1 да Карынфянаў 4 глава

Першае пасланьне да Карынфянаў
Пераклад Васіля Сёмухі → Русского Библейского Центра

 
 

Дык вось, кожны павінен уважаць нас за слуг Хрыстовых і за будаўнікоў тайнаў Божых;
 
Хорошо, если о нас все будут знать, что мы — слуги Христовы, доверенные Божьих тайн.

ад будаўнікоў жа патрабуецца, каб кожны быў верны.
 
От доверенных лиц ожидается одно — чтобы каждый оказался человеком долга.

Мне вельмі мала залежыць, як судзіце мяне вы, альбо як судзяць людзі; я і сам сябе ня суджу.
 
Меня меньше всего заботит, какому суду предали меня вы или другие люди. О себе я и сам не сужу.

Бо, хоць я нічога ня ведаю за сабою, але гэтым не апраўдваюся; а судзьдзя мне — Гасподзь.
 
И если я ничего за собой не знаю, то не этим оправдан. Судья мне Господь.

Таму ня судзеце ніяк дачасна, пакуль ня прыйдзе Гасподзь, Які і асьветліць схаванае ў змроку і выявіць сардэчныя намеры, і тады кожнаму будзе пахвала ад Бога.
 
Прежде времени ни о чем не судите: придет Господь, прольет свет на скрытое во тьме, обнажит сердечные пристрастия, и тогда каждому будет своя похвала от Бога.

Гэта, браты, прыклаў я да сябе і да Апалоса дзеля вас, каб вы навучыліся ад нас не мудраваць звыш таго, што напісана, і не выстаўліся адзін перад адным.
 
Я распространил это на себя и Аполлоса ради вас, братья, чтобы вам научиться от нас «не домысливать сверх того, что написано», и не заноситься друг перед другом за счет третьего.

Бо хто вылучае цябе? Што ты маеш, чаго не атрымаў бы? А калі атрымаў, чаго хвалішся, быццам не атрымаў?
 
Кому мнишься ты исключением? И что у тебя есть такого, чего ты не получил? А если получил, зачем расхвастался, будто и не получал?

Вы перанасыціліся ўжо, вы ўжо ўзбагаціліся, вы пачалі валадарыць бяз нас. О, калі б на самай справе валадарылі, каб і мы з вамі валадарылі!
 
Все-то у вас есть! Всем-то вы богаты! Стали вы на царство без нас. Да только дождаться бы мне вашего истинного воцарения, чтобы заодно и нам стать на царство!

Бо я думаю, што нам, апошнім пасланцам, Бог вызначыў быць як бы засуджанымі на сьмерць; бо мы зрабіліся ганьбішчам для сьвету, для анёлаў і людзей.
 
Думаю, что Бог определил нам, апостолам, выйти в конце, как выходят последними смертники. Предстали мы зрелищем перед ангелами и перед людьми, как на арене.

Мы неразумныя дзеля Хрыста, а вы мудрыя ў Хрысьце; мы нямоглыя, а вы дужыя; вы ў славе, а мы ў ганьбе.
 
Мы — глупцы от Христа. Умники-то от Христа у нас — вы. Мы слабы, вы полны сил. Вам честь, нам бесчестье.

Нават дагэтуль трываем голад і смагу, і галечу, і б’юць нас, і бадзяемся,
 
Голод и жажда — наши спутники не со вчера. Мы разуты-раздеты и выпроваживают нас в толчки, бесприютных.

і працуем, робячы сваімі рукамі. Ліхасловяць нас, мы дабраслаўляем; гоняць нас, мы трываем;
 
Тяжким трудом трудятся наши руки. Глумятся над нами — мы благословляем. Притесняют нас — мы терпим.

клянуць нас, мы молімся; мы як сьмецьце для сьвету, як пыл, усімі таптаны дагэтуль.
 
Порочат нас — мы отвечаем приязненным словом. По-нынешнему мы для всех сор, мусор на свалке.

Ня каб пасароміць вас, пішу гэта, а на розум наводжу вас, як любасных дзяцей маіх.
 
В моих словах нет намерения унизить вас: наставляю на ум, как своих любимых чад.

Бо, хоць у вас тысячы настаўнікаў у Хрысьце, але няшмат айцоў: я нарадзіў вас у Хрысьце Ісусе зьвеставаньнем.
 
Будь у вас хоть тьма нянек Христовых, отцов у вас не так много: ведь это я своим евангелием помог вам родиться для Христа Иисуса.

Таму прашу вас: пераймайце мяне, як я Хрыста.
 
Поэтому говорю: делайте, как я.

На тое паслаў я да вас Цімафея, майго любаснага і вернага ў Госпадзе сына, які нагадае вам пра шляхі мае ў Хрысьце Ісусе, як я вучу ўсюды ў кожнай царкве.
 
Для этого я послал к вам моего любимого сына, Господу верного Тимофея. Он напомнит вам о моих принципах — как жить по Христу Иисусу. Этому я учу повсюду в каждой церкви.

Як я ня йду да вас, дык некаторыя ў вас заганарыліся;
 
Из-за того, что я не успел еще прийти к вам, некоторые решили набить себе цену.

але я неўзабаве прыйду да вас, калі заўгодна будзе Госпаду, і выпрабую ня словы гардуноў, а сілу,
 
Да только я скоро приду, если Господу будет угодно, и оценю их не по слову (оно у них дутое), а по силе.

бо Царства Божае ня ў слове, а ў сіле.
 
Царство Божье — не пустое слово, это сила.

Чаго вы хочаце? каб з посахам прыйшоў да вас, ці зь любоўю і духам лагоднасьці?
 
Чего вы ждете от моего прихода? Батога? Или любви в духе кротости?



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.