2 Петра 2 глава

Второе соборное послание святого апостола Петра
Перевод Десницкого → Пераклад П. Татарыновіча

Впрочем, бывали в народе и лжепророки, как и среди вас будут лжеучителя. Они протащат к вам свои губительные ереси, отрекутся от Владыки, Который их приобрел за выкуп — так они навлекут на себя скорую гибель.

Былі хвальш-прарокі ў народзе, як і ў вас будуць вучыцялі-лгуны, якія ўвядуць гэрэтыцкія сэкты і, адцураўшыся Збавіцеля іх адкупіўшага, натрочаць на сябе хуткую загубу.

И многие последуют за собственным распутством, и из-за таких людей Путь истины подвергнется поруганию.

І многія пойдуць сьлядамі іхняй распушчанасьці, празь іх і шлях праўды будзе абэшчаны.

В поисках наживы они станут подкупать вас притворными речами — но на самом деле они давно осуждены, не избежать им погибели.

Ў сваёй заграбучасьці яны лавіцьмуць вас лісьлівымі славамі, але прысуд ім даўно гатовы і загуба іх не абміне.

Ведь Бог даже ангелов не пощадил, когда они согрешили — заключил их в преисподнюю в оковах мрака и держит там для будущего суда.

Бо калі зграшыўшых анелаў Бог не пашчадзіў, а зьвязаўшы путамі пякельнае цемры каральнае, аддаў захаваць іх на суд;

Он не пощадил и прежний мир и сохранил лишь восьмерых, включая Ноя — вестника праведности, когда навел потоп на мир, населенный нечестивыми.

калі не пашкадаваў першабытнага сьвету, а ўхаваў толькі самавосьмага Ноя, спавесьніка праўды, наводзячы патоп на бязбоязны Бога сьвет;

И города Содом и Гоморру Бог осудил на уничтожение и испепелил — в пример и назидание нечестивцам.

ды калі гарады Садомцаў і Гоморцаў, асудзіўшы на разбурэнне, абярнуў у попел на показ будучым бязбожнікам;

Но избавил от гибели праведника Лота, которому опостылело жить среди преступного разврата:

а справядліўца Лёта, прыгнечанага сужыцьцём з людзьмі разбуянае распусты, выбавіў,

мучительно было этой праведной душе видеть и слышать изо дня в день беззаконные дела.

(гэты бо праведнік, жывучы між імі й штодня відзячы ды чуючы нягодныя паступкі, мучыўся ў сваёй справядлівай душы),

Да, Господь умеет избавлять праведников от искушений, а неправых Он держит под стражей до дня Суда.

дык знача ведае Бог, як выбаўляць пабожных ад спакушання, а нягоднікаў захоўваць да суднага дня на кару;

И прежде всего тех, кто движим грязными плотскими желаниями, кто презирает власти — эти самоуверенные наглецы не боятся бранить прославленных.

асабліва тых, якія ў нячыстай пажадлівасьці служаць целу, а верхаўладай пагарджаюць, самахвальскіх нахабнікаў, што адважваюцца ганьбячыя анелаў сэкты ўводзіць;

Ангелы превосходят таких людей силой и мощью, но даже они не выносят им обвинительного приговора от имени Господа.

тады як анелы, хоць большыя магуцтвам і сілай, не ппадымаюць на іх прад Богам дакараючага суду.

Эти люди ругают то, чего не понимают — они как бессмысленные животные, которые по своей природе родятся, чтобы их ловили и губили. И погибнут они так же, как те животные.

Яны, як неразумныя жывёла, празначаная з натуры свае на ўлоў ды на ўбой, бэсьцяць тое, чаго не разумеюць і ў бэстыяльсьцьве сваім выгінуць,

За свою неправду они получат, что за нее причитается. Они находят удовольствие в забавах при свете дня, и когда они пируют с вами — лишь забавляются собственным обманом вам в осквернение и насмешку.

