Да Рымлянаў 10 глава

Пасланьне Паўлы да Рымлянаў
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Аверинцев: отдельные книги

Браты! жаданьне майго сэрца і малітва да Бога аб Ізраілю на збаўле́ньне.

Бо сьве́дчу ім, што маюць руплівасьць Божую, ды не па розуму.

Бо, не разуме́ючы праведнасьці Божае і стараючыся паставіць уласную праведнасьць, яны не пакарыліся праведнасьці Божай;

бо кане́ц закону — Хрытос, дзеля праведнасьці кожнаму ве́руючаму.

Майсе́й піша аб праведнасьці, што ад закону: выпаўніўшы яго, чалаве́к жыць ім будзе (Лявіт 18:5).

А праведнасьць з ве́ры гэтак кажа: не гавары ў сэрцы тваім: Хто ўзыйдзе на не́ба? — гэта ёсьць Хрыста зьвясьці ўніз (Другазаконьне 30:12);

або: хто зыйдзе ў бяздоньне? — гэта ёсьць Хрыста з мёртвых узьвясьці ўве́рх (Другазаконьне 30:13).

Але што кажа Пісаньне? Блізка да цябе́ слова, у вуснах тваіх і ў сэрцы тваім,— гэта ёсьць слова ве́ры, якое абвяшчаем (Другазаконьне 30:14),

каб ты, як вуснамі тваімі будзеш вызнаваць Ісуса Госпадам і ў сэрцы тваім ве́рыць, што Бог ускрасіў яго з мёртвых, быў бы спасён,

бо сэрцам ве́рыцца дзеля праведнасьці, а вуснамі вызнае́цца дзеля збаўле́ньня.

Бо Пісаньне кажа: Кожын, хто ве́руе ў Яго, ня будзе асаромлены (Ісая 28:16).

Тут няма розьніцы між Юдэем і Грэкам, бо Ён — Госпад усіх, багаты для ўсіх, што клічуць Яго.

Бо кожын, хто пакліча імя Госпада, спасён будзе (Іоіль 2:32).

Але я́к клікаць Таго, у Каго ня ўве́равалі? Як ве́рыць у Таго, аб Кім ня чулі? Як чуць без абвяшчаючага?

І як абвяшчаць, калі ня будуць пасланыя? Водле напісанага: Як прыгожыя ногі абвяшчаючага мір, прапаве́дываючага добрае! (Ісая 52:7.)

Але ня ўсе́ паслухалі Эвангельля, бо Ісая кажа: Госпадзе! Хто паверыў чутаму ад нас? (Ісая 53:1.)

Дык ве́ра — ад слуханьня, а слуханьне — ад слова Божага.

Але кажу: ці-ж яны ня чулі? Наадварот: на ўсю зямлю разыйшоўся голас іх, і да ме́жаў сусьвету словы іх (Псальм 18:5).

Але кажу: ці-ж Ізраіль ня ве́даў? Пе́ршы Майсе́й кажа: я збуджу ў вас рупнасьць не праз народ, узлую вас праз народ бязглузды (Другазаконьне 32:21).

А Ісая адважыўся ды кажа: Мяне́ знайшлі тыя, што ня шукалі, абявіўся Я тым, што ня пыталіся Мяне́ (Ісая 65:1).

Да Ізраіля-ж кажа: уве́сь дзе́нь працягваў я рукі Мае́ да народу непаслухмянага і ўпартага (Ісая 65:2).