1 Сказаў да іх і прыповесьць, што трэба заўсёды маліцца і не пераставаць,
2 кажучы: У вадным горадзе быў нейкі судзьдзя, каторы Бога не баяўся і чалавека ня стыдаўся.
3 А ў тым горадзе была адна ўдава, і хадзіла да яго, кажучы: Абарані мяне ад праціўніка майго.
4 І не хацеў праз доўгі час. Пасьля-ж сказаў сам у сабе: Хоць я Бога не баюся і чалавека ня ўстыдаюся,
5 аднак-жа, таму што гэтая ўдава мне дакучае, абараню яе, каб урэшце прыйшоўшы не зьняважыла мяне.
6 І сказаў Пан: Чуеце, што кажа несправядлівы судзьдзя?
7 Ці-ж Бог не абароніць выбраных сваіх, галосячых да яго дзень і ноч і ці-ж будзе цярплівым адносна іх?
8 Кажу вам, што скора абароніць іх. Аднак-жа Сын чалавечы, прыйшоўшы, думаеш, знойдзе веру на зямлі?
9 Казаў-жа і да некаторых, што ў сабе пэўныя былі, быццам справядлівыя і пагарджалі іншымі, гэту прыповесьць:
10 Два чалавекі ўвайшлі ў сьвятыню, каб памаліцца, адзін фарызэй, а другі мытнік.
11 Фарызэй стоячы, гэтак сам у сабе маліўся: Божа, дзякую табе, што я не такі, як іншыя людзі, зьдзерцы, несправядліўцы, чужаложнікі, як і гэты мытнік.
12 Пашчу два разы ў тыдзень, даю дзесятую часьць з усяго, што маю.
13 А мытнік, стоячы здалёк, не хацеў і вачэй падняць у неба, але біўся ў грудзі свае, кажучы: Божа, будзь міласьцівы мне грэшнаму.
14 Кажу вам, адыйшоў гэты апраўданым у дом свой, а ня той. Бо кожны, хто сябе павышае, будзе паніжаны, а хто сябе паніжае, будзе павышаны.
15 Прыносілі-ж да яго і дзетак, каб да іх дакрануўся. Калі гэтае ўбачылі вучні, сварыліся на іх.
16 Езус-жа клічучы іх, сказаў: Пусьцеце дзетак прыходзіць да мяне і не забараняйце ім, бо гэткіх ёсьць каралеўства Божае.
17 Сапраўды кажу вам: Хто-б ня прыняў каралеўства Божага як дзіця, той ня ўвойдзе ў яго.
18 І спытаўся ў яго адзін начальнік, кажучы: Вучыцель добры, што робячы я здабуду жыцьцё вечнае?
19 Сказаў-жа яму Езус: Чаму ты завеш мяне добрым? Ніхто ня ёсьць добры, толькі адзін Бог.
20 Ведаеш прыказаньні: «Не забівай, не чужалож, не крадзі, ня сьведч фальшыва, паважай бацьку твайго і матку» (Вых. 20:12-16).
21 Ён сказаў: Гэтага ўсяго я пільнаваўся ад молдасьці маей.
22 Пачуўшы гэтае, Езус сказаў яму: Яшчэ аднаго табе не стае: прадай усё, што маеш і дай убогім, і будзеш мець скарб у небе, і прыходзь, ідзі за мною.
23 Пачуўшы гэтае, ён засмуціўся, бо быў вельмі багаты.
24 Езус-жа, бачачы, што ён зрабіўся смутным, сказаў: Як трудна будзе тым, што маюць грошы, увайсьці ў каралеўства Божае!
25 Бо лягчэй вярблюду прайсьці праз дзірку ад іголкі, чымся багатаму ўвайсьці ў каралеўства Божае.
26 І сказалі тыя, што слухалі: І хто-ж можа быць збаўлены?
27 Сказаў ім: Што немагчымае ў людзей, тое магчымае ў Бога.
28 Пётр-жа сказаў: Вось мы пакінулі ўсё і пайшлі за табою.
29 Ён сказаў ім: Сапраўды кажу вам: няма нікога, хто-б пакінуў дом, або бацькоў, або братоў, або жонку, або дзяцей дзеля каралеўства Божага
30 і не атрымаў многа болей у гэтым часе, а ў прышлым веку жыцьцё вечнае.
31 І ўзяў Езус дванаццацёх і сказаў ім: Вось ідзём у Ерузалім, і скончыцца ўсё, што напісана праз прарокаў аб Сыне чалавечым.
32 Бо будзе выданы паганам, і будзе абсьмяяны і ўбічаваны і апляваны,
33 а ўбічаваўшы, заб’юць яго, і на трэці дзень уваскрэсьне.
34 А яны нічога з гэтага не зразумелі, і было гэтае слова закрытае ад іх, і не разумелі, што гаварылася.
35 Сталася-ж, калі прыбліжаўся да Ерыхону, адзін сьляпы сядзеў ля дарогі, жабруючы.
36 І калі пачуў праходзячую міма грамаду, спытаўся, што гэта такое?
37 І сказалі яму: Што Езус Назарэнскі праходзіць.
38 І закрычаў, кажучы: Езусе, Сыне Давіда, зжалься нада мною!
39 А каторыя ішлі наперадзе сварыліся на яго, каб маўчаў; але ён тым болей крычаў: Сыне Давіда, зжалься нада мною!
40 Езус-жа стаўшы, загадаў яго прывесьці да сябе. І калі прыбліжыўся, спытаў яго,
41 кажучы: Што хочаш, каб я табе зрабіў? А ён сказаў: Пане, каб мне відзець!
42 І сказаў яму Езус: Праглянь, вера твая цябе аздаравіла.
43 І зараз-жа відзеў і ішоў за ім, славячы Бога. А ўвесь народ убачыўшы, аддаў хвалу Богу.
Зноскі:
8 Прыйшоўшы на апошні суд, Хрыстус ня знойдзе вялікай веры ў людзей.
9 Фарызэі ўважалі сябе за справядлівых перад Богам, калі спаўнялі ўсе зьверхнія рэлігійныя практыкі.
10 Аб мытніках гл. Мт. 9:9.
11 «Малітва» фарызэя нават ня была малітвай, гэта была хвальба сябе і пагарда для мытніка і іншых людзей.
12 Фарызэі пасьцілі ў панядзелкі і чацьвяргі, бо паводле іх навукі ў чацьвер Майсей узыйшоў на гару Сынай, а ў панядзелак адтуль вярнуўся.
14 Гл. Мт. 23:12.
15 Гл. Мт. 19:13.
18 «Начальнік» — тут наагул чалавек, які стаіць «на чале» грамадзянства. Як ведаем з Матэуша (19:20), ён быў яшчэ маладым дзяцюком.
19 Гл. Мт. 19:17.
25 Гл. Мт. 19:24.
31 Мука Хрыста была прадвешчана ўжо прарокамі ў Старым Законе.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Сьвятая Эванэлія Езуса Хрыста паводле Лукаша, 18 раздзел. Пераклад В. Гадлеўскага.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.