1 μετα δε ταυτα ανεδειξεν ο κ̅ϲ̅ ετερουϲ εβδομηκοντα δυο και απεϲτειλεν ανα δυο δυο προ προϲωπου αυτου ειϲ παϲαν πολιν και τοπον ου ημελλεν αυτοϲ ερχεϲθαι
2 ελεγεν δε προϲ αυτουϲ ο με̅ θεριϲμοϲ πολυϲ οι δε εργαται ολιγοι δεηθητε ουν του κ̅υ̅ του θεριϲμου οπωϲ εργαταϲ εκβαλη ειϲ τον θεριϲμο̅ αυτου
3 υπαγετε ιδου αποϲτελλω υμαϲ ωϲ αρναϲ εν μεϲω λυκων
4 μη βαϲταζετε βαλλαντιον μη πηραν μη υποδηματα και μηδενα κατα την οδο̅ αϲπαϲηϲθε
5 ειϲ ην δ αν ειϲελθητε οικιαν πρωτον λεγετε ειρηνη τω οικω τουτω
6 και εαν εκει η υιοϲ ειρηνηϲ επαναπαηϲεται επ αυτον η ειρηνη υμων ει δε μη γε εφ υμαϲ ανακαμψει
7 εν αυτη δε τη οικια μενετε εϲθοντεϲ και πεινοντεϲ τα παρ αυτων αξιοϲ γαρ ο εργατηϲ του μιϲθου αυτου μη μεταβαινετε εξ οικιαϲ ειϲ οικιαν
8 και ειϲ ην αν πολιν ειϲερχηϲθε και δεχωνται υμαϲ εϲθιετε τα παρατιθεμενα υμιν
9 και θεραπευετε τουϲ εν αυτη αϲθενειϲ και λεγετε αυτοιϲ ηγγικεν εφ υμαϲ η βαϲιλεια του θ̅υ̅
10 ειϲ ην δ αν πολιν ειϲελθητε και μη δεχωνται υμαϲ εξελθοντεϲ ειϲ ταϲ πλατειαϲ αυτηϲ ειπατε
11 και τον κονιορτον τον κολληθεντα ημι̅ εκ τηϲ πολεωϲ υμω̅ ειϲ τουϲ ποδαϲ απομαϲϲομεθα υμιν πλη̅ τουτο γεινωϲκετε οτι ηγγικεν η βαϲιλεια του θ̅υ̅
12 λεγω υμιν οτι ϲοδομοιϲ εν τη ημερα εκεινη ανεκτοτερον εϲται η τη πολει εκεινη
13 ουαι ϲοι χοραζειν ουαι ϲοι βηδϲαιδα οτι ει ε̅ τυρω και ϲειδωνι εγενηθηϲαν αι δυναμειϲ αι γενομεναι εν υμιν παλαι αν εν ϲακκω και ϲποδω καθημενοι μετενοηϲαν
14 πλην τυρω και ϲειδωνι ανεκτοτερον εϲται εν τη κριϲει η υμιν
15 και ϲυ καφαρναουμ μη εωϲ ουρανου υψωθηϲη εωϲ του αδου καταβηϲη
16 ο ακουων υμων εμου ακουει και ο αθετων υμαϲ εμε αθετει ο δε εμε αθετων αθετει το̅ αποϲτειλαντα με
17 υπεϲτρεψαν δε οι εβδομηκοντα δυο μετα χαραϲ λεγοντεϲ κ̅ε̅ και τα δαιμονια υποταϲϲεται ημιν εν τω ονοματι ϲου
18 ειπεν δε αυτοιϲ εθεωρουν τον ϲαταναν εκ του ουρανου ωϲ αϲτραπην πεϲοντα
19 ιδου δεδωκα υμιν τη̅ εξουϲιαν του πατειν επανω οφεων και ϲκορπιων και επι παϲαν τη̅ δυναμιν την του εχθρου και ουδεν υμαϲ ου μη αδικηϲη
20 πλην εν τουτω μη χαιρετε οτι τα πνευματα υμιν υποταϲϲετε χαιρετε δε οτι τα ονοματα υμω̅ ενγεγραπται εν τοιϲ ουρανοιϲ
21 εν αυτη τη ωρα ηγαλλιαϲατο τω πνευματι τω αγιω και ειπεν εξομολογουμαι ϲοι πατερ κ̅ε̅ του ουρανου και τηϲ γηϲ οτι απεκρυψαϲ ταυτα απο ϲοφων και ϲυνετων και απεκαλυψαϲ αυτα νηπιοιϲ ναι ο πατηρ οτι ουτωϲ ευδοκια εγενετο εμπροϲθεν ϲου
22 παντα μοι παρεδοθη υπο του πατροϲ μου και ουδειϲ γεινωϲκει τιϲ εϲτιν ο υιοϲ ει μη ο πατηρ και τιϲ εϲτιν ο πατηρ ει μη ο υιοϲ και ω α̅ βουληται ο υιοϲ αποκαλυψαι
