3 Царств 19 глава

Третья книга Царств
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Антонія Бокуна

Ахав пересказал Иезавели всё, что сделал Илия и как он перебил мечом всех пророков Ваала.

І паведаміў Ахаў Езабэлі ўсё, што зрабіў Ільля і што [Ільля] пазабіваў усіх прарокаў [Баала] мячом.

Тогда Иезавель послала к Илии гонца с такими словами: «Пусть так-то и эдак поступят со мной боги и еще добавят, если завтра к этому часу я не покончу с тобой, как ты покончил с ними».

І Езабэль паслала да Ільлі пасланца, кажучы: «Няхай гэта зробяць мне богі і яшчэ дададуць, калі заўтра ў гэты час я не зраблю з душою тваёю тое, што зроблена з душою кожнага з іх».

Илия испугался и, спасая свою жизнь, бежал в Беэр-Шеву, что в Иудее. Там он оставил своего слугу,

І спужаўся Ільля, і ўстаў, і пайшоў, каб [уратаваць] душу сваю. І прыйшоў ён у Бээр-Шэву, якая ў Юдзе, і пакінуў там юнака свайго.

а сам ушел в пустыню. Отойдя на один день пути, он сел под можжевеловым кустом и стал молить о смерти. «Довольно, ГОСПОДИ! — говорил он. — Забери мою жизнь — я ведь не лучше моих предков».

А сам пайшоў у пустыню на дзень дарогі, і прыйшоў, і сеў пад ядлоўцам, і прасіў у душы сваёй сьмерці, і сказаў: «Досыць ужо, ГОСПАДЗЕ! Вазьмі душу маю, бо я ня лепшы за бацькоў маіх».

Он лег и заснул под этим кустом. Но его коснулся ангел и сказал: «Встань и поешь».

І лёг ён, і заснуў пад ядлоўцам. І вось, анёл дакрануўся да яго і сказаў яму: «Устань і еш!»

Он взглянул и увидел у себя в изголовье лепешку, испеченную на углях, и кувшин с водой. Он поел, выпил воды и снова лег.

І глянуў ён, і вось, каля галавы ягонай аладка печаная і збан вады. І ён еў, і піў, і зноў лёг спаць.

Но вернулся ангел ГОСПОДЕНЬ и вновь коснулся его, сказав: «Встань и поешь, тебе предстоит дальний путь!»

І другі раз вярнуўся анёл ГОСПАДА, і дакрануўся да яго, і сказаў: «Устань і еш, бо доўгі шлях у цябе [наперадзе]».

Он встал, поел и попил. Подкрепившись, он отправился в путь и шел сорок дней и сорок ночей до Божьей горы, Хорива.

І ён устаў, і еў, і піў, і, падсілкаваны гэтаю ежаю, ішоў сорак дзён і сорак начэй аж да гары Божай Харэў.

Там он нашел пещеру, вошел в нее и заночевал. И было ему слово ГОСПОДНЕ: «Что ты здесь делаешь, Илия?»

І прыйшоў туды, і начаваў у пячоры. І вось, слова ГОСПАДА да яго, і Ён сказаў яму: «Што ты тут, Ільля?»

«Я горячо ревную о ГОСПОДЕ, Боге Воинств, — ответил он, — отвергли израильтяне Твой Завет, жертвенники Твои разрушили, пророков Твоих перебили мечом — один я остался, но и у меня хотят отнять жизнь».

А ён адказаў: «Рэўнасьцю я раўную дзеля ГОСПАДА, Бога Магуцьцяў, бо сыны Ізраіля пакінулі запавет Твой, ахвярнікі Твае развалілі, а прарокаў Тваіх пазабівалі мячом. Застаўся я адзін, але і маю душу шукаюць, каб зьнішчыць яе».

ГОСПОДЬ сказал: «Выйди и встань на горе пред ГОСПОДОМ — и пройдет там ГОСПОДЬ. И ураганный ветер будет рушить горы и валить скалы пред ГОСПОДОМ, — но не в ветре ГОСПОДЬ. После ветра — землетрясение, но не в землетрясении ГОСПОДЬ.

