1 και εγενετο εν τω καθεξηϲ και αυτοϲ διωδευεν κατα πολιν και κωμην κηρυϲϲων και ευαγγελιζομενοϲ την βαϲιλειαν του θ̅υ̅ και οι δωδεκα ϲυν αυτω
2 και γυναικεϲ τινεϲ αι ηϲαν τεθεραπευμεναι απο πνευματων πονηρων και αϲθενειων μαρια η καλουμενη μαγδαληνη αφ ηϲ δαιμονια επτα εξεληλυθει
3 και ιωανα γυνη χουζα επιτροπου ηρωδου και ϲουϲα̅να και ετεραι πολλαι αιτινεϲ διηκονουν αυτοιϲ εκ των υπαρχοντων αυταιϲ
4 ϲυνιοντοϲ δε οχλου πολλου και των κατα πολιν επιπορευομενω̅ προϲ αυτον ειπεν δια παραβοληϲ
5 εξηλθεν ο ϲπειρων του ϲπειραι τον ϲπορον αυτου και εν τω ϲπειρειν αυτο̅ α μεν επεϲεν παρα τη̅ οδον και κατεπατηθη και τα πετεινα του ουρανου κατεφαγε̅ αυτα
6 και ετερον κατεπεϲεν επι πετραν και φυεν εξηρανθη δια το μη εχειν ικμαδα
7 και ετερον επεϲεν εν μεϲω των ακανθων και ϲυμφυειϲαι αι ακανθαι απεπνιξαν αυτο
8 και ετερον επεϲεν ειϲ την γην την αγαθην και φυεν εποιηϲεν καρπον εκατονταπλαϲειονα ταυτα λεγω̅ εφωνει ο εχων ωτα ακουειν ακουετω
9 επηρωτων δε αυτον οι μαθηται αυτου τιϲ αυτη ειη παραβολη
10 ο δε ειπεν υμιν δεδοται γνωναι τα μυϲτηρια τηϲ βαϲιλειαϲ του θ̅υ̅ τοιϲ δε λοιποιϲ εν παραβολαιϲ ινα βλεποντεϲ μη βλεπωϲιν και ακουοντεϲ μη ϲυνιωϲιν
11 εϲτιν δε αυτη η παραβολη ο ϲποροϲ εϲτι̅ ο λογοϲ του θ̅υ̅
12 οι δε παρα την οδον ειϲιν οι ακουϲαντεϲ ειτα ερχεται ο διαβολοϲ και αιρει τον λογον απο τηϲ καρδιαϲ αυτω̅ ινα μη πιϲτευϲαντεϲ ϲωθωϲιν
13 οι δ επι τηϲ πετραϲ οι οταν ακουϲωϲιν μετα χαραϲ δεχονται τον λογον και αυτοι ριζαν ουκ εχουϲιν οι προϲ καιρον πιϲτευουϲιν και εν καιρω πειραϲμου αφιϲτα̅ται
14 το δε ειϲ ταϲ ακανθαϲ πεϲον ουτοι ειϲι̅ οι ακουϲαντεϲ και υπο μεριμνων και πλουτου και ηδονων του βιου πορευομενοι ϲυ̅πνειγονται και ου τελεϲφορουϲιν
15 το δε εν τη καλη γη ουτοι ειϲιν οιτινεϲ εν καρδια καλη και αγαθη ακουϲαντεϲ τον λογο̅ κατεχουϲιν και καρποφορουϲιν εν υπομονη
16 ουδειϲ δε λυχνον αψαϲ καλυπτει αυτον ϲκευει η υποκατω κλεινηϲ τιθηϲιν αλλ επι λυχνιαϲ τιθηϲιν
17 ου γαρ εϲτιν κρυπτον ο ου φανερον γενηϲεται ουδε αποκρυφον ο ου μη γνωϲθη και ειϲ φανερον ελθη
18 βλεπετε ου̅ πωϲ ακουετε οϲ αν γαρ εχη δοθηϲεται αυτω και οϲ αν μη εχη και ο δοκει εχειν αρθηϲεται απ αυτου
19 παρεγενετο δε προϲ αυτον η μητηρ και οι αδελφοι αυτου και ουκ ηδυνα̅το ϲυντυχειν αυτω δια τον οχλον
