1 μετα δε ταυτα ανεδειξεν ο κ̅ϲ̅ και ετερουϲ εβδομηκοντα και απεϲτειλεν αυτουϲ ανα δυο προ προϲωπου αυτου ειϲ παϲαν πολιν και τοπον ου ημελλεν αυτοϲ ερχεϲθαι
2 ελεγεν δε προϲ αυτουϲ ο μεν θεριϲμοϲ πολυϲ οι δε εργαται ολιγοι δεηθητε ουν του κ̅υ̅ του θεριϲμου οπωϲ εκβαλη εργαταϲ ειϲ τον θεριϲμον αυτου
3 υπαγετε ιδου εγω αποϲτελλω υμαϲ ωϲ αρναϲ εν μεϲω λυκων
4 μη βαϲταζετε βαλλαντιον μη πηραν μηδε υποδηματα και μηδενα κατα την οδον αϲπαϲηϲθε
5 ειϲ ην δ αν οικιαν ειϲελθητε πρωτον λεγετε ειρηνη τω οικω τουτω
6 και εαν η εκει υιοϲ ειρηνηϲ επαναπαυϲεται επ αυτον η ειρηνη υμων ει δε μη γε εφ υμαϲ ανακαμψει
7 εν αυτη δε τη οικια μενετε εϲθιοντεϲ και πινοντεϲ τα παρ αυτων αξιοϲ γαρ ο εργατηϲ του μιϲθου αυτου εϲτιν μη μεταβαινετε εξ οικιαϲ ειϲ οικιαν
8 και ειϲ ην αν πολιν ειϲερχηϲθε και δεχωνται υμαϲ εϲθιετε τα παρατιθεμενα υμιν
9 και θεραπευετε τουϲ εν αυτη αϲθενειϲ και λεγετε αυτοιϲ ηγγικεν εφ υμαϲ η βαϲιλεια του θ̅υ̅
10 ειϲ ην δ αν πολιν ειϲελθητε και μη δεχωνται υμαϲ εξελθοντεϲ ειϲ ταϲ πλατιαϲ αυτηϲ ειπατε
11 και τον κονιορτον τον κολληθεντα ημιν εκ τηϲ πολεωϲ υμων ειϲ τουϲ ποδαϲ ημων απομαϲϲομεθα υμι̅ πλην τουτο γινωϲκετε οτι ηγγικεν εφ υμαϲ η βαϲιλεια του θ̅υ̅
12 λεγω υμιν οτι ϲοδομοιϲ εν τη ημερα εκεινη ανεκτοτερον εϲται η τη πολει εκεινη
13 ουαι ϲοι χοραζειν ουαι ϲοι βηθϲαιδα οτι ει εν τυρω και ϲιδωνι εγενοντο αι δυναμειϲ αι γενομεναι εν υμι̅ παλαι αν εν ϲακκω και ϲποδω καθημενοι μετενοηϲαν
14 πλην τυρω και ϲιδωνι ανεκτοτερον εϲται εν τη κριϲει υμιν
15 και ϲυ καφαρναου μη εωϲ ουρανου υψωθειϲα η εωϲ αδου καταβιβαϲθηϲη
16 ο ακουων υμων εμου ακουει και ο αθετων υμαϲ εμε αθετει ο δε εμε αθετων αθετει τον αποϲτειλαντα με
17 υπεϲτρεψαν δε οι εβδομηκοντα μετα χαραϲ λεγοντεϲ κ̅ε̅ και τα δαιμονια υποταϲϲεται ημιν εν τω ονοματι ϲου
18 ειπεν δε αυτοιϲ εθεωρουν τον ϲαταναν ωϲ αϲτραπην εκ του ουρανου πεϲοντα
19 ιδου δεδωκα υμιν την εξουϲιαν του πατειν επανω οφεων και ϲκορπιων και επι παϲαν την δυναμιν του εχθρου και ουδεν υμαϲ ου μη αδικηϲη
20 πλην εν τουτω μη χαιρετε οτι τα π̅ν̅α̅ τα υμιν υποταϲϲετε χαιρετε δε οτι τα ονοματα υμων εγραφη εν τοιϲ ο̅υ̅ν̅ο̅ι̅ϲ̅
21 εν αυτη τη ωρα ηγαλλιαϲατο τω π̅ν̅ι̅ τω αγιω ο ι̅ϲ̅ και ειπεν εξομολογουμαι ϲοι π̅ε̅ρ̅ κ̅ε̅ του ουρανου και τηϲ γηϲ οτι απεκρυψαϲ ταυτα απο ϲοφων και ϲυνετων και απεκαλυψαϲ αυτα νηπιοιϲ ναι ο π̅η̅ρ̅ οτι ουτωϲ ευδοκια εγενετο εμπροϲθεν ϲου
22 και ϲτραφειϲ προϲ τουϲ μαθηταϲ ειπεν παντα μοι παρεδοθη υπο του π̅ρ̅ϲ̅ μου και ουδειϲ επιγινωϲκει τιϲ εϲτιν ο υιοϲ ει μη ο π̅η̅ρ̅ και τιϲ εϲτιν ο π̅η̅ρ̅ ει μη ο υ̅ϲ̅ και ω εαν βουληται ο υ̅ϲ̅ αποκαλυψαι
