4 Хрышчэньне Янава адкуль? 9 Вінаграднік зданы вінадзелам. 16 Камень выглавы. 22 Ці трэба даваць падатак кесару? 27 Садукеі запярэчваюць уваскрасеньню. 41 Ці можа быць Хростос Сынам Давыдавым?
1 І было ў адзін з дзён тых, калі Ён навучаў людзей у храме й дабравесьціў, падыйшлі архісьвятары й кніжнікі з старэйшынямі;
2 І пыталі ў Яго, кажучы: — скажы нам, якою ўладаю Ты гэтае творыш, ці хто даў Табе гэтую ўладу?
3 Ён-жа, адказваючы ім, сказаў: — Я таксама скажу вам адно пытаньне, і адкажэце Мне:
4 Хрышчэньне Янава з неба было, ці ад людзей?
5 Яны-ж, падумалі сабе, разважаючы: — калі скажам — з неба, — скажа — чаму не паверылі яму.
6 А калі скажам — ад людзей, то людзі паб'юць нас каменьнямі, бо яны перакананы, што Ян — прарок.
7 І яны адказалі: — ня ведаем адкуль.
8 Ісус сказаў ім: — і Я не скажу вам, якою ўладаю гэтае твару.
9 І пачаў гаварыць да народу гэткую прыпавесьць. Чалавек адзін засадзіў вінаграднік, і здаўшы яго вінадзелам, адлучыўся на доўгі час.
10 У сваю-ж пору паслаў да вінаградараў слугу свайго, каб яны далі яму частку плёну з вінаградніку; але вінаградары, пабіўшы яго, адаслалі з нічым.
11 Тады ён паслаў другога слугу, але яны й таго пабілі й назьдзекаваліся й адаслалі з нічым.
12 Яшчэ паслаў трэйцяга слугу, але й таго, акалечыўшы, выгналі.
13 І сказаў гаспадар вінаградніку: — што мне зрабіць? пашлю сына майго ўлюбёнага, можа, пабачыўшы яго, паўстыдаюцца.
14 Але вінаградары, убачыўшы яго, разважалі між сабою, кажучы: — гэта спадкаемца; пойдзем, заб'ём яго, і спадчына яго будзе нашая.
15 І вывеўшы яго з вінаградніку, забілі. Што-ж ўчыніць ім гаспадар вінаградніку?
16 Прыйдзе й выгубіць вінаградараў тых, а вінаграднік здасьць іншым; тыя-ж, хто слухалі Яго, сказалі: — няхай ня станецца.
17 Ён-жа, глянуўшы на іх, прамовіў: — а што азначае пісаньне гэтае? — Камень, збракованы будаўнічымі, той стаўся галавою вугла.
18 Кажны, хто ўпадзе на той камень, разаб'ецца, а на каго ён упадзе, таго разтрушчыць.
19 І памыкаліся архісьвятары й кніжнікі ў той час налажыць на Яго рукі, але баяліся народу; самі-ж зразумелі, што на іх сказаў Ён прыпавесьць гэтую.
20 І выглядаючы зручнага моманту, падаслалі віжоў падступных, якія удаючы сябе праведнікамі, падлавілі-б Яго на якім-небудзь слове, каб выдаць Яго старшыням і ўладзе правіцеля.
21 І тыя спыталіся ў Яго, кажучы: — Вучыцель! мы ведаем, што Ты справядліва гаворыш і навучаеш і ня ўзіраешся на асобы, але праўдзіва на шлях Божы настаўляеш.
22 Ці належыцца нам даваць падатак кесару, ці не?
23 Ён-жа, ведаючы іхную падступнасьць, сказаў ім: — што вы Мяне спакушаеце?
24 Пакажэце Мне дынары: чыё на ім аблічча й чый подпіс? — яны сказалі: — кесаравы.
25 І Ён сказаў ім: — дык аддавайце кесарава кесару, а Божае Богу.
26 І не маглі падлавіць Яго на слове прад народам, і задзівіўшыся з адказу Ягонага, замоўклі.
27 Тады падыйшлі некія ад садукеяў, якія ня вераць у ўваскрасеньне, і спыталіся ў Яго, кажучы:
28 — Вучыцель! Майсей напісаў нам: калі-б у каго памёр жанаты брат бязьдзетным, то брат яго няхай возьме жану яго й адродзіць патомства брату свайму.
29 Было-ж сем братоў; і першы, узяў жану, і памёр бязьдзетным.
30 Тады ўзяў яе другі, і той памёр бязьдетным.
31 І трэйці узяў яе, і таксама ўсе сем бралі, і паўміралі, не пакінуўшы патомства.
32 Пасьля-ж ўсіх памерла й жана.
33 Дык пры ўваскрасеньні каторага з іх яна будзе жаною, бо-ж усе сем мелі яе за жонку.
34 І сказаў ім Ісус: сыны сьвету гэтага жэняцца й замуж ідуць.
35 Тыя-ж, якія будуць дастойнымі прыждаць таго сьвету і ўваскрасеньня мертвых, ні жэняцца, ані замуж ня йдуць.
36 І памераць больш ня могуць, бо яны ўжо роўныя ангелам, і ўжо сталіся сынамі Божымі, стаўшыся сынамі ўваскрасеньня.
37 І Майсей паказаў пры купіне, калі назваў Госпада Богам Абрагама, і Богам Ісака, і Богам Якуба.
38 Бог-жа ня ёсьць Богам мертвых, але жывых, бо ў Яго ўсе жывуць.
39 І некаторыя з кніжнікаў сказалі на гэта: — Вучыцель! добра Ты сказаў.
40 І больш не адважваліся пытаць у Яго пра што-колечы; Ён-жа сказаў ім:
41 — Як гэта кажуць, што Хрыстос Сын Давыдаў?
42 А сам Давыд у кнізе псальмаў гаворыць: — сказаў Госпад Госпаду майму: «сядзі праваруч ад Мяне,
43 Дакуль палажу ворагаў Тваіх у падножжа ног Тваіх».
44 Вось-жа, Давыд Госпадам называе Яго; як-жа Ён сын яму?
45 І голасна прад усім народам прамовіў да вучняў Сваіх: —
46 Сьцяражэцеся кніжнікаў, якія любяць хадзіць у даўгім адзеньні, і любяць вітаньні на рынках і першыя месцы ў сынагогах і пяршэнствы на банкетах.
47 Яны аб'ядаюць домы ўдавіцаў і аблыжна падоўгу моляцца; гэтыя прыймуць тымцяжэйшае асуджэньне.
Зноскі:
20 выглядаючы — ці — шукаючы.
27 ня вераць у ўваскрасеньне — ці — цьвердзяць, што няма ўваскрасеньня.
34 сыны сьвету — ці — дзеці сьвету.
35 дастойнымі — ці — дастойныя.
38 мертвых — ці — памершых.
41 кажуць — ці — гавораць.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Сьвятое Евангельле Лукаша, 20 раздзел. Пераклад Міхася Міцкевіча.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.