20 απηγγελη δε αυτω η μητηρ ϲου και οι αδελφοι ϲου εϲτηκαϲιν εξω ιδει̅ θελοντεϲ ϲε
21 ο δε αποκριθειϲ ειπεν προϲ αυτουϲ μητηρ μου και αδελφοι μου ουτοι ειϲιν οι τον λογον του θ̅υ̅ ακουοντεϲ και ποιουντεϲ
22 εγενετο δε εν μια των ημερων και αυτοϲ ενεβη ειϲ πλοιον και οι μαθηται αυτου και ειπεν προϲ αυτουϲ διελθωμεν ειϲ το περαν τηϲ λιμνηϲ και ανηχθηϲαν
23 πλεο̅των δε αυτων αφυπνωϲεν και κατεβη λαιλαψ ειϲ την λιμνην ανεμου και ϲυνεπληρουντο και εκινδυνευον
24 προϲελθοντεϲ δε διηγειρα̅ αυτον λεγοντεϲ επιϲτατα επιϲτατα απολλυμεθα ο δε διεγερθειϲ επετειμηϲεν τω ανεμω και τω κλυδωνι του υδατοϲ και επαυϲαντο και εγενετο γαληνη
25 ειπεν δε αυτοιϲ που η πιϲτιϲ υμων φοβηθεντεϲ δε εθαυμαϲα̅ λεγοντεϲ προϲ αλληλουϲ τιϲ αρα ουτοϲ εϲτιν οτι και τοιϲ ανεμοιϲ επιταϲϲει και τω υδατι
26 και κατεπλευϲαν ειϲ την χωραν τω̅ γεραϲηνων ητιϲ εϲτι̅ αντιπερα τηϲ γαλειλαιαϲ
27 εξελθοντι δε αυτω επι την γην υπη̅τηϲεν τιϲ ανηρ εκ τηϲ πολεωϲ εχων δαιμονια και χρονω ικανω ουκ ενεδυϲατο ιματιον και εν οικια ουκ εμενεν αλλ εν τοιϲ μνημαϲιν
28 ιδων δε τον ι̅ν̅ ανακραξαϲ προϲεπεϲεν αυτω και φωνη μεγαλη ειπεν τι εμοι και ϲοι ι̅υ̅ υιε του θ̅υ̅ του υψιϲτου δεομαι ϲου μη με βανιϲηϲ
29 παρηγγειλεν γαρ τω πνευματι τω ακαθαρτω εξελθειν απο του ανθρωπου πολλοιϲ γαρ χρονοιϲ ϲυνηρπακει αυτον και εδεϲμευετο αλυϲεϲιν και πεδαιϲ φυλαϲϲομενοϲ και διαρηϲϲω̅ τα δεϲμα ηλαυνετο απο του δαιμονιου ειϲ ταϲ ερημουϲ
30 επηρωτηϲεν δε αυτον ο ι̅ϲ̅ τι ϲοι ονομα εϲτιν ο δε ειπε̅ λεγειων οτι ειϲηλθε̅ δαιμονια πολλα ειϲ αυτον
31 και παρεκαλουν αυτον ινα μη επιταξη αυτοιϲ ειϲ την αβυϲϲον απελθειν
32 ην δε εκει αγελη χοιρων ικανων βοϲκομενη εν τω ορει και παρεκαλεϲαν αυτον ινα επιτρεψη αυτοιϲ ειϲ εκεινουϲ ειϲελθειν και επετρεψεν αυτοιϲ
33 εξελθοντα δε τα δαιμονια απο του ανθρωπου ειϲηλθον ειϲ τουϲ χοιρουϲ και ωρμηϲε̅ η αγελη κατα του κρημνου ειϲ την λιμνη̅ και απεπνιγη
34 ιδοντεϲ δε οι βοϲκοντεϲ το γεγονοϲ εφυγον και απηγγειλαν ειϲ την πολιν και ειϲ τουϲ αγρουϲ
35 εξηλθον δε ιδει̅ το γεγονοϲ και ηλθαν προϲ τον ι̅ν̅ και ευρα̅ καθημενον τον ανθρωπον αφ ου τα δαιμονια εξηλθεν ειματιϲμενον και ϲωφρονουντα παρα τουϲ ποδαϲ ι̅υ̅ και εφοβηθηϲαν
36 απηγγειλαν δε αυτοιϲ οι ιδοντεϲ πωϲ εϲωθη ο δαιμονιϲθειϲ
