1 Гэтае сказаў Ісус і падняў вочы Свае да Неба і сказаў: Тата Мой! надыйшла гадзіна: услаў Сына Твайго, каб і Сын Твой уславіў Цябе;
2 бо Ты даў Яму ўладу над усякім целам, каб Ён усім, якіх Ты даў Яму, даў бы ім Жыцьцё Вечнае.
3 Гэтае ж Жыцьцё Вечнае ёсьць (у тым), каб пазналі Цябе, Адзінага Сапраўднага Бога і Ісуса Хрыста, Якога Ты паслаў.
4 Я ўславіў Цябе на зямлі, завяршыў Справу, якую Ты даў Мне, каб Я зрабіў.
5 І цяпер услаў Мяне Ты, Тата Мой, у Цябе Самога тэй Славаю, якую Я меў у Цябе раней існаваньня сьвету.
6 Я зрабіў вядо́мым Імя Тваё людзям, якіх Ты даў Мне ад сьвету; (яны) былі Твае, і Ты іх даў Мне, і (яны) захавалі Слова Тваё.
7 Цяпер уразумелі (яны), што ўсё, што Ты даў Мне, ёсьць ад Цябе.
8 Бо Словы, якія Ты даў Мне, Я перадаў ім, і яны прынялі, і правільна ўразумелі, што Я ад Цябе зыйшоў, і паверылі, што Ты Мяне паслаў.
9 Я за іх прашу, ня за (ўве́сь) сьвет прашу, але за тых, якіх Ты даў Мне, бо яны — Твае.
10 І ўсе Мае — Твае, і Твае — Мае; і ў іх Я ўславіўся.
11 І Я ўжо — ня на сьве́це, але яны — на сьвеце, Я ж да Цябе іду. Тата Мой Сьвяты! Захавай іх у Імя Тваё, тых, якіх Ты Мне даў, каб (яны) былі адно, як (і) Мы.
12 Калі Я быў на сьвеце зь імі, Я захоўваў іх у Імя Тваё, тых, якіх Ты даў Мне, Я зьбяро́г, і ніхто зь іх ня загíнуў, апрача сына загубы, каб збылося Пісаньне. (Пс. 109:17).
13 Цяпе́р жа да Цябе іду і гэтае кажу на сьвеце, каб (яны) мелі Радасьць Маю поўную ў сабе.
14 Я перадаў ім Слова Тваё, і сьвет зьнянавідзіў іх, бо яны — ня ад сьве́ту, як і Я — ня ад сьве́ту.
15 Я ня прашу́, каб Ты ўзяў іх ізь сьвету, але каб захаваў іх ад зла.
16 Яны — ня ад сьве́ту, як і Я — ня ад сьве́ту.
17 Асьвяці іх у Праўдзе Тваёй: Слова Тваё ёсьць Праўда.
18 Як Ты паслаў Мяне ў сьвет, гэтак і Я паслаў іх у сьвет.
19 І за іх Я пасьвячаю Сябе, каб і яны былі пасьвенчаны Праўдаю.
20 Ня за іх жа толькі прашу, але й за тых, што будуць верыць у Мяне па слову іхнаму.
21 Каб усе былі адно: як Ты, Тата Мой, ува Мне, і Я ў Табе, каб і яны былі адно ў Нас, каб уверыў сьвет, што Ты паслаў Мяне.
22 І Славу, якую Ты даў Мне, Я даў ім, каб былі адно, як Мы — Адно.
23 Я ў іх, і Ты ўва Мне; каб былі злучаны ў адно, і каб сьвет пазнаў, што Ты паслаў Мяне і палюбіў іх, як палюбіў Мяне.
24 Тата Мой! каго Ты Мне даў, хачу, каб і яны былі са Мною, там, дзе Я, каб бачылі Славу Маю, якую Ты Мне даў, бо палюбіў Мяне раней заснаваньня сьвету.
25 Тата Мой Справядлівы! і сьвет Цябе ня пазна́ў, але Я пазна́ў Цябе, і яны пазналі, што Ты паслаў Мяне.
26 І Я адкрыў ім Імя Тваё і (больш) адкрыю, каб Любоў, якою Ты палюбіў Мяне, у іх была, і Я ў іх.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Паводля Яана Сьвятое Эвангельле, 17 раздзел. Пераклад Сабілы і Малахава.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу аўтара.
© 2020