ ѧ҆̀:

Не атрымаюць яны нічога з уласнасці братоў сваіх: Сам Госпад — уласнасць іх, як Ён гэта сказаў ім.

жре́бїй же да не бѹ́детъ є҆мѹ̀ въ бра́тїи є҆гѡ̀: гд҇ь са́мъ жре́бїй є҆гѡ̀, ѩ҆́коже речѐ є҆мѹ̀.

Вось што хай належыць па праву святару з таго, што народ складае ў ахвяру: якія складаюць у ахвяру вала або авечку, хай дадуць святару лапатку, сківіцы і страўнік,

И҆ се́й сѹ́дъ жерцє́въ, ѩ҆̀же ѿ люді́й, ѿ приносѧ́щихъ жє́ртвы, а҆́ще телца̀, а҆́ще ѻ҆́вцѹ: и҆ да́си жерцѹ̀ ра́мо, и҆ чє́люсти, и҆ ѹ҆тро́бѹ:

пяршыні збожжа свайго, віна і алею, а таксама воўны ад стрыжкі авечак.

и҆ нача́тки пшени́цы твоеѧ̀ и҆ вїна̀ твоегѡ̀ и҆ є҆ле́а твоегѡ̀, и҆ нача́токъ стриже́нїѧ ѻ҆ве́цъ твои́хъ да да́си є҆мѹ̀:

Бо яго выбраў Госпад, Бог твой, з усіх пакаленняў тваіх, каб ён стаяў і служыў у імя Госпада, — сам ён і сыны яго, навечна.

ѩ҆́кѡ того̀ и҆збра̀ гд҇ь бг҃ъ тво́й ѿ всѣ́хъ племе́нъ твои́хъ предстоѧ́ти пред̾ гд҇емъ бг҃омъ твои́мъ, слѹжи́ти и҆ благослови́ти во и҆́мѧ гд҇не, то́й и҆ сы́нове є҆гѡ̀ во всѧ҄ дни҄.

Калі пакіне левіт адзін з гарадоў усяго Ізраэля, у якім жыве ён як прыхадзень, і захоча пайсці, жадаючы таго месца, якое выбраў Госпад,

А҆́ще же прїи́детъ леѵі́тъ ѿ є҆ди́нагѡ градѡ́въ ва́шихъ, ѿ всѣ́хъ сынѡ́въ ї҆и҃левыхъ, и҆дѣ́же то́й ѡ҆бита́етъ, ѩ҆́коже жела́етъ дѹша̀ є҆гѡ̀, на мѣ́сто, є҆́же и҆збере́тъ гд҇ь,

хай служыць ён у імя Госпада, Бога свайго, як усе яго браты левіты, якія будуць стаяць там перад Госпадам,

да слѹ́житъ и҆́мени гд҇а бг҃а ва́шегѡ, ѩ҆́коже и҆ всѧ҄ бра́тїѧ є҆гѡ̀ леѵі́ти предстоѧ́щїи та́мѡ пред̾ гд҇емъ:

хай атрымлівае ён такую ж частку ўтрымання, як і іншыя, за выключэннем таго, што належыць яму ад бацькоўскай спадчыны.

ча́сть ѿдѣле́нѹю да ѩ҆́стъ, кромѣ̀ прода́жи ѩ҆́же по ѻ҆те́чествѹ.

Калі ты ўвойдзеш у зямлю, якую дасць табе Госпад, Бог твой, сцеражыся, каб не навучыўся брыдотам гэтых народаў.

А҆́ще же вни́деши въ зе́млю, ю҆́же гд҇ь бг҃ъ тво́й дае́тъ тебѣ̀, да не навы́кнеши твори́ти по ме́рзостемъ ѩ҆зы́кѡвъ тѣ́хъ:

Хай не знойдзецца ў цябе той, хто б сына свайго або дачку праводзіў праз агонь, імкнуўся зведаць лёс або варажыў па рэчах ці па аблоках, хай не будзе чараўніка,

да не ѡ҆брѧ́щетсѧ въ тебѣ̀ ѡ҆чища́ѧ сы́на своего̀ и҆ дще́рь свою̀ ѻ҆гне́мъ, волхвѹ́ѧ волхвова́нїемъ и҆ чарѹ́ѧй и҆ птицеволше́бствѹѧй,

ані заклінальніка, ані выклікаючага духаў, ані чарадзея, ані таго, хто запытвае ў памерлых,

чародѣ́й ѡ҆бава́ѧ ѡ҆бава́нїемъ, ѹ҆тробоволхвѹ́ѧй и҆ знаменосмотри́тель, и҆ вопроша́ѧй ме́ртвыхъ:

бо брыдзіцца Госпад усім гэтым, і за злачынствы такога кшталту Ён выганіць іх у час прыходу твайго.

