1 ϲιμων πετροϲ δουλοϲ και αποϲτολοϲ ι̅υ̅ χ̅υ̅ τοιϲ ιϲοτειμον ημιν λαχουϲιν πιϲτιν εν δικαιοϲυνη του θ̅υ̅ ημω̅ και ϲωτηροϲ ι̅υ̅ χ̅υ̅
2 χαριϲ υμιν και ειρηνη πληθυνθειη εν επιγνωϲει του θ̅υ̅ και ι̅υ̅ του κ̅υ̅ ημων
3 ωϲ παντα ημιν τηϲ θειαϲ δυναμεωϲ αυτου τα προϲ ζωην και ευϲεβειαν δεδωρημενηϲ δια τηϲ επιγνωϲεωϲ του καλεϲα̅τοϲ ημαϲ δια δοξηϲ και αρετηϲ
4 δι ων τα τειμια και μεγιϲτα ημιν επαγγελματα δεδωρηται ινα δια τουτων γενηϲθε θειαϲ κοινωνοι φυϲεωϲ αποφυγοντεϲ τηϲ εν τω κοϲμω εν επιθυμια φθοραϲ
5 και αυτο τουτο δε ϲπουδην παϲαν παρειϲενεγκαντεϲ επιχορηγηϲατε εν τη πιϲτει υμω̅ την αρετην εν δε τη αρετη την γνωϲιν
6 ε̅ δε τη γνωϲει την εγκρατειαν εν δε τη εγκρατεια την υπομονην εν δε τη υπομονη την ευϲεβειαν
7 εν δε τη ευϲεβεια την φιλαδελφιαν εν δε τη φιλαδελφια την αγαπην
8 ταυτα γαρ υμιν υπαρχοντα και πλεοναζοντα ουκ αργουϲ ουδε ακαρπουϲ καθιϲτηϲιν ειϲ την του κ̅υ̅ ημων ι̅υ̅ χ̅υ̅ επιγνωϲιν
9 ω γαρ μη παρεϲτιν ταυτα τυφλοϲ εϲτι μυωπαζων ληθην λαβων του καθαριϲμου των παλαι αυτου αμαρτιων
10 διο μαλλον αδελφοι ϲπουδαϲατε βεβαιαν υμω̅ την κληϲιν και εκλογην ποιειϲθαι ταυτα γαρ ποιουντεϲ ου μη πταιϲητε ποτε
11 ουτωϲ γαρ πλουϲιωϲ επιχορηγηθηϲεται υμιν η ειϲοδοϲ ειϲ την αιωνιον βαϲιλειαν του κ̅υ̅ ημων και ϲωτηροϲ ι̅υ̅ χ̅υ̅
12 διο μελληϲω αει υμαϲ υπομιμνηϲκειν περι τουτων καιπερ ειδοταϲ και εϲτηριγμενουϲ εν τη παρουϲη αληθεια
13 δικαιον δε ηγουμαι εφ οϲον ειμι εν τουτω τω ϲκηνωματι διεγειρειν υμαϲ εν υπομνηϲει
14 ειδωϲ οτι ταχινη εϲτιν η αποθεϲιϲ του ϲκηνωματοϲ μου καθωϲ και ο κ̅ϲ̅ ημων ι̅ϲ̅ χ̅ϲ̅ εδηλωϲεν μοι
15 ϲπουδαϲω δε και εκαϲτοτε εχειν υμαϲ μετα την εμην εξοδον την τουτων μνημη̅ ποιειϲθαι
16 ου γαρ ϲεϲοφιϲμενοιϲ μυθοιϲ εξακολουθηϲαντεϲ εγνωριϲαμεν υμιν την του κ̅υ̅ ημων ι̅υ̅ χ̅υ̅ δυναμιν και παρουϲιαν αλλ εποπται γενηθεντεϲ τηϲ εκεινου μεγαλιοτητοϲ
17 λαβων γαρ παρα θ̅υ̅ πατροϲ τειμην και δοξα̅ φωνηϲ ενεχθειϲηϲ αυτω τοιαϲδε υπο τηϲ μεγαλοπρεπουϲ δοξηϲ ο υιοϲ μου ο αγαπητοϲ μου ουτοϲ εϲτιν ειϲ ον εγω ευδοκηϲα
18 και ταυτην την φωνη̅ ημειϲ ηκουϲαμεν εξ ουρανου ενεχθειϲαν ϲυν αυτω οντεϲ εν τω αγιω ορει
19 και εχομεν βεβαιοτερο̅ τον προφητικον λογον ω καλωϲ ποιειτε προϲεχοντεϲ ωϲ λυχνω φαινοντι εν αυχμηρω τοπω εωϲ ου ημερα διαυγαϲη και φωϲφοροϲ ανατειλη εν ταιϲ καρδιαιϲ υμω̅
20 τουτο πρωτον γεινωϲκοντεϲ οτι παϲα προφητεια γραφηϲ ιδιαϲ επιλυϲεωϲ ου γεινεται
21 ου γαρ θεληματι ανθρωπου ηνεχθη προφητεια ποτε αλλα υπο πνευματοϲ αγιου φερομενοι ελαληϲαν απο θ̅υ̅ ανθρωποι
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Второе соборное послание апостола Петра, 1 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ватиканский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.