1 Пасылаюцца семдзесят вучняў. 10 Гора местам, якія ня прыймаюць евангельскага вяшчаньня. 16 Паварот семдзесяцёх. 24 Хто бліжні? 30 Чалавек, на якога напалі разбойнікі. 33 Самаранін. 38 Сёстры — Марфа й Марыя. Першая патрэба.
1 Пасьля гэтага паставіў Госпад і іншых семдзясят, і паслаў іх па двух прад Абліччам Сваім у кажнае места й паселішча, куды Сам меўся ісьці.
2 І сказаў ім: — жніва вялікае, а работнікаў мала, дык малеце Гаспадара жніва, каб паслаў работнікаў на жніва Сваё.
3 Ідзеце; вось Я пасылаю вас, як ягнят сярод ваўкоў.
4 Не бярэце ніякіх ношаў: ні сумкі, ні кашалька, ні абутку, і ні з кім у дарозе ня вітайцеся.
5 У які дом зойдзеце, найперш гаварэце: мір дому гэтаму.
6 І калі там будзе сын міру, супачыне на ім мір ваш; а калі-ж не, да вас вернецца.
7 У тым-жа доме заставайцеся, ешце й пеце, што ў іх ёсьць, бо работнік дастойны ўзнагароды свае; не пераходзьце з дому ў дом.
8 І калі прыйдзеце ў якое места, і прымуць вас, ешце, што дадуць вам.
9 І ацаляйце нядужных, якія ёсьць там, і кажэце ім: набліжаецца да вас Уладарства Божае.
10 У каторае-ж места прыйдзеце, і ня прымуць вас, выходзячы з вуліц яго гаварэце:
11 — І пыл, які асеў на нас ад места вашага, атрасаем вам; аднак-жа ведайце, што Уладарства Божае недалёка ад вас.
12 Кажу вам, што лепш будзе Садому ў дзень той, ніж месту гэткаму.
13 Гора табе, Харазіне, гора табе, Віфсаіда! бо калі-б у Тыры й Сідоне дзеяліся цуды, якія твораны ў вас, то даўно яны, налажыўшы на сябе валасяніцу й попел, пакаяліся-б.
14 Але Тыру й Сідону лягчэй будзе ў дзень судны, ніж вам.
15 І ты, Капернауме, да неба ўзьнесшыся, да пекла ніспадзеш.
16 Хто слухае вас — Мяне слухае, а хто вас адракаецца — Мяне адракаецца, а выракаючыся Мяне, выракаецца й Таго, Хто паслаў Мяне.
17 І вярнуліся семдзесят у радасьці, кажучы: — Госпадзе, нават і дэманы падаюцца нам за імя Тваё.
18 Ён-жа сказаў ім: — Я бачыў шатана, які, як маланка, спадаў з неба.
19 Вось даю вам уладу наступаць на зьмеяў і скарпіёнаў й на ўсю сілу варожую, і ні што не пашкодзіць вам;
20 Аднак-жа, ня радуйцеся таму, што духі вам пакараюцца, а радуйцеся таму, што іменьні вашыя запісаны ў нябёсах.
21 І ў той час узрадаваўся Ісус у Духу Сьвятым і сказаў: — Я слаўлю Цябе, Войча, Госпадзе неба й зямлі, што Ты закрыў гэтае прад мудрацамі й наўчонымі й адкрыў для малых; так, Войча, бо гэткае было Тваё дабраволеньне.
22 І, зьвярнуўшыся да вучняў, сказаў: — усё Мне перадаў Айцец Мой, і ніхто ня ведае, Хто ёсьць Сын, апрача Айца, і ніхто ня ведае, Хто ёсьць Айцец, апрача Сына, і каму Сын хоча адкрыць.
23 І сказаў вучням асобна: — шчасьлівыя вочы, якія бачаць тое, што вы бачыце.
24 Бо кажу вам, што многія прарокі й каралі хацелі-б бачыць, што вы бачыце, і ня бачылі, і чуць, што вы чуеце, і ня чулі.
25 І вось законьнік адзін устаў і, спакусьліва да Яго, сказаў: — Вучыцель! што маю рабіць, каб насьледаваць жыцьцё вечнае.
26 Ён-жа сказаў яму: — а ў законе што напісана? як чытаеш?
27 І той у адказ сказаў: — узьлюбі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім і ўсёю душою тваею, і ўсёю моцаю тваёю, і ўсім разуменьнем тваім, і бліжняга твайго, як самога сябе.
28 Ісус сказаў яму: добра ты адказаў, гэтак рабі й будзеш жыць.
29 Але ён, хочучы выпраўдаць сябе, сказаў Ісусу: — а хто мой бліжні?
30 І ў адказ яму Ісус сказаў: — адзін чалавек ішоў з Ерусаліму ў Ерыхон ды натрапіў на разбойнікаў; яны зьнялі адзеньне яго, паранілі й пайшлі, пакінуўшы яго ледзь жывога.
31 Выпадкова йшоў тэй дарогаю сьвятар і, убачыўшы яго, прамінуў.
32 Таксама й лявіт быў на тым месцы й, падышоўшы, глянуў і пайшоў міма.
33 Самаранін-жа нехта, падарожнік адзін, найшоў на яго, і ўбачыўшы, зьміласэрдзіўся.
34 І падышоўшы, перавязаў яму раны, паліўшы алеем і віном, пасадзіў яго на свайго асла, прывёз яго да заезду, і даглядаў яго.
35 А на другі дзень, ад'яжджаючы, дастаў два дынары, даў гаспадару заезду й сказаў яму: — даглядай яго, і калі затраціш што больш, я аддам табе, вярнуўшыся.
36 Хто-ж з тых трох, на думку тваю, бліжні таму, хто папаўся разбойнікам?
37 І той адказаў: — каторы, зьлітаваўся над ім; Ісус-жа сказаў яму: — ідзі й ты рабі гэтак.
38 Было-ж у часе падарожжа іхнага; прыйшоў Ён у паселішча адно; тут жанчына, на імя Марта, прыняла Яго ў дом свой.
39 У яе была сястра Марыя, яна села ў ногах Ісусавых і слухала слова Ягонае.
40 Марта-ж клапацілася над добрым пачастункам і, падыйшоўшы, сказала: — Госпадзе! ці Табе не абыйходзіць, што сястра мая пакінула мяне адну паслугоўваць? скажы ёй, каб памагла мне.
41 І сказаў Ісус ёй у адказ: Марта! Марта! ты турбуешся й клапоцішся пра многае;
42 Адно-ж толькі патрэбна; і Марыя выбрала лепшую частку, якая не адыймецца ад яе.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Сьвятое Евангельле Лукаша, 10 раздзел. Пераклад Міхася Міцкевіча.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.