Судзьдзяў 19 глава

Кніга Судзьдзяў
Пераклад Антонія Бокуна → Новый русский перевод

 
 

У тыя дні не было валадара ў Ізраілі. І быў нейкі лявіт, які як прыхадзень [жыў] на ўзбоччы гары Эфраіма. І меў ён наложніцу з Бэтлеему Юдэйскага.
 
В те дни у Израиля не было царя. Однажды левит, который жил в нагорьях Ефрема, взял себе наложницу из Вифлеема в Иудее.

Яна з ім пасварылася і вярнулася да бацькі свайго ў Бэтлеем, і заставалася ў яго чатыры месяцы.
 
Но она поссорилась с ним[89] и ушла в дом своего отца в Вифлееме, и пробыла там четыре месяца.

І пайшоў за ёю муж ейны, хочучы прамовіць да сэрца ейнага і вярнуць яе да сябе. І меў ён з сабой слугу і двух аслоў. Яна прыняла яго і завяла ў дом бацькі свайго. Калі бацька яе ўбачыў [зяця], узрадаваўся і выйшаў яму на спатканьне.
 
Её муж отправился к ней, чтобы убедить её вернуться. С ним был слуга и два осла. Она ввела его в дом своего отца, и тот, увидев его, принял с радостью.

І затрымаў яго там, і заставаўся зяць у доме цесьця тры дні, балюючы з ім па-сяброўску і выпіваючы.
 
Тесть, отец молодой женщины, убедил его остаться, и он остался у него на три дня, ел, пил и спал там.

У чацьвёрты дзень, калі ён устаў раніцай і меўся ісьці, цесьць сказаў яму: «Падсілкуйся хлебам, умацуйся, а потым пойдзеш у дарогу».
 
На четвертый день они встали ранним утром, и он собрался уходить, но отец молодой женщины сказал зятю: — Сначала подкрепись, а потом пойдете.

І зноў сядзелі яны разам абодва, елі і пілі. І бацька той жанчыны сказаў зяцю свайму: «Прашу цябе, таксама сёньня пабудзь тут, і няхай радуецца сэрца тваё».
 
И они вместе сели за еду и питье. После этого отец молодой женщины сказал: — Прошу тебя, останься ещё на ночь и приятно проведи время.

Але ён устаў і зьбіраўся ісьці, і ўсё адно цесьць затрымаў яго ў сябе яшчэ на адну ноч.
 
И хотя тот человек встал, чтобы идти, тесть убедил его, и он остался там ещё на ночь.

Калі настала раніца, на пяты дзень, лявіт зьбіраўся ў дарогу, але цесьць зноў сказаў яму: «Прашу цябе, умацуй сэрца сваё». І марудзілі да канца дня, і абодва частаваліся разам.
 
Утром пятого дня, когда он собрался уходить, отец молодой женщины сказал: — Подкрепись. Подождите до полудня! И они вместе ели.

І ўстаў той чалавек, каб разам з жонкай сваёй і слугою варочацца, але цесьць, бацька жанчыны, стаў угаворваць яго: «Падумай, дзень ужо хіліцца на вечар. Застаньцеся ў мяне сёньня. Пераначуйце тут, і няхай будзе добра на сэрцы тваім, а заўтра раніцаю вырушыце ў дарогу, каб вярнуцца ў дом свой».
 
А когда этот человек вместе со своей наложницей и слугой встал, чтобы уйти, отец молодой женщины сказал ему: — Смотри, уже почти вечер. Переночуйте здесь, ведь день уже на исходе. Останься и приятно проведи время. А завтра рано утром соберетесь в дорогу, и ты пойдешь домой.

Але зяць не паддаўся намовам ягоным, і адразу выбраўся ў дарогу, і прыйшоў у Евус, значыць у Ерусалім, і [былі] ў яго два аслы асядланыя, і наложніца з ім.
 
Но не желая оставаться ещё на ночь, этот человек ушел и направился к Иевусу (то есть Иерусалиму) с двумя навьюченными ослами и наложницей.

Ужо былі яны каля Евусу, і вечарэла. І сказаў слуга гаспадару свайму: «Хадзем, завернем у горад Евусэяў і затрымаемся там».
 
Когда они были рядом с Иевусом и день уже почти прошёл, слуга сказал своему господину: — Свернем-ка в этот город иевусеев и заночуем там.

І адказаў яму гаспадар: «Не, ня пойдзем у горад чужынцаў, бо яны не з сыноў Ізраіля, але пройдзем аж у Гіву».
 
Его господин ответил: — Нет. Мы не свернем в город чужаков, которые не принадлежат к народу Израиля. Мы пойдем дальше к городу Гиве.

І сказаў слузе свайму: «Хадзем, дабярэмся да нейкай мясцовасьці ў Гіве або ў Раме, і там затрымаемся».
 
И добавил: — Идем, постараемся добраться до Гивы или Рамы и заночевать в одном из этих мест.

І мінулі яны Евус, і працягвалі пачатую дарогу. І зайшло ім сонца каля Гівы, што належыць да Бэн’яміна.
 
Они пошли дальше, и когда подошли к Гиве, что в земле Вениамина, солнце уже село.

І завярнуліся яны туды, каб там пераначаваць. Але калі туды заехалі і сядзелі на плошчы гораду, ніхто не хацеў прыняць іх на ноч.
 
Они завернули туда на ночлег, вошли в город и сели на городской площади, но никто не позвал их в дом переночевать.

У той дзень адзін стары вяртаўся ўвечары з працы сваёй у полі. Ён быў з гары Эфраіма і як прыхадзень жыў у Гіве. А ў тым горадзе людзі былі з сыноў Бэн’яміна.
 
