1 και εγενετο εν τω ειναι αυτον εν τοπω τινι προϲευχομενον ωϲ επαυϲατο ειπεν τιϲ των μαθητων αυτου προϲ αυτον κ̅ε̅ διδαξο̅ ημαϲ προϲευχεϲθαι καθωϲ και ιωανηϲ εδιδαξε τουϲ μαθηταϲ αυτου
2 ειπεν δε αυτοιϲ οταν προϲευχηϲθε λεγετε πατερ αγιαϲθητω το ονομα ϲου ελθετω η βαϲιλεια ϲου
3 το̅ αρτον ημων τον επιουϲιον διδου ημειν το καθ ημεραν
4 και αφεϲ ημιν ταϲ αμαρτιαϲ ημων και γαρ αυτοι αφειομεν παντι οφειλοντι ημιν και μη ειϲενεγκηϲ ημαϲ ειϲ πειραϲμο̅
5 και ειπεν προϲ αυτουϲ τιϲ εξ υμων εξει φιλο̅ και πορευϲεται προϲ αυτον μεϲονυκτιου και ειπη αυτω φιλε χρηϲον μοι τρειϲ αρτουϲ
6 επειδη φιλοϲ μου παρεγενετο εξ οδου προϲ με και ουκ εχω ο παραθηϲω αυτω
7 κακεινοϲ εϲωθεν αποκριθειϲ ειπη μη μοι κοπουϲ παρεχε ηδη η θυρα κεκλειϲται και τα παιδια μου μετ εμου ειϲ την κοιτην ειϲιν ου δυναμαι αναϲταϲ δουναι ϲοι
8 λεγω υμιν ει και ου δωϲει αυτω αναϲταϲ δια το ειναι φιλον αυτου δια γε την αναιδειαν αυτου εγερθειϲ δωϲει αυτω οϲων χρηζει
9 καγω υμιν λεγω υμιν λε αιτειτε και δοθηϲεται υμιν ζητειτε και ευρηϲετε κρουετε και ανοιγηϲεται υμιν
10 παϲ γαρ ο αιτων λαμβανει και ο ζητων ευριϲκει και τω κρουοντι ανοιγεται
11 τινα δε εξ υμω̅ αιτηϲει τον πατερα ο υιοϲ ιχθυν και αντι ιχθυοϲ οφιν αυτω επιδωϲει
12 η και αιτηϲει ωον επιδωϲει αυτω ϲκορπιον
13 ει ουν υμειϲ πονηροι υπαρχοντεϲ οιδατε δοματα αγαθα διδοναι τοιϲ τεκνοιϲ υμων ποϲω μαλλον ο πατηρ ο εξ ουρανου δωϲει π̅ν̅α̅ αγιον τοιϲ αιτουϲιν αυτον
14 και ην εκβαλλων δαιμονιον κωφον εγενετο δε του δαιμονιου εξελθοντοϲ ελαληϲεν ο κωφοϲ και εθαυμαϲαν οι οχλοι
15 τινεϲ δε εξ αυτων ειπαν εν βεεζεβουλ τω αρχοντι των δαιμονιων εκβαλλει τα δαιμονια
16 ετεροι δε πειραζοντεϲ {ϲημειου} [17] εξ ουρανου εζητου̅ παρ αυτου
17 αυτοϲ δε ειδωϲ αυτων τα διανοηματα ειπεν αυτοιϲ παϲα βαϲιλεια εφ εαυτην διαμεριϲθειϲα ερημουται και οικοϲ επι οικον πειπτει
18 ει δε και ο ϲαταναϲ εφ εαυτον διεμεριϲθη πωϲ ϲταθηϲεται η βαϲιλεια αυτου οτι λεγετε εν βεεζεβουλ εκβαλλειν με τα δαιμονια
19 ει δε εγω εν βεεζεβουλ εκβαλλω τα δαιμονια οι υιοι υμω̅ εν τινι εκβαλλουϲι̅ δια τουτο αυτοι υμω̅ κριται εϲονται
20 ει δε εν δακτυλω θ̅υ̅ εγω εκβαλλω τα δαιμονια αρα εφθαϲεν εφ υμαϲ η βαϲιλεια του θ̅υ̅
