Иезекииль 33 глава

Книга пророка Иезекииля
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Чарняўскага 2017

Было мне слово ГОСПОДНЕ:

І прамовіў Госпад да мяне гэтыя словы:

«Смертный человек! Возвести своим соплеменникам, скажи им: „Если Я нашлю на какую-либо страну меч, а люди в той стране выберут из своей среды человека и поставят его на страже города,1

«Сын чалавечы, гавары да сваіх землякоў і скажы ім: “Калі на нейкую зямлю Я навяду меч, і жыхары яе выберуць сярод сябе якога чалавека і паставяць яго сабе вартаўніком,

и он увидит, как надвигается на страну меч, и затрубит в рог, чтобы предупредить народ,

і ён убачыць, што меч прыходзіць на зямлю, і ў трубу затрубіць, і перасцеражэ народ,

то всякий, кто, услышав звук рога, не примет предостережение, сам будет виновен в своей гибели,2 когда придет меч и обрушится на него.

але нехта, хоць чуе гук трубы, не ўсцеражэцца, і меч надыдзе і заб’е яго, то кроў яго будзе на галаве яго;

И поскольку он слышал звук рога, но не внял предостережению, сам будет виновен в своей гибели. Если бы он принял это предостережение, то мог бы спасти свою жизнь.

гук трубы ён пачуў і не ўсцярогся; дык хай кроў яго будзе на ім самім. Калі, аднак, перасцярогу прыме, то збавіць сваю душу.

Но если стоящий на страже, видя надвигающийся меч, не затрубит в рог и не предупредит народ, и нагрянет меч и поразит кого-либо из живущих там, то сраженные мечом погибнут во грехах своих,3 но за их гибель Я призову к ответу стражника“.

Калі, аднак, вартаўнік убачыць, што прыходзіць меч, і не патрубіць у трубу, і народ не ўсцеражэцца, ды прыйдзе меч і заб’е кагосьці з іх, дык гэты апошні быў забраны ў сваёй злачыннасці, але кроў яго ўскладу Я на вартаўніка”.

Я тебя, смертный, поставил на страже народа4 Израилева: всякий раз, как услышишь из уст Моих слово, тут же предостерегай их.5

Цябе ж, сын чалавечы, вызначыў Я на вартаўніка для дому Ізраэля. Дык ты, чуючы з вуснаў Маіх перасцярогу, перасцеражэш іх у Маё імя.

Если Я скажу злодею: „Смерть тебя ждет, злодей!“, а ты не скажешь ему, не наставишь его свернуть со своего пути, то он умрет за свое преступление, но с тебя Я спрошу за его гибель.6

Калі Я бязбожніку скажу: “Бязбожнік, ты смерцю памрэш”, а ты нічога не скажаш, каб адвесці бязбожніка ад яго дарогі, то сам бязбожнік памрэ ў сваёй злачыннасці, але адказнасць за яго кроў Я ўскладу на руку тваю.

А если ты наставишь злодея, подскажешь ему свернуть со своего пути, и он не сделает этого, то он умрет за свое преступление, но ты спасешь свою жизнь.

Калі, аднак, перасцеражэш ты бязбожніка, каб адступіў ад сваіх дарог, і ён не адвернецца ад сваёй дарогі, ён сам памрэ ў злачыннасці сваёй, але ты вызваліў душу сваю.

Смертный человек! Вот что скажи роду Израилеву. Вы говорите: „На нас вина в преступлениях наших и грехах, из-за них мы заживо гнием7 — разве мы можем выжить?“

Такім чынам, ты, сын чалавечы, кажы дому Ізраэля: “Вы, прамаўляючы, кажаце так: “Правіннасці нашы і грахі нашы ляжаць на нас, і мы дзеля іх марнеем; дык як зможам жыць?”

Скажи им: „Жив Я! — клятвенно заверяет Владыка ГОСПОДЬ. — Я не желаю смерти злодею, но чтобы он оставил путь свой и остался жив. Раскайтесь же и оставьте пути зла!8 Для чего погибать тебе, род Израилев?“

Скажы ім: “Жыву Я, — кажа Госпад Бог, — не хачу смерці бязбожніка, але каб адвярнуўся бязбожнік ад дарогі сваёй і жыў. Адвярніцеся, адвярніцеся ад дарог сваіх найгоршых; і чаму маеце прападаць, дом Ізраэля?”»

Смертный, вот что возвести своим соплеменникам. Не спасет праведника былая праведность, если он совершит преступление. И злодей не погибнет за свои прошлые злодеяния, если он прекратит их, как и праведник не останется жив за свою былую праведность, если начнет грешить.