В тот вечер один старик, который был родом из нагорий Ефрема, но жил в Гиве (а жители этого места были вениамитянами), возвращался с поля после работы.

І падняў ён вочы свае, і ўбачыў падарожнага чалавека, які сядзеў на плошчы гораду, і спытаўся ў яго той стары: «Адкуль ты і куды ідзеш?»
 
Увидев странника на городской площади, старик спросил: — Куда ты идешь и откуда?

Той адказаў яму: «Мы ідзем з Бэтлеему Юдэйскага аж на ўзбоччы гары Эфраіма, адкуль былі пайшоўшы ў Бэтлеем Юдэйскі. І цяпер вяртаемся да Дому ГОСПАДА, але ніхто ня хоча прыняць нас у дом.
 
Он ответил: — Мы идем из Вифлеема, что в Иудее, в далекие места нагорий Ефрема, где я живу. Я ходил в Вифлеем, что в Иудее, и теперь возвращаюсь в дом Господа[90]. Но никто не позвал меня в свой дом.

Маем салому, папас для аслоў нашых, хлеб і віно для мяне, для служкі тваёй і для юнака гэтага, які са слугою тваім. Нічога не патрабуем».
 
А у нас есть и солома, и корм для наших ослов, и хлеб с вином для нас самих, твоих слуг, — для меня, твоей служанки и юноши, который с нами. Больше нам ничего не нужно.

І сказаў стары: «Супакой табе! Я дам табе ўсё, што патрэбна, толькі не начуй на плошчы».
 
— Пойдемте ко мне домой, — сказал старик. — Я сам позабочусь о ваших нуждах. Только не ночуй на площади.

І завёў яго ў дом свой, даў мяшанку аслам, і памылі ногі свае, і елі, і пілі.
 
Он привел его к себе домой и накормил его ослов. А сами они, вымыв ноги, стали есть и пить.

Калі яны ўзьвесялілі сэрца сваё, вось, мужчыны гораду таго, сыны Бэліяла, акружылі дом старога, і пачалі грукаць у дзьверы, крычучы: «Выведзі нам мужчыну, які зайшоў у дом твой, мы хочам пазнаць яго».
 
Пока они приятно проводили время, жители города, порочные люди, окружили дом. Колотя в дверь, они кричали старику, хозяину дома: — Выведи того человека, который к тебе пришёл, чтобы нам с ним поразвлечься[91].

І выйшаўшы да іх стары, і сказаў: «Не рабіце, браты, гэтага ліха, бо прыйшоў да мяне чалавек у госьці, не рабіце гэтай ганьбы.
 
Хозяин дома вышел к ним и сказал: — Нет, друзья мои, не поступайте так низко, ведь этот человек — мой гость, не делайте такой низости.

Маю дачку дзяўчыну, а гэты чалавек мае наложніцу; выведу іх да вас, і вы рабіце з імі, што добра ў вачах вашых, а чалавеку гэтаму не рабіце ганьбы».
 
Смотрите, вот моя девственница-дочь и его наложница. Сейчас я выведу их к вам. Смирите[92] их и делайте с ними, что хотите. Но с этим человеком не делайте такой низости.

Але людзі тыя і слухаць яго не хацелі. І ўзяў той чалавек наложніцу сваю, і вывеў яе да іх, і яны пазналі яе, і гвалтавалі яе ўсю ноч аж да раніцы.
 
Но люди не хотели его слушать. Тогда гость вывел к ним свою наложницу. Они насиловали[93] и бесчестили её всю ночь, а когда начало светать, отпустили.

І прыйшла жанчына тая на сьвітаньні, і ўпала каля ўваходу ў дом, дзе быў гаспадар ейны, і там [ляжала] да сьвятла [дня].
 
На рассвете женщина вернулась к дому, где был её господин, упала у двери и лежала там, пока не рассвело.

Раніцаю ўстаў гаспадар ейны і адчыніў дзьверы дому, каб далей ісьці ў дарогу. І вось, наложніца ягоная ляжыць перад уваходам, і рукі ейныя на парозе.
 
Когда утром её господин встал, открыл дверь и собрался идти дальше, он увидел свою наложницу, лежавшую у двери, держась за порог.

Ён сказаў ёй: «Уставай, пойдзем». Але яна нічога не адказала. І ён узяў яе, і палажыў на асла, і вярнуўся ў дом свой.
 
Он сказал ей: — Вставай, пойдем. Но ответа не было.[94] Тогда тот человек положил её на осла и отправился домой.

І прыйшоў у дом свой, і схапіў нож, і пасек цела наложніцы сваёй на дванаццаць частак, і разаслаў у-ва ўсе межы Ізраіля.
 
Добравшись до дома, он взял нож, разрезал свою наложницу на двенадцать частей и разослал их по всем областям Израиля.

І ўсе бачылі гэта, і казалі: «Ніколі гэтага не было і не было бачана нічога падобнага ад дня, у які сыны Ізраіля выйшлі з Эгіпту аж да сёньняшняга дня! Зьвярніце ўвагу на гэта і скажыце, што рабіць».
 
Всякий, кто видел это, говорил: — Такого никогда не видели и не делали со дня выхода израильтян из Египта до сегодняшнего дня. Подумайте об этом! Посоветуйтесь и скажите, как тут быть!

Примечания:

 
 
Новый русский перевод
2 [89] — Или: стала ему изменять.
18 [90] — В одном из древн. переводов: к себе домой (ср. 19:29).
22 [91] — Букв.: чтобы мы их познали.
24 [92] — Или: насилуйте.
25 [93] — Букв.: познали ее.
28 [94] — В древнем переводе присутствуют слова: « …потому что она умерла».
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.