21 οταν ο ιϲχυροϲ καθωπλιϲμενοϲ φυλαϲϲη την εαυτου αυλην εν ειρηνη εϲτιν τα υπαρχοντα αυτου
22 επαν δε ιϲχυροτεροϲ αυτου επελθων νικηϲη αυτον την πανοπλειαν αυτου αιρει εφ η επεποιθει και τα ϲκυλα αυτου διαδιδωϲιν
23 ο μη ων μετ εμου κατ εμου εϲτιν και ο μη ϲυναγω̅ μετ εμου ϲκορπιζει
24 οταν το ακαθαρτον πνευμα εξελθη απο του ανθρωπου διερχεται δι ανυδρων τοπω̅ ζητουν αναπαυϲιν και μη ευριϲκον τοτε λεγει υποϲτρεψω ειϲ τον οικον μου οθεν εξηλθον
25 και ελθον ευριϲκει ϲχολαζοντα ϲεϲαρωμενον και κεκοϲμημενον
26 τοτε πορευεται και παραλαμβανει ετερα πνευματα πονηροτερα εαυτου επτα και ειϲελθοντα κατοικει εκει και γεινεται τα εϲχατα του ανθρωπου εκεινου χειρονα των πρωτων
27 εγενετο δε εν τω λεγει̅ αυτον ταυτα επαραϲα τιϲ φωνην γυνη εκ του οχλου ειπεν αυτω μακαρια η κοιλια η βαϲταϲα ϲε και μαϲτοι ουϲ εθηλαϲαϲ
28 αυτοϲ δε ειπεν μενουν μακαριοι οι ακουοντεϲ τον λογον του θ̅υ̅ και φυλαϲϲοντεϲ
29 των δε οχλω̅ επαθροιζομενων ηρξατο λεγειν η γενεα αυτη γενεα πονηρα εϲτι̅ ϲημειον ζητει και ϲημειον ου δοθηϲεται αυτη ει μη το ϲημειο̅ ιωνα
30 καθωϲ γαρ εγενετο ο ιωναϲ τοιϲ νινευειταιϲ ϲημειον ουτωϲ εϲται και ο υιοϲ του α̅θρωπου τη γενεα ταυτη
31 βαϲιλιϲϲα νοτου εγερθηϲεται εν τη κριϲει μετα των ανδρω̅ τηϲ γενεαϲ ταυτηϲ και κατακρινει αυτουϲ οτι ηλθεν εκ των περατων τηϲ γηϲ ακουϲαι την ϲοφιαν ϲολομωνοϲ και ιδου πλειον ϲολομωνοϲ ωδε
32 ανδρεϲ νινευειται αναϲτηϲονται εν τη κριϲει μετα τηϲ γενεαϲ ταυτηϲ και κατακρινουϲιν αυτην οτι μετενοηϲαν ειϲ το κηρυγμα ιωνα και ιδου πλειον ιωνα ωδε
33 ουδειϲ λυχνο̅ αψαϲ ειϲ κρυπτην τιθηϲιν ουδε υπο τον μοδιον αλλ επι την λυχνιαν ινα οι ειϲπορευομενοι το φωϲ βλεπωϲιν
34 ο λυχνοϲ του ϲωματοϲ εϲτιν ο οφθαλμοϲ ϲου οταν ο οφθαλμοϲ ϲου απλουϲ η και ολον το ϲωμα ϲου φωτεινον εϲτιν επαν δε πονηροϲ η και το ϲωμα ϲου ϲκοτεινον
35 ϲκοπει ουν μη το φωϲ το εν ϲοι ϲκοτοϲ εϲτιν
36 ει ου̅ το ϲωμα ϲου ολον φωτεινον μη εχον μεροϲ τι ϲκοτεινον εϲται φωτεινον ολον ωϲ οταν ο λυχνοϲ εν τη αϲτραπη φωτιζη ϲε
37 εν δε τω λαληϲαι ερωτα αυτον φαρειϲαιοϲ οπωϲ αριϲτηϲη παρ αυτω ειϲελθων δε ανεπεϲεν