Такім чынам, ты, сын чалавечы, скажы землякам сваім: «Справядлівасць справядлівага не ўратуе яго, калі ён зграшыць, бязбожнасць бязбожніка не загубіць яго, калі ён адвернецца ад сваёй бязбожнасці, і справядлівы не зможа застацца пры жыцці і ў справядлівасці сваёй, калі ён зграшыць.

Если Я скажу праведнику: „Жизнь будет дарована тебе!“ — а он, уповая на свою праведность, станет поступать нечестиво, то вся его праведность будет забыта,9 и он погибнет за свои нечестивые поступки.

Нават калі скажу справядліваму: “Напэўна будзеш жыць”, і ён, упэўнены ў сваёй справядлівасці, дапусціцца злачыннасці, то ўжо не будзе памяці пра ўсю яго справядлівасць, ды дзеля злачыннасці, якой дапусціўся, мусіць ён у ёй памерці.

А если Я скажу злодею: „Тебя ждет смерть!“ — а он, отвратившись от греха, станет поступать справедливо и жить праведно,

А калі я скажу бязбожніку: “Смерцю памрэш”, а ён адвернецца ад граху свайго і пачне пільнаваць закон і справядлівасць:

и если он10 отдаст должнику залог, возвратит награбленное, станет поступать по заповедям, дарующим жизнь, не делая ничего нечестивого, — ему будет сохранена жизнь, не умрет он!

аддасць заклад гэты бязбожнік і зверне, што нарабаваў, будзе жыць паводле законаў, што дае яму жыццё, не будзе дапускацца ніякае ліхоты, то, напэўна, застанецца ён пры жыцці і не памрэ;

Все прежние его преступления не припомнятся ему. Отныне он поступает справедливо и живет праведно, и потому ему будет дарована жизнь!

ніводзін з дапушчаных ім грахоў не будзе яму залічаны: хадзіў ён паводле закону і справядлівасці, дык застанецца пры жыцці.

Но твои соплеменники говорят: „Неправильно поступает Владыка“, тогда как это они неправильно поступают!

І кажуць твае землякі: “Несправядлівая дарога Госпада”, і іх дарога несправядлівая.

Если праведник отступится от праведности своей и станет творить зло, за это и погибнет.

Калі бо справядлівы адвернецца ад справядлівасці сваёй і будзе дапускацца злачыннасцей, то памрэ ў іх;

Если злодей отвратится от греха11 и станет поступать справедливо и жить праведно, жизнь ему будет сохранена.

і калі бязбожнік адвернецца ад сваёй бязбожнасці і будзе пільнаваць закон і справядлівасць, дзякуючы гэтаму будзе жыць.

А вы говорите, что неправильно поступает Владыка! О народ Израилев! Я буду судить каждого из вас по вашим поступкам».

І вы кажаце: “Несправядлівая дарога Госпада”. Я буду судзіць кожнага з вас, дом Ізраэля, паводле ўчынкаў яго».

На двенадцатый год нашего изгнания, в пятый день десятого месяца,12 пришел ко мне беженец из Иерусалима и сообщил, что город пал.

І сталася ў адзінаццатым годзе ад перасялення нашага, у дзесятым месяцы, у пяты дзень гэтага месяца, прыбыў да мяне ўцякач з Ерузаліма з весткаю: «Горад захоплены».

Но еще накануне вечером, до прихода беженца, коснулась меня рука ГОСПОДНЯ, и Он открыл мне уста. Еще прежде, чем пришел беженец утром, вернулся ко мне дар речи13 и я более не был безмолвен.

А супачыла на мне рука Госпада вечарам перад прыбыццём уцекача; і адкрыў Ён мне вусны, перш чым той прыйшоў да мяне раніцай, і калі мае вусны адкрыліся, не быў я ўжо нямы.

И было мне слово ГОСПОДНЕ:

І прамовіў да мяне Госпад гэтыя словы:

«Смертный человек, те люди, что живут среди развалин в стране израильской, говорят: „Авраам был один, но получил эту землю во владение, а нас много — стало быть, эта земля отдана нам во владение!“

«Сын чалавечы, жыхары гэтых руін у зямлі Ізраэльскай кажуць, прамаўляючы: “Абрагам быў адзін і атрымаў ва ўласнасць зямлю, нас жа многа, нам дадзена была зямля ў спадчыну”.

Потому возвести им, что говорит Владыка ГОСПОДЬ: „Вы едите мясо с кровью, засматриваетесь на идолов своих, кровь невинную проливаете — и что же, будете владеть этой землей?