дастануць адплату за буянства. Бясстыднікі й паскуднікі — штодзенную насалоду адураючаю роскашшу яны ўважаюць за шчасьце, банкетуючы з вамі;

У них перед глазами только распутство и непрерывные грехи, они охотятся за незрелыми душами, а сердца их привычны к жадности, и ждет их проклятие.

вочы іхнія заўсёды поўныя грэшнай похаці й прывабы для падатных душ, а сэрцы гатовыя да нажывы — гэта сыны пракляцьця.

Оставив прямой путь, они заблудились и подражают Валааму, сыну Восора, который пожелал прибыли от неправедного пророчества.

Зыйшоўшы з простага шляху, яны зблудзілі, падаўшыся ў сьляды Балаама, сына Босора, які пагнаўся на неправедны подкуп,

И кто же обличил его в беззаконии? Бессловесное животное под седлом заговорило человеческим голосом и остановило безумие пророка.

але быў зганены за свой праступак: бязмовая асьліца ў ярме, прагаварыўшы, людзкім голасам, утамавала дур прарока (Ліч. 22:23−24).

Эти люди — пересохшие источники, гонимые бурей облака, мрак и тьма уготованы им.

Гэта крыніцы бязводныя, аблокі бурай ганяныя: іх чакае чорная хмара вечнай цемрадзі.

Они произносят напыщенную чушь и ловят на приманку телесных желаний тех, кто едва начал отходить от жизни во лжи.

Прамаўляючы бо надутымі й пустымі славамі, яны вабяць у распусную похатнасьць цела тых, што недаўна толькі адхінуліся ад занураных у блудзе;

Они обещают таким свободу, но сами они рабы погибели, ведь всякий становится рабом того, кто его победил.

суляць ім свабоду, самы будучы рабамі гнілля; хто бо кім пераможаны, той таму й раб.

Такие люди познали Господа нашего и Спасителя Иисуса Христа, отошли было от грязи этого мира — но снова запутались и попали к ней в плен, что для них еще хуже прежнего.

Бо-ж калі, ўцёкшы ад брыды сьвету праз пазнане Ўсеспадара й Збавіцеля нашага Езуса Хрыстуса, зноў уцялёпкваюцца ў яе, дык апошнія рэчы іх горшыя за першыя.

Лучше бы им было никогда не знать пути праведности, чем познать, а потом отказаться от переданной им святой заповеди.

Лепш былоб ім не пазнаваць шляху праведнасьці, чым, пазнаўшыць адвярнуцца назад ад пераданага ім сьвятога прыказання.

Вот какая поговорка точно к ним подходит: «пёс к своей блевотине вернулся». И ещё: «отмыли свинью — пошла в грязи валяться».

Але на іх спраўджаецца надта дарэчная прыказка: сабака вяртаецца да сваіх рыготаў, а вымытая сьвіньня — да свайго балота.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

2 Шлях праўды = шлях навукі Збавіцеля й ягонай Эклезіі. Вольнадумцы й іхнія прыхвасьні раздураюць веручых сваім вучэньнем ды неморальным жыцьцём, наводзячы на хрысьціянства дагану ад паганства, не адрожніваючага іх ад існых хрысьціян.

4 ...на суд = на вечную кару.

5 Самавосьмага Ноя = восьмага ў сваёй сям’і ухаванай ад патопу ў корабе.

10 Верхаўладай = Збавіцеля й ягонай Эклезіі з цэлай духоўнай Гэрархіяй. Сэкты = перадусім гностыкаў з апостальскіх часаў, але быўшых моў правобразам сэкціарства нашых часаў, хварэючага на трасцу ненавісьці да прававітага духавенства на чале з самым «Слугой слуг Божых», Папежам.

15 пагнаўся на неправедны подкуп = караля Моабітаў, Балака, проці Ізраэля.

21 Быліб менш вінаватыя, каліб ня чулі ніколі апавяшчанай Эванэліі, нельга былоб тады ім вытыкаць нявернасьці, няўдзячнасьці й адступства.

« 1 глава 3 глава »