37 και ηρωτηϲεν αυτον απαν το πληθοϲ τηϲ περιχωρου των γεραϲηνων απελθειν απ αυτων οτι φοβω μεγαλω ϲυνειχοντο αυτοϲ δε εμβαϲ ειϲ πλοιον υπεϲτρεψεν
38 εδειτο δε αυτου ο ανηρ αφ ου εξεληλυθει τα δαιμονια ειναι ϲυν αυτω απελυϲεν δε αυτον λεγων
39 υποϲτρεφε ειϲ τον οικον ϲου και διηγου οϲα ϲοι εποιηϲεν ο θ̅ϲ̅ και απηλθεν καθ ολην την πολιν κηρυϲϲων οϲα εποιηϲεν αυτω ο ι̅ϲ̅
40 εν δε τω υποϲτρεφειν τον ι̅ν̅ απεδεξατο αυτον ο οχλοϲ ηϲαν γαρ παντεϲ προϲδοκωντεϲ αυτον
41 και ιδου ηλθεν ανηρ ω ονομα ιαειροϲ και ουτοϲ αρχων τηϲ ϲυναγωγηϲ υπηρχεν και πεϲων παρα τουϲ ποδαϲ ι̅υ̅ παρεκαλει αυτον ειϲελθει̅ ειϲ τον οικον αυτου
42 οτι θυγατηρ μονογενηϲ ην αυτω ωϲ ετω̅ δωδεκα και αυτη απεθνηϲκεν εν δε τω υπαγειν αυτον οι οχλοι ϲυνεπνειγον αυτον
43 και γυνη ουϲα εν ρυϲει αιματοϲ απο ετων δωδεκα ητιϲ ουκ ιϲχυϲε̅ απ ουδενοϲ θεραπευθηναι
44 προϲελθουϲα οπιϲθεν ηψατο του κραϲπεδου του ιματιου αυτου και παραχρημα εϲτη η ρυϲιϲ του αιματοϲ αυτηϲ
45 και ειπεν ο ι̅ϲ̅ τιϲ ο αψαμενοϲ μου αρνουμενων δε παντων ειπεν ο πετροϲ επιϲτατα οι οχλοι ϲυ̅εχουϲι ϲε και αποθλειβουϲιν
46 ο δε ι̅ϲ̅ ειπεν ηψατο μου τιϲ εγω γαρ εγνων δυναμιν εξεληλυθυιαν απ εμου
47 ιδουϲα δε η γυνη οτι ουκ ελαθεν τρεμουϲα ηλθεν και προϲπεϲουϲα αυτω δι ην αιτιαν ηψατο αυτου απηγγειλε̅ ενωπιον παντοϲ του λαου και ωϲ ιαθη παραχρημα
48 ο δε ειπεν αυτη θυγατηρ η πιϲτιϲ ϲου ϲεϲωκεν ϲε πορευου ειϲ ειρηνην
49 ετι αυτου λαλουντοϲ ερχεται τιϲ παρα του αρχιϲυναγωγου λεγων οτι τεθνηκεν η θυγατηρ ϲου μηκετι ϲκυλλε τον διδαϲκαλον
50 ο δε ι̅ϲ̅ ακουϲαϲ απεκριθη αυτω μη φοβου μονον πιϲτευϲον και ϲωθηϲεται
51 ελθων δε ειϲ την οικιαν ουκ αφηκεν ειϲελθειν τινα ϲυν αυτω ει μη πετρον και ιωανη̅ και ιακωβον και τον πατερα τηϲ παιδοϲ και την μητερα
52 εκλαιον δε παντεϲ και εκοπτο̅το αυτην ο δε ειπεν μη κλαιετε ου γαρ απεθανεν αλλα καθευδει
53 και κατεγελων αυτου ειδοτεϲ οτι απεθανε̅
54 αυτοϲ δε κρατηϲαϲ τηϲ χειροϲ αυτη εφωνηϲεν λεγων η παιϲ εγειρε
55 και επεϲτρεψε̅ το πνευμα αυτηϲ και ανεϲτη παραχρημα και διεταξεν αυτη δοθηναι φαγειν
56 και εξεϲτηϲαν οι γονειϲ αυτηϲ ο δε παρηγγειλε̅ αυτοιϲ μηδενι ειπει̅ το γεγονοϲ
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Луки, 8 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ватиканский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.