є҆́сть бо ме́рзость гд҇еви бг҃ѹ твоемѹ̀ всѧ́къ творѧ́й сїѧ҄: си́хъ бо ра́ди ме́рзостей потреби́тъ ѧ҆̀ гд҇ь бг҃ъ тво́й ѿ лица̀ твоегѡ̀.

Будзь дасканалы і беззаганны перад Госпадам, Богам тваім.

Соверше́нъ да бѹ́деши пред̾ гд҇емъ бг҃омъ твои́мъ.

Тыя вось народы, зямлёю якіх ты будзеш валодаць, слухаюць варажбітоў і прадказальнікаў; ты ж іначай навучаны Госпадам, Богам тваім.

ѩ҆зы́цы бо сі́и, и҆̀хже ты̀ наслѣ́диши, сі́и чарова́нїй и҆ волхвова́нїй послѹ́шаютъ: тебѣ́ же не та́кѡ дадѐ гд҇ь бг҃ъ тво́й.

Прарока, як мяне, уздыме табе з народа твайго і з братоў тваіх Госпад, Бог твой, Яго слухайце.

Про҇ро́ка ѿ бра́тїи твоеѧ̀, ѩ҆́коже менѐ, возста́витъ тебѣ̀ гд҇ь бг҃ъ тво́й, тогѡ̀ послѹ́шайте:

Як прасіў ты пра гэта ў Госпада, Бога твайго, на Гарэбе, у дзень сходу, калі казаў ты: “Не буду болей слухаць голас Госпада, Бога майго, і глядзець болей на агонь гэты вялікі, каб не памерці”.

по всемѹ̀, є҆ли́кѡ проси́лъ є҆сѝ ѿ гд҇а бг҃а твоегѡ̀ въ хѡри́вѣ въ де́нь собра́нїѧ, глаго́люще: да не приложи́мъ слы́шати гла́са гд҇а бг҃а на́шегѡ, и҆ ѻ҆гнѧ̀ вели́кагѡ сегѡ̀ не ѹ҆ви́димъ по се́мъ, да не и҆́змремъ.

І сказаў мне Госпад: “Слушна тое, што яны сказалі.

И҆ речѐ гд҇ь ко мнѣ̀: пра́вѡ всѧ҄, є҆ли҄ка глаго́лахѹ къ тебѣ̀:

Я пастаўлю ім паміж братоў іх Прарока, падобнага табе, ды ўкладу словы Мае ў Яго вусны, і Ён скажа ім усё, што Я Яму загадаю.

про҇ро́ка возста́влю и҆̀мъ ѿ среды̀ бра́тїи и҆́хъ, ѩ҆́коже тебѐ: и҆ вда́мъ сло́во моѐ во ѹ҆ста̀ є҆гѡ̀, и҆ возгл҃етъ и҆̀мъ, ѩ҆́коже заповѣ́даю є҆мѹ̀:

Хто ж слоў Маіх, якія будзе прамаўляць Ён у імя Маё, не захоча слухаць, Я пакараю таго.

и҆ человѣ́къ то́й, и҆́же не послѹ́шаетъ слове́съ є҆гѡ̀, є҆ли҄ка возгл҃етъ про҇ро́къ ѻ҆́ный во и҆́мѧ моѐ, а҆́зъ ѿмщѹ̀ ѿ негѡ̀:

А прарок, разбэшчаны пыхаю, які захоча гаварыць у імя Маё тое, чаго Я не загадаў, каб ён гаварыў, або ў імя чужых багоў, будзе забіты.

ѻ҆ба́че проро́къ, и҆́же вознече́ствѹетъ глаго́лати во и҆́мѧ моѐ сло́во, є҆гѡ́же не повелѣ́хъ є҆мѹ̀ глаго́лати, и҆ и҆́же а҆́ще возглаго́летъ во и҆́мѧ богѡ́въ и҆нѣ́хъ, да ѹ҆́мретъ проро́къ то́й.

А калі ты падумаеш у маўклівым разважанні: “Як я магу пазнаць слова, якога Госпад не гаварыў?”, —

А҆́ще же рече́ши въ се́рдцы свое́мъ: ка́кѡ позна́емъ сло́во, є҆гѡ́же не гл҃а гд҇ь;

гэтакі будзеш мець знак: калі прарок той прадказаў штосьці ў імя Госпада і гэта не споўнілася, значыцца, Госпад гэтага не казаў, але прарок казаў гэта праз пыхлівасць душы сваёй, таму не бойся яго.

є҆ли҄ка а҆́ще возглаго́летъ проро́къ во и҆́мѧ гд҇не, и҆ не сбѹ́детсѧ, и҆ не слѹчи́тсѧ сло́во сїѐ, є҆гѡ́же не речѐ гд҇ь: въ нече́стїи глаго́ла проро́къ то́й, не ѹ҆бо́йтесѧ є҆гѡ̀.

« 17 глава 19 глава »