І сказаў [Госпад]: «Выйдзі і стань на гары перад абліччам ГОСПАДА». І вось, праходзіў ГОСПАД. І моцны, вялікі вецер пераварочваў горы і разьбіваў скалы перад абліччам ГОСПАДА. Але ня ў ветры ГОСПАД. А пасьля ветру — землятрус. Але не ў землятрусе ГОСПАД.

После землетрясения — пламя, но не в пламени ГОСПОДЬ. А после пламени — тонкий звук безмолвия».1

Пасьля землятрусу — агонь, але не ў агні ГОСПАД. А пасьля агню — подых ціхога ветру.

Когда услышал это Илия, то закрыл лицо накидкой, вышел и встал у входа в пещеру. И спросил его голос: «Что ты здесь делаешь, Илия?»

І сталася, калі пачуў [гэта] Ільля, ён закрыў аблічча сваё плашчом сваім, і выйшаў, і стаў каля ўваходу ў пячору. І вось, голас да яго кажа: «Ільля, што ты тут?»

І ён сказаў: «Рэўнасьцю я раўную дзеля ГОСПАДА, Бога Магуцьцяў, бо сыны Ізраіля пакінулі запавет Твой, ахвярнікі Твае развалілі, а прарокаў Тваіх пазабівалі мячом. Застаўся я адзін, але і маю душу шукаюць, каб зьнішчыць яе».

ГОСПОДЬ сказал ему: «Иди в обратный путь через пустыню к Дамаску. Помажь Хазаэля в цари арамейские,

І сказаў яму ГОСПАД: «Ідзі і вярніся ў Дамаск шляхам сваім праз пустыню. І прыйдзеш, і памажаш Хазаэля на валадара Сірыі,

Иегу, сына Нимши, помажь в цари израильские, а Елисея, сына Шафата из Авель-Мехолы, помажь в пророки — вот твой преемник.

і Егу, сына Німшы, памажаш на валадара Ізраіля, а Элісэя, сына Шафата, з Абэль-Мэхолы, памажаш на прарока замест сябе.

Кто избежит меча Хазаэля, того убьет Иегу, а кто спасется от меча Иегу, того убьет Елисей.

І станецца, што хто ўратуецца ад мяча Хазаэля, таго заб’е Егу, а хто ўцячэ ад мяча Егу, таго заб’е Элісэй.

Я оставлю в живых семь тысяч человек в Израиле — всех, чьи колени не преклонялись перед Ваалом, чьи уста не целовали его».

А Я ў Ізраілі пакінуў сем тысячаў тых, якія не схілілі калені перад Баалам і вусны якіх не цалавалі яго».

Илия ушел оттуда и нашел Елисея, сына Шафата. Тот пахал поле на двенадцати парах волов и за последней шел сам. Проходя мимо, Илия набросил на него свою накидку.

І пайшоў адтуль [Ільля], і знайшоў Элісэя, сына Шафата. А ён араў, і дванаццаць параў валоў перад абліччам ягоным, і сам ён быў пры дванаццатай [пары]. І падыйшоў да яго Ільля, і кінуў на яго плашч свой.

Тот оставил волов и побежал за Илией, говоря: «Позволь мне поцеловать на прощанье отца и мать, и я пойду за тобой». «Возвращайся! — ответил Илия. — Разве я против?»2

І [Элісэй] пакінуў валоў, і пабег за Ільлёю, і сказаў: «Дазволь мне пацалаваць бацьку майго і маці маю, і я пайду за табой». І ён сказаў яму: «Ідзі і вяртайся, бо што я зрабіў табе?»

Елисей вернулся, взял двух волов, зарезал их, развел из ярма и плуга костер, приготовил мясо и раздал его людям, чтобы они поели. А сам он отправился вслед за Илией и служил ему.

І [Элісэй] вярнуўся ад яго, і ўзяў пару валоў, і склаў іх у ахвяру, а на ярме валоў зварыў мяса іхняе і даў народу, і яны елі. І ўстаў, і пайшоў за Ільлёю, і служыў яму.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

12 [1] — Или: трепетное безмолвие. Друг. возм. пер.: шепот, тихий и тонкий.

20 [2] — Букв.: ведь что я сделал тебе? Друг. возм. пер.: ведь я (еще) ничем не обременил тебя?

« 18 глава 20 глава »