38 ο δε φαρειϲαιοϲ ιδων εθαυμαϲεν οτι ου πρωτον εβαπτιϲθη προ του αριϲτου
39 ειπεν δε ο κ̅ϲ̅ προϲ αυτον νυν υμειϲ οι φαρειϲαιοι το εξωθεν του ποτηριου και του πινακοϲ καθαριζετε το δε εϲωθεν υμων γεμει αρπαγηϲ και πονηριαϲ
40 αφρονεϲ ουκ ο ποιηϲαϲ το εξωθεν και το εϲωθεν εποιηϲεν
41 πλην τα ενοντα δοτε ελεημοϲυνην και ιδου παντα καθαρα υμιν εϲτιν
42 αλλα ουαι υμιν τοιϲ φαρειϲαιοιϲ οτι αποδεκατουτε το ηδυοϲμον και το πηγανον και παν λαχανον και παρερχεϲθε την κριϲιν και την αγαπην {} [18] ταυτα δε εδει ποιηϲαι κακεινα μη παρειναι
43 ουαι υμιν τοιϲ φαρειϲαιοιϲ οτι αγαπατε την πρωτοκαθεδριαν εν ταιϲ ϲυναγωγαιϲ και τουϲ αϲπαϲμουϲ εν ταιϲ αγοραιϲ
44 ουαι υμιν οτι εϲτε ωϲ τα μνημεια τα αδηλα και οι ανθρωποι οι περιπατουντεϲ επανω ουκ οιδαϲιν
45 αποκριθειϲ δε τιϲ των νομικων λεγει αυτω διδαϲκαλε ταυτα λεγων και ημαϲ υβριζειϲ
46 ο δε ειπεν και υμιν τοιϲ νομικοιϲ ουαι οτι φορτιζε τουϲ ανθρωπουϲ φορτια δυϲβαϲτακτα και αυτοι υμειϲ ενι των δακτυλων υμων ου προϲψαυετε τοιϲ φορτιοιϲ
47 ουαι υμιν οτι οικοδομειτε τα μνημεια τω̅ προφητων οι δε πατερεϲ υμων απεκτεινα̅ αυτουϲ
48 αρα μαρτυρεϲ εϲτε και ϲυνευδοκειτε τοιϲ εργοιϲ των πατερων υμων οτι αυτοι μεν απεκτειναν αυτουϲ υμειϲ δε οικοδομειτε
49 δια τουτο και η ϲοφια του θ̅υ̅ ειπεν αποϲτελω ειϲ αυτουϲ προφηταϲ και αποϲτολουϲ και εξ αυτων αποκτενουϲιν και διωξουϲι̅
50 ινα εκζητηθη το αιμα παντων των προφητων το εκκεχυμενο̅ απο καταβοληϲ κοϲμου απο τηϲ γενεαϲ ταυτηϲ
51 απο αιματοϲ αβελ εωϲ αιματοϲ ζαχαριου του απολομενου μεταξυ του θυϲιαϲτηριου και του οικου ναι λεγω υμιν εκζητηθηϲεται απο τηϲ γενεαϲ ταυτηϲ
52 ουαι υμιν τοιϲ νομικοιϲ οτι ηρατε τη̅ κλειδα τηϲ γνωϲεωϲ αυτοι ουκ ειϲηλθατε και τουϲ ειϲερχομενουϲ εκωλυϲατε
53 κακειθεν εξελθοντοϲ αυτου ηρξαντο οι γραμματειϲ και οι φαρειϲαιοι δεινωϲ ενεχειν και αποϲτοματιζειν αυτον περι πλειονων
54 ενεδρευοντεϲ αυτον θηρευϲαι τι εκ του ϲτοματοϲ αυτου
Примечания:
16 [17] {ϲημειο̅}
42 [18] {του θ̅υ̅}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Луки, 11 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ватиканский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.