Да Рымлян 10 глава

Да Рымлян Пасланне святога Апостала Паўла
Пераклад праваслаўнай царквы → Пераклад Сабілы і Малахава

Браты́! жада́нне майго сэрца і малітва да Бога за Ізраільця́н — каб яны спасліся.

Браты! з маім глыбокім сардэчным перажываньнем (я) у прашэньні перад Богам за Ізраэль аб (ягоным) выратаваньні.

Бо я све́дчу ім, што яны ма́юць руплíвасць да Бога, аднак не па розуму.

Бо сьведчу ім, што (яны) маюць руплівасьць па Богу, але бязь ве́даньня (праўды Бога).

Бо, не разуме́ючы Божай пра́веднасці і намага́ючыся сцве́рдзіць сваю пра́веднасць, яны не скары́ліся пра́веднасці Божай;

Бо ня разумеючы праведнасьці Бога і імкнучыся ўстанавіць сваю праведнасьць, яны ня пакарыліся праведнасьці Бога;

таму што завяршэ́нне закона — Хрыстос, дзеля пра́веднасці кожнага ве́руючага.

бо канец Закону — Хрыстос, на апраўданьне кожнаму веручаму.

бо Маісей піша аб пра́веднасці, якая паводле закону: «чалавек, які вы́канаў гэта, жывы́ будзе праз гэта».

Бо Масей піша аб праведнасьці паводля Закону: чалавек, які яго споўніў, жыць будзе ім.

А пра́веднасць, якая паводле веры, гаво́рыць так: «не кажы́ ў сэ́рцы сваім: хто ўзы́дзе на неба?» — для таго, каб Хрыста́ зве́сці ўніз;

А праведнасьць ад веры кажа так: ня кажы ў сэрцы тваім: хто ўзыйдзе на Неба?, гэта значыць Хрыста зьвесьці (уніз);

альбо: «хто сы́дзе ў бе́здань?» — для таго, каб Хрыста́ з мёртвых узве́сці.

альбо: «хто сыйдзе ў бяздоньне?», гэта значыць Хрыста із мёртвых узьвесьці.

А што гаво́рыць Піса́нне?е́ — «Блізка да цябе слова, яно ў ву́снах тваіх і ў сэ́рцы тваім», — гэта значыць сло́ва веры, якое мы прапаве́дуем.

Але што кажа (Пісаньне)? «Блізка да цябе слова, у вуснах тваіх і ў сэрцы тваім», гэта значыць слова веры, якое мы абвяшчаем.

Бо калі ву́снамі тваімі ты будзеш вызнава́ць Іісуса Госпадам і ве́раваць сэ́рцам тваім, што Бог уваскрасіў яго з мёртвых, то спасёны будзеш,

Таму што, калі ты вызнаў вуснамі тваімі Госпада Ісуса і паверыў у сэрцы тваім, што Бог уваскрасіў Яго зь мёртвых, будзеш выратаваны:

таму што сэ́рцам ве́руюць дзе́ля пра́веднасці, а ву́снамі вызнаю́ць дзе́ля спасе́ння.

бо сэрцам верыцца дзеля праведнасьці, а вуснамі вызнаецца дзеля збаўленьня.

Бо Пісанне кажа: «кожны, хто веруе ў Яго, не будзе пасаро́млены».

Бо Пісаньне гаворыць: «Кожны, хто верыць у Яго, ня будзе пасаромлены».

Тут няма ро́зніцы паміж Іудзеем і Элінам, таму што адзін Гасподзь для ўсіх, шчо́дры да ўсіх, хто прызыва́е Яго».

Таму што няма розьніцы паміж жыдом і эллінам, таму што Ён — Госпад усіх, багаты для ўсіх, хто кліча Яго.

Бо «кожны, хто прызаве́ імя́ Гасподняе, спасёны будзе».

Бо кожны, хто б ні прыклікаў Імя Госпада, будзе збаўлены.

Але як яны будуць прызыва́ць Таго, у Каго не ўве́равалі? Як будуць ве́раваць у Таго, пра Каго не чулі? Як пачу́юць без прапаве́дніка?

Як жа будуць клікаць (Таго), у Каторага ня ўверавалі? Як жа павераць у (Таго), пра Каторага ня пачулі? Як жа пачуюць бяз абвяшчаючага?

І як будуць прапаве́даваць, калі не будуць пасла́ны́ бо напíсана: «якія го́жыя но́гі ў тых, хто дабраве́сціць мір, хто дабраве́сціць добрае!»

Як жа будуць абвяшчаць, калі ня будуць пасланыя? Як напісана: «Як прыгожыя ногі тых, хто дабравесьцяць мір, дабравесьцяць добрае!» (Гісая 52:7).

Але не ўсе паслу́халіся дабраве́сця. Бо кажа Ісаія: «Госпадзі! хто паверыў пачу́таму ад нас?»

Але ня ўсе паслухалі Эвангельля. Бо Гісая кажа: «Госпадзе! Хто паверыў паведамленьню нашаму?»

Дык вось, вера — ад пачу́тага, а пачу́тае — ад сло́ва Божага.

Такім чынам, вера — ад пачутага, а слуханьне — у Слове Бога.

Але я кажу: хіба́ яны не чулі? Наадварот, «па ўсёй зямлі прайшоў голас іх, і да кра́ю сусве́ту — словы іх».

Але пытаюся: хіба яны ня пачулі? Больш таго, па ўсёй зямлі прайшоў голас іхны (прапаведуючых), і да межаў заселенай зямлі (прайшлі) словы іхныя.

Яшчэ кажу: хіба́ Ізраіль не ведаў? Першы Маісей гаво́рыць: «Я абуджу́ вашу раўнівасць праз не-народ, праз народ неразумны раздражню́ вас».

Але пытаюся: хіба Ізраэль ня ведаў? Масей гаворыць першы: «Я прывяду вас да рупнасьці ня народам; раздражню вас народам някемлівым».

А Ісаія смела кажа: «Мяне знайшлі тыя, што не шукалі Мяне, Я адкрыўся тым, што не пыта́ліся пра Мяне».

Гісая асьмеліваецца і кажа: «Я знойдзен тымі, хто Мяне ня шукаў, Я стаўся яўным для тых, што ня пыталіся пра Мяне».

Пра Ізра́іль жа ён кажа: «цэлы дзень Я праця́гваў ру́кі Мае́ да народа непакорнага і ўпартага».

Да Ізраэля ж гаворыць: «Увесь дзень Я працягваў Рукі Мае да народу няпаслухмянага і ўпартага».