Євреїв 4 глава

Послання до євреїв
Переклад Куліша та Пулюя → Пераклад Анатоля Клышкi

Біймо ся ж оце, щоб, коли зостаєть ся обітниця ввійти в покій Його, не явив ся хто з вас опізнившись.

А таму будзем баяцца, каб, у той час як застаецца абяцанне ўвайсці ў Яго спакой, каб не выявілася, што хтосьці з вас, спазніўся.

Бо й нам благовіствовано, як і тим, тільки не було користне їм слово проповідї, не зєднавшись з вірою тих, що слухали Його.

Бо і добрую вестку, мы атрымалі, гэтак жа як і тыя, але не пайшло ім на карысць пачутае слова, бо не паядналася з вераю тых, хто пачуў.

Входимо бо в відпочинок ми, що увірували, яко ж рече: "Так що покляв ся я в гнїві моїм, що не ввійдуть в відпочинок мій," хоч дїла від настання сьвіту скінчені.

Бо ўваходзім у спакой мы, якія ўверавалі, як Ён сказаў: «Як Я пакляўся ў Маім гневе: «Не ўвойдуць яны ў Мой спакой!» — хоць Яго справы былі завершаны ад заснавання свету.

Рече бо десь про семий день так: "І відпочив Бог дня семого від усїх дїл своїх."

Бо недзе Ён сказаў пра сёмы дзень так: «І супачыў Бог у сёмы дзень ад усіх Сваіх спраў»;

І в сьому (місцї) знов: "Чи коли ввійдуть у відпочинок мій."

і яшчэ ў гэтым месцы: «Не ўвойдуць яны ў Мой спакой!»

Коли ж оставляєть ся, щоб деякі ввійшли в него, а котрим перше благовіствовано, не ввійшли за непослух;

Так што, як некаторым застаецца ўвайсці ў яго, а тыя, якія раней была абвешчана добрая вестка, не ўвайшлі з-за непакорнасці, —

то знов означає якийсь день, "сьогоднї" глаголючи в Давидї, по стільких лїтах, яко ж було сказано: "Сьогоднї, як почуєте голос Його, не закаменяйте сердець ваших."

Ён зноў вызначае нейкі дзень, «сёння», кажучы праз Давіда пасля такога доўгага часу, як раней было сказана: «Сёння, калі пачуеце голас Яго, не рабіце жорсткімі вашы сэрцы».

Бо коли б Ісус тих упокоїв, не говорив би про инший день після того.

Бо, каб Ісус Навін увёў іх у спакой, то Ён не казаў бы пасля гэтага аб іншым дні.

Оце ж оставлено ще суботованнє людям божим.

Тады застаецца для народа Божага святкаванне суботы.

Хто бо ввійшов у відпочинок Його, той відпочив от дїл своїх, яко ж од своїх Бог.

Бо той, хто ўвайшоў у Яго спакой, і сам супачыў ад сваіх спраў, як Бог — ад Сваіх.

Стараймо ся ж увійти в той відпочинок, щоб хто не впав тим же робом у недовірство.

Дык пастараемся ўвайсці ў той спакой, каб хто за тым жа прыкладам не ўпаў у непакорнасць.

Живе бо слово Боже і дїйственне, і гостріще всякого обоюдного меча, і проходить аж до роздїлення душі і духа, членів і мозків, і розсуджує помишлення і думки серця.

Бо слова Божае жывое, і дзейснае, і вастрэйшае за ўсялякі двусечны меч і пранікае нават да падзелу душы і духу, суставаў і мазгоў, і можа распазнаць думкі і намеры сэрца.

І нема творива невідомого перед Ним; усе ж наге і явне перед очима Його, про кого наше слово.

І няма стварэння, схаванага перад Ім, а ўсё аголена і адкрыта перад вачыма Яго; Яму дадзім справаздачу.

Маючи ж Архиєрея великого, що пройшов небеса, Ісуса Сина Божого, держімось визнання.

Тады, маючы вялікага Першасвятара, Які прайшоў нябёсы, Ісуса, Сына Божага, давайце будзем цвёрда трымацца нашага вызнання.

Не маємо бо архиєрея, що не міг би болїти серцем у немощах наших, а такого, що дізнав усякої спокуси по подобию, окрім гріха.

Бо мы маем не такога Першасвятара, які не можа спачуваць нашым слабасцям, а выпрабаванага ва ўсім, як мы, але без граху.

Приступаймо ж з одвагою до престола благодати, щоб прийняти милость і знайти благодать на поміч зачасу.

Дык прыступаем з адвагаю да трона ласкі Божай, каб атрымаць нам міласць і знайсці ласку дзеля своечасовай дапамогі.

« 3 глава 5 глава »