23 και ϲτραφειϲ προϲ τουϲ μαθηταϲ κατ ιδιαν ειπεν μακαριοι οι οφθαλμοι οι βλεποντεϲ α βλεπετε
24 λεγω γαρ υμιν οτι πολλοι προφηται και βαϲιλειϲ ηθεληϲαν ιδειν α υμειϲ βλεπετε και ουκ ιδαν και ακουϲαι α ακουετε και ουκ ηκουϲαν
25 και ιδου νομικοϲ τιϲ ανεϲτη εκπιραζων αυτον και λεγων διδαϲκαλε τι ποιηϲαϲ ζωην αιωνιον κληρονομηϲω
26 ο δε ειπεν προϲ αυτον εν τω νομω τι γεγραπται πωϲ αναγινωϲκειϲ
27 ο δε αποκριθειϲ ειπεν αγαπηϲειϲ κ̅ν̅ τον θ̅ν̅ ϲου εξ οληϲ τηϲ καρδιαϲ ϲου και εξ οληϲ τηϲ ψυχηϲ ϲου και εξ οληϲ τηϲ ιϲχυοϲ ϲου και εξ οληϲ τηϲ διανοιαϲ ϲου και τον πληϲιον ϲου ωϲ ϲεαυτον
28 ειπεν δε αυτω ορθωϲ απεκριθηϲ τουτο ποιει και ζηϲη
29 ο δε θελων δικαιωϲαι εαυτον ειπεν προϲ τον ι̅ν̅ και τιϲ εϲτιν μου πληϲιον
30 υπολαβων ο ι̅ϲ̅ ειπεν α̅ν̅ο̅ϲ̅ τιϲ κατεβαινει απο ι̅λ̅η̅μ̅ ειϲ ιεριχω ληϲταιϲ περιεπεϲεν οι και εκδυϲαντεϲ αυτον και πληγαϲ επιθεντεϲ απηλθον αφεικαν ημιθανη τυγχανονταν
31 κατα ϲυγκυριαν δε ιερευϲ τιϲ κατεβαινεν εν τη οδω εκεινη και ιδων αυτον αντιπαρηλθεν
32 ομοιωϲ δε και λευιτηϲ γενομενοϲ κατα τον τοπον ελθων και ιδω̅ αντιπαρηλθεν
33 ϲαμαριτηϲ δε τιϲ οδευων ηλθεν κατ αυτον και ιδω̅ αυτον εϲπλαγχνιϲθη
34 και προϲελθων κατεδηϲεν τα τραυματα αυτου επιχεων ελαιον και οινον επιβιβαϲαϲ δε αυτον επι το ιδιον κτηνοϲ ηγαγεν αυτο̅ ειϲ πανδοχιον και επεμεληθη αυτου
35 και επι την αυριον εξελθων και εκβαλων δυο δηναρια εδωκεν τω πανδοχι και ειπεν αυτω επιμεληθητι αυτου και ο τι αν προϲδαπανηϲηϲ εγω εν τω επανερχεϲθαι με αποδωϲω ϲοι
36 τιϲ ουν τουτων των τριων πληϲιον δοκει ϲοι γεγονεναι του εμπεϲοντοϲ ειϲ τουϲ ληϲταϲ
37 ο δε ειπεν ο ποιηϲαϲ το ελεοϲ μετ αυτου ειπεν δε αυτω ο ι̅ϲ̅ πορευου και ϲυ ποιει ομοιωϲ
38 εγενετο δε εν τω πορευεϲθαι αυτουϲ και αυτοϲ ειϲηλθεν ειϲ κωμην τινα γυνη δε τιϲ ονοματι μαρθα υπεδεξατο αυτον ειϲ την οικιαν
39 και τηδε ην αδελφη καλουμενη μαριαμ η και παρακαθεϲθειϲα προϲ τουϲ ποδαϲ αυτου ηκουεν τον λογον αυτου
40 η δε μαρθα περιεϲπατο περι πολλην διακονιαν επιϲταϲα τε ειπεν κ̅ε̅ ου μελει ϲοι οτι η αδελφη μου μονην με κατελειπεν διακονειν ειπε ουν αυτη ινα μοι ϲυναντιλαβητε
41 αποκριθειϲ δε ειπεν αυτη ο ι̅ϲ̅ μαρθα μαρθα μεριμναϲ και θορυβαζη περι πολλα
42 ενοϲ δε εϲτιν χρεια μαρια δε την αγαθην μεριδα εξελεξατο ητιϲ ουκ αφερεθηϲεται απ αυτηϲ
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Луки, 10 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ефремов кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.