Дзеля таго скажы ім: гэта кажа Госпад Бог: “Вы ясце з крывёй, і падымаеце вочы свае на сваіх ідалаў, і праліваеце кроў, і вы хацелі б валодаць зямлёю ў спадчыну?

Вы полагаетесь на свой меч, мерзости творите, один бесчестит14 жену другого — и что же, вам будет отдана эта земля во владение?“

Вы паўсталі з мечамі вашымі, дапусціліся агіднасцей, і кожны з вас апаганіў жонку блізкага свайго, і вы будзеце валодаць зямлёю ў спадчыну?”

Возвести же им то, что клятвенно обещает Владыка ГОСПОДЬ: „Жив Я! Те, кто прячется среди развалин, падут от меча, а кто в чистом поле, тех Я отдам зверям на съедение, а кто в крепостях и пещерах, те погибнут от мора.

Гэта скажы ім: вось што кажа Госпад Бог: “Жыву Я, тыя, што ў руінах жывуць, загінуць ад меча, і тыя, хто жыве на полі, тых аддам дзікім звярам на здабычу, а тыя, хто жыве ў крэпасцях ды ў пячорах, памруць ад заразы.

Страну израильскую Я разорю и превращу в пустыню, придет конец ее горделивому могуществу, опустеют холмы израильские, и никто там не будет ходить.

І зраблю Я зямлю пустыняй і пустэчаю, і яе пыха і вялікасць скончацца, і горы Ізраэля будуць бязлюдныя, так што ніхто там не будзе хадзіць;

И узнают, что Я — ГОСПОДЬ, когда Я предам разорению эту страну и превращу в пустыню за все мерзости, которые они творили!“

ды даведаюцца, што Я — Госпад, калі Я зраблю зямлю пустыняй і пустэчаю дзеля ўсіх агіднасцей іх, якіх яны дапусціліся”.

Вот как судят о тебе, смертный, твои соплеменники, стоя у стен и толпясь на дворах,15 говорят друг другу, брат брату: „Пойдем-ка узнаем, какое еще слово пришло от ГОСПОДА!“

І ты, сын чалавечы! Сыны народа твайго, якія гавораць пра цябе пры мурах і брамах дамоў і гавораць адзін да аднаго, кожны да брата свайго, кажучы: “Хадзіце і паслухайце, што гэта за слова, якое выходзіць ад Госпада”,

Да, приходят они к тебе гурьбой, садятся перед тобой, выслушивает народ Мой твои слова, но не исполняет их. Речи их льстивы,16 а сердце гонится за неправедной прибылью.

і прыходзяць да цябе, як быццам на сход народа, і сядзіць перад табою народ Мой; і слухаюць яны словы твае, і не выконваюць іх, бо робяць яны тое, што прыемнае ў вуснах іх, і сэрца іх цягнецца да прагавітасці іх.

Ты для них что сладкозвучный певец с красивым голосом, что приятная музыка — вот послушают они твои слова, а исполнять их не станут.

І ты для іх — як песня пра каханне, бо яна спяваецца прыгожым голасам і з прыемным гукам струн, і слухаюць яны словы твае, і не выконваюць іх.

А когда нагрянет беда — она уже на пороге! — узнают они, что был среди них пророк».

І калі споўніцца тое, што прадказана — а яно ўжо прыходзіць, — тады даведаюцца, што прарок быў між імі».

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

2 [1] — Букв.: сделают его своим стражем / хранителем; то же в ст. 7.

4 [2] — Букв.: кровь его будет на голове его; то же в ст. 5.

6 [3] — Или: за свои грехи погибнут.

7 [4] — Букв.: дома; то же в ст. 10, 11, 20.

7 [5] — Или (ближе к букв.): …ты (должен) возвестить им Мое предостережение.

8 [6] — Букв.: Я взыщу его кровь от руки твоей; то же в ст. 20.

10 [7] — Или: чахнем.

11 [8] — Букв.: вернитесь, отвернитесь от путей зла.

13 [9] — Или (ближе к букв.): не вспомнится ни одно из его праведных дел.

15 [10] — Букв.: этот злодей / грешник.

19 [11] — Или: оставит злодеяния.

21 [12] — Вероятная дата — 8 января 585 г. до Р. Х., двенадцатая дата в Иез.

22 [13] — Букв.: мои уста открылись. См. 3:22−27.

26 [14] — Или: оскверняет / делает (ритуально) нечистой.

30 [15] — Букв.: у дверей домов.

31 [16] — Друг. возм. пер.: все разговоры их только о похоти.

« 32 глава 34 глава »