2 Закхей мытнік. 12 Чалавек высокага роду, які даў дзесяць мінаў дзесяцём слугам. 24 Ісус увайходзіць у Ерусалім. 41 І плача па ім. 45 Выганяе гандляроў з храму.
1 І прайходзячы па дарозе ўвайшоў у Ерыхон.
2 І вось чалавек, на імя Закхей, старшы над мытнікамі й багаты,
3 — Хацеў пабачыць Ісуса, Хто Ён ёсьць, і ня мог за народам, бо быў малы ростам.
4 Тады, забегшы наперад, узьлез на смакоўніцу, каб убачыць Яго, бо тудою меўся праходзіць.
5 Ісус-жа, прыйшоўшы на гэтае месца, ўзглянуў і ўбачыу яго й сказаў яму: — Закхей, хутчэй зьлезь, бо сёньня мне трэба затрымацца ў цябе ў доме тваім.
6 І ён хутка зьлез, і прыняў Яго ў радасьці.
7 Усе-ж, бачачы гэтае, пачалі наракаць, кажучы, што да грэшніка ўвайшоў з прывітаньнем.
8 Закхей-жа, стануўшы прад Госпадам, сказаў: — Госпадзе! палавіну дабра свайго я аддам убогім, і калі каго чым скрыўдзіў, вярну чацьвярыцаю.
9 Ісус сказаў яму: — сёньня прыйшло збавеньне дому гэтаму, бо й ён сын Абрагама.
10 А Сын Чалавечы прыйшоў знайсьці й выбавіць загінутае.
11 Калі яны слухалі гэтае, сказаў ім яшчэ й прыпавесьць, бо быў Ён недалёка ад Ерусаліму, і ўсе думалі, што хутка ўжо павінна аб'явіцца Уладарства Божае.
12 Дзеля гэтага сказаў: чалавек адзін высокага роду адыйходзіў у дальні край прыняць на сябе уладарства й вярнуцца.
13 Прызваўшы дзесяць слугаў сваіх, даў ім дзесяць мін срэбра й сказаў ім: пускайце іх у рух, пакуль не вярнуся.
14 Але грамадзяне ненавідзелі яго, і паслалі ўсьлед за ім пасланцоў, кажучы: — ня хочам, каб ён уладарыў над намі.
15 І сталася, калі вярнуўся, прыняўшы уладарства, загадаў паклікаць да сябе слугаў тых, якім даў срэбра, каб даведацца, хто што прыдбаў.
16 І прыйшоў першы й сказаў: — гаспадару! міна твая прынясла дзесяць мінаў.
17 І сказаў яму: — добра, добры слуга; таму што ў малым быў мне верным, вазьмі пад сваю ўладу дзесяць местаў.
18 Прыйшоў і другі й сказаў: — гаспадару! міна твая прынясла пяць мін.
19 І яму сказаў: вазьмі й ты пад сваю ўладу пяць местаў.
20 Прыйшоў трэйці й сказаў: — гаспадару! вось твая міна, якую я схаваў, увязаўшы ў хусьціну.
21 Бо я баяўся цябе, таму што ты чалавек жорсткі: бярэш, чаго ня клаў, і жнеш, чаго ня сеяў.
22 Гаспадар сказаў яму: — вуснамі тваімі буду судзіць цябе, ліхі слуга; калі ведаў, што я чалавек жорсткі, бяру, чаго ня клаў, і жну, чаго ня сеяў,
23 — Чаму ты не аддаў срэбра майго ў банк, каб я, прыйшоўшы, атрымаў яго з прыбыткам?
24 І сказаў былым там: — вазьмеце ў яго міну й дайце таму, хто мае дзесяць мінау.
25 І сказалі яму: — гаспадару! ён-жа мае дзесяць мінаў.
26 Але, кажу вам: — ўсякаму, хто мае, дададзена будзе, а хто ня мае, ў таго адыймецца й тое, што й мог-бы мець.
27 А тых ворагаў маіх, якія не хацелі, каб я быў уладца над імі, прывядзеце сюды й зьбеце прада мною.
28 І сказаўшы гэтае, Ён пайшоў далей, ідучы да Ерусаліму.
29 І калі наблізіліся да Віфагіі й Віфаніі, што пры гары, называнай Аліўнаю, Ён паслаў двух вучняў Сваіх,
30 — Сказаўшы: ідзеце проста наперад у сялібу; увайшоўшы ў яе знайдзеце асьлё прывязанае, на якое ніхто з людзей ніколі не садзіўся, адвяжэце яго й прывядзеце.
31 А калі хто ў вас папытае: — нашто адвязваеце? — скажэце яму так: яно патрэбнае Госпаду.
32 Пасланыя пайшлі й знайшлі, як і сказаў Ён ім.
33 Калі-ж яны адвязвалі асьлё, гаспадары яго сказалі ім: — нашто адвязваеце асьлё?
34 Яны-ж адказвалі: — яно патрэбнае Госпаду.
35 І прывялі яго да Ісуса, і накінуўшы вопраткі свае на асьлё, пасадзілі на яго Ісуса.
36 Калі-ж Ён ехаў, пасьцілалі адзеньне сваё па дарозе.
37 Калі-ж Ён ужо наблізіўся да спуску з гары Аліўнай, усё мноства вучняў Ягоных у радасьці пачалі галосна ўслаўляць Госпада за ўсе цуды, якія яны бачылі,
38 — Прамаўляючы: — Дабраславёны Валадар, Хто йдзе ў імя Гасподняе! мір на небе, і слава ў вышынях.
39 А некаторыя фарысеі спасярод народу сказалі Яму: — Вучыцель! забарані вучням Тваім.
40 Але Ён сказаў ім у адказ: — кажу вам, што калі яны змоўкнуць, то каменьні загалосяць.
41 І калі падыйшоў да места, то, гледзячы на яго, заплакаў па ім
42 І прамовіў: — о, каб пазнаў і ты хоць у гэты дзень твой, што служыць да супакою твайго! але гэта цяпер сукрыта ад вачэй тваіх.
43 Бо настануць для цябе дні, калі ворагі твае абложаць цябе акопамі, і акружаць цябе, і сьціснуць цябе адусюль.
44 І зруйнуюць цябе, і паб'юць дзяцей тваіх у табе, і не пакінуць у табе каменя на камені, за тое, што не пазнаў ты часу наведаньня твайго.
45 І, ўвайшоўшы ў храм, пачаў выганяць як тых, хто прадаваў, так і тых, хто купляў,
46 — Кажучы ім: — напісана, — дом Мой — дом для малітвы, а вы зрабілі яго лагвом разбойнікаў.
47 І навучаў штодзень у храме; а першасьвятары й кніжнікі й старшыні народныя шукалі спасобу, каб загубіць Яго.
48 І не маглі нічога ўчыніць Яму, бо ўвесь народ быў пры Ім, слухаючы словы Ягоныя.
Зноскі:
36 Калі-ж Ён ехаў — ці — І калі Ён ехаў.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Сьвятое Евангельле Лукаша, 19 раздзел. Пераклад Міхася Міцкевіча.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.