Да гэбрэеў 1 глава

Ліст св. Паўла апостала да гэбрэеў
Пераклад П. Татарыновіча → Перевод Еп. Кассиана

Шматразова ды шмат’яка Бог прамаўляў здаўна да бацькоў праз прарокаў,

Бог, многократно и многообразно говоривший в древности отцам в пророках,

у вапошніх-жа гэтых часах да нас прамовіў праз свайго Сына, якога паставіў спадкаемнікам усяго, празь яго й вякі стварыў.

в эти дни последние говорил нам в Сыне, Которого поставил наследником всего, чрез Которого и сотворил миры.

Ён — водбліск славы ягонай і вобраз яго істоты — падтрымоўваючы ўсё магутным сваім словам, зьдзейсьніў ачышчэнне з грахоў і засеў праваруч Велічы ў высех,

Сын, будучи излучением славы и отпечатком сущности Его, и держа всё словом силы Своей, совершив очищение грехов, воссел по правую сторону Величества в небесах,

стаўшыся тым вышэйшым за анёлаў, чым вышэйшае за іхняе імя ўспадкаемніў.

сделавшись настолько превосходнейшим ангелов, насколько отличнейшее пред ними унаследовал Имя.

Каліж бо й каму з Анёлаў было сказана: «Ты сын мой, я сяння зрадзіў цябе» (Пс. 2:7). І яшчэ: «Я айцом яму буду, а ён мне будзе сынам» (2Кар. 7:14),

Ибо кому когда Бог сказал из ангелов: Ты Сын Мой, Я сегодня родил Тебя? и еще: Я буду Ему Отцом, и Он будет Мне Сыном?

І калі зноў уводзіць першароднага у кругаземе, кажа: «Хай кланяюцца яму ўсе анёлы Божые!»

А еще, когда Он вводит Первородного во вселенную, Он говорит: И да поклонятся Ему все ангелы Божии.

А аб анёлах: «З анёлаў сваіх творыць ён духаў (вястуноў), а з прыслужнікаў полымя вагністае» (Пс. 103:4);

И, если об ангелах Он говорит: Делающий ангелов Своих ветрами и служителей Своих пламенем огня, —

Да Сына-ж: «Пасад твой, Божа, векавечны, посах праваўладнасьці — бэрла твайго валадарства.

то о Сыне: Престол Твой, Боже, во век века, и: скипетр правоты есть скипетр Царства Его.

Узьлюбіў ты справядлівасьць, а зьненавідзеў беззаконнасьць; таму намасьціў цябе, Божа, Бог твой алеем радасьці болей, чым тваіх супольнікаў» (Пс. 44:7−8).

Ты возлюбил праведность и возненавидел беззаконие; поэтому помазал Тебя, Боже, Бог Твой елеем радости преимущественно перед общниками Твоими.

І на пачатку, Усеспадару, заснаваў ты землю, дый нябёсы — дзела рук тваіх;

и: Ты в начале. Господи, основал землю, и дела рук Твоих — небеса:

яны загінуць, а ты трываць будзеш; усё моў адзенне састарэецца,

они погибнут, а Ты пребываешь, и все, как одежда, обветшают,

ты іх як зьлінялую адзежыну згорнеш зьмененые; але Ты — той самы, і гады твае ня скончацца. (Пс. 101:26−28).

и, подобно одеянию. Ты свернешь их; как одежду, и будут изменены; но Ты — один и тот же, и лета Твои не кончатся.

а да каторагаж то з Анёлаў казаў калі: «Сядзь праваруч мяне дакуль не пакладу тваіх ворагаў падножжам ног тваіх?» (Пс. 109:2).

Кому когда из ангелов Бог сказал: Сядь по правую Мою сторону, доколе Я не положу врагов Твоих в подножие ног Твоих?

Ціж ня ўсе яны — служэбные духі, пасыланые на помач тым, што маюцца збаўленне унасьледзіць?

Не все ли они служебные духи, посылаемые на служение для имеющих наследовать спасение?

« 1 глава 2 глава »