23 και ϲτραφειϲ προϲ τουϲ μαθηταϲ κατ ιδιαν ειπεν μακαριοι οι οφθαλμοι οι βλεποντεϲ α βλεπετε
24 λεγω γαρ υμιν οτι πολλοι προφηται και βαϲιλειϲ ηθεληϲαν ιδειν α υμειϲ βλεπετε και ουκ ειδαν και ακουϲαι μου α ακουετε και ουκ ηκουϲαν
25 και ιδου νομικοϲ τιϲ ανεϲτη εκπειραζω̅ αυτον λεγων διδαϲκαλε τι ποιηϲαϲ ζωην αιωνιον κληρονομηϲω
26 ο δε ειπεν προϲ αυτον εν τω νομω τι γεγραπται πωϲ αναγεινωϲκειϲ
27 ο δε αποκριθειϲ ειπεν αγαπηϲειϲ κ̅ν̅ τον θ̅ν̅ εξ οληϲ καρδιαϲ ϲου εν ολη τη ψυχη ϲου και εν ολη τη ιϲχυι ϲου και εν ολη τη διανοια ϲου και τον πληϲιον ϲου ωϲ ϲεαυτον
28 ειπεν δε αυτω ορθωϲ απεκριθηϲ τουτο ποιει και ζηϲη
29 ο δε θελω̅ δικαιωϲαι εαυτον ειπεν προϲ τον ι̅ν̅ και τιϲ εϲτιν μου πληϲιον
30 υπολαβων ο ι̅ϲ̅ ειπεν ανθρωποϲ τιϲ κατεβαινεν απο ιερουϲαλημ ειϲ ιερειχω και ληϲταιϲ περιεπεϲεν οι και εκδυϲαντεϲ αυτον και πληγαϲ επιθεντεϲ απηλθον αφεντεϲ ημιθανη
31 κατα ϲυγκυριαν δε ιερευϲ τιϲ {καταβαινεν} [16] τη οδω εκεινη και ιδων αυτον α̅τιπαρηλθεν
32 ομοιωϲ δε και λευειτηϲ κατα τον τοπον ελθων και ιδων αντιπαρηλθεν
33 ϲαμαρειτηϲ δε τιϲ οδευων ηλθεν κατ αυτον και ιδων εϲπλαγχνιϲθη
34 και προϲελθω̅ κατεδηϲε τα τραυματα αυτου επιχεων ελαιον και οινον επιβιβαϲαϲ δε αυτον επι το ιδιον κτηνοϲ ηγαγε̅ αυτον ειϲ πανδοχειον και εμεμεληθη αυτου
35 και επι την αυριο̅ εκβαλων εδωκεν δυο δηναρια τω πανδοχει και ειπεν επιμεληθητι αυτου και ο τι εαν προϲδαπανηϲηϲ εγω εν τω επανερχεϲθαι με αποδωϲω ϲοι
36 τιϲ τουτων των τριων πληϲιον δοκει ϲοι γεγονεναι του εμπεϲοντοϲ ειϲ τουϲ ληϲταϲ
37 ο δε ειπεν ο ποιηϲαϲ το ελεοϲ μετ αυτου ειπεν δε αυτω ι̅ϲ̅ πορευου και ϲυ ποιει ομοιωϲ
38 εν δε τω πορευεϲθαι αυτουϲ αυτοϲ ειϲηλθεν ειϲ κωμην τινα γυνη δε τιϲ ονοματι μαρθα υπεδεξατο αυτον
39 και τηδε ην αδελφη καλουμενη μαρια η και παρακαθεϲθειϲα προϲ τουϲ ποδαϲ του κ̅υ̅ ηκουεν τον λογον αυτου
40 η δε μαρθα περιεϲπατο περι πολλην διακονιαν επιϲταϲα δε ειπεν κ̅ε̅ ου μελει ϲοι οτι η αδελφη μου μονην με κατελειπε̅ διακονειν ειπε ουν αυτη ινα μοι ϲυναντιλαβηται
41 αποκριθειϲ δε ειπεν αυτη ο κ̅ϲ̅ μαρθα μαρθα μεριμναϲ και θορυβαζη περι πολλα
42 ολιγων δε χρεια εϲτιν η ενοϲ μαριαμ γαρ την αγαθην μεριδα εξελεξατο ητιϲ ουκ αφαιρεθηϲεται αυτηϲ
Примечания:
31 [16] {κατεβαινεν}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Луки, 10 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ватиканский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.