1 Казаў-жа і да вучняў сваіх: Быў адзін багаты чалавек, каторы меў гаспадара, і на яго данясьлі яму, быццам распушчае ягонае дабро.
2 І паклікаў яго і сказаў яму: Што гэта я чую аб табе? Здай рахунак з твайго гаспадараваньня, бо ўжо ня будзеш магчы гаспадарыць.
3 І гаварыў гаспадар сам у сабе: Што я зраблю, бо пан мой адымае ад мяне гаспадараваньне? Капаць ня маю сілы, жабраваць устыдаюся.
4 Ведаю што зраблю, каб, калі буду адсунуты ад гаспадараваньня, прынялі мяне ў свае дамы.
5 Дык паклікаўшы паасобку даўжнікоў свайго пана, сказаў першаму: Сколькі ты вінен майму пану?
6 А той сказаў : сто мер алівы. І сказаў яму: Вазьмі расьпіску тваю і сеўшы зараз напішы пяцьдзесят.
7 Потым сказаў другому: А ты сколькі вінен? Той адказаў: Сто мер пшаніцы. Сказаў яму: Вазьмі тваю расьпіску і напішы восемдзесят.
8 І пахваліў пан несправядлівага гаспадара, што дагадліва паступіў, бо сыны гэтага сьвету больш дагадлівыя за сыноў сьвятла ў родзе сваім.
9 А я вам кажу: Рабеце сабе прыяцеляў з мамоны несправядлівасьці, каб, калі прыстанеце, прынялі вас у вечныя сялібы.
10 Хто верны ў наймнешым, той і ў большым верны; а хто ў малым несправядлівы, той і ў большым несправядлівы.
11 Дык калі вы ня былі вернымі ў несправядлівай мамоне, то тую, што праведная, хто вам даверыць?
12 І калі вы ня былі вернымі ў чужым, то тое, што вашае, хто вам дасьць?
13 Ніводзен слуга ня можа служыць двум паном; бо або аднаго будзе ненавідзець, а другога любіць; або да аднаго прыхінецца, а другім узгардзіць. Ня можаце служыць Богу і мамоне.
14 І слухалі гэтага ўсяго фарызэі, каторыя былі прагавітымі, і сьмяяліся з яго.
15 І сказаў ім: Гэта вы, што чыніце самі сябе справядлівымі перад людзьмі, але Бог знае сэрцы вашыя; бо што ў людзей высокае, тое агідай перад Богам.
16 Закон і прарокі аж да Яна; адгэтуль абвяшчаецца каралеўства Божае, і кожны гвалт яму робіць.
17 Але лягчэй небу і зямлі прамінуць, чым упасьці аднэй рысцы з закону.
18 Кожны, хто пакідае жонку сваю і другую бярэ, чужаложыць, і хто бярэ пакіненую мужам, чужаложыць.
19 Быў адзін багаты чалавек, каторы адзяваўся ў пурпур і саеты і штодня раскошна весяліўся.
20 І быў адзін жабрак, на імя Лазар, каторы ляжаў каля варот ягоных, увесь у скулах,
21 хочучы наесьціся з крошак, якія падалі з стала багача, і ніхто яму не даваў; але і сабакі прыходзілі і лізалі скулы яго.
22 І сталася, што памёр жабрак і быў занесены анёламі на лона Абрагама. Памёр-жа і багач і быў пахаваны ў пекле.
23 І падняўшы вочы свае, калі быў у муках, убачыў Абрагама здалёк, і Лазара на лоне ягоным.
24 І ён галосячы сказаў: Ойча Абрагаме, зжалься нада мною і пашлі Лазара, каб ён абмакнуў канец пальца свайго ў ваду, каб асьвяжыў язык мой, бо я мучаюся ў гэтым полымі.
25 І сказаў яму Абрагам: Сыне, успомні, што ты за жыцьця свайго атрымаў дабро, а Лазар ізноў благое; цяпер-жа ён цешыцца, а ты мучысься.
26 А пры гэтым усім паміж намі і вамі ўцьверджана вялікая пропасьць, каб тыя, каторыя адгэтуль хочуць перайсьці да вас, не маглі, ані адтуль сюды перайсьці.
27 І сказаў: Дык прашу цябе, Ойча, каб ты паслаў яго ў дом бацькі майго;
28 бо маю пяць братоў, каб ён пасьведчыў ім, каб і яны ня прыйшлі ў гэтае месца мучэньняў.
29 І сказаў яму Абрагам: Маюць Майсея і прарокаў, нахай слухаюць іх.
30 А ён сказаў: Не, ойча Абрагаме, але каб хто з умерлых прыйшоў да іх, яны пакаяліся-б.
31 І сказаў яму: Калі Майсея і прарокаў ня слухаюць, то і калі-б хто з памёршых ускрос, не павераць.
Зноскі:
8 Пахваліў пан несправядлівага гаспадара не за яго несправядлівасьць, на каторай многа страціў, але за ягоную хітрасьць і спрыт. І хоць з такіх «спрытных» зладзеяў людзі часам дзівяцца, што хітра ўкралі, але за іхную хітрасьць караюць іх яшчэ мацней.
«Сыны гэтага сьвету» (людзі грэшныя, якія жывуць паводле правіл сьвету) ёсьць наагул болей дагадлівыя і старанлівыя ў сваіх справах, чым «сыны сьвятла» (людзі справядлівыя ў справах збаўленьня).
9 Хрыстус заахвочвае тут рабіць сабе прыяцеляў з анёлаў і сьвятых, каб яны прынялі нас у вечныя сялібы, калі скончыцца жыцьцё. Гэта зразумела. Але чаму маем рабіць іх «з мамоны несправядлівасьці»?
Мамона ў арамайскай мове азначае багацьце, грошы і ўсякае дабро. Вось-жа мамона часта здабываецца несправядліва, з крыўдаю другіх, а так-жа дае аказію да грэху, затым і завецца тут «мамона несправядлівасьці». Мамона наагул ня прыводзіць чалавека да справядлівасьці, але скарэй да несправядлівасьці. Аднак і з гэтай мамоны можна карыстацца для добрых мэтаў, як дарэньне ўбогіх, успамога для рэлігійных выдавецтваў і каталіцкіх місыяў, дабрадзейная грамадзкая акцыя і г. д., гэтакім парадкам можна здабыць пры помачы мамоны прыязьнь сьвятых у небе, каб яны прынялі ў вечныя сялібы.
13 Гэтакім двум супярэчным паном, як Богу і мамоне, адначасна служыць немагчыма, бо загады іх і мэты зусім праціўныя. Гл. Мт. 6:24.
15 Дзейнасьць чалавека часам выглядае перад людзьмі высокая і добрая, а перад Богам яна агідная, бо мэта і інтэнцыя дзеючага благія.
16 Стары Закон і прарокі трывалі аж да Яна Хрысьціцеля, далей гл. Мт. 11:12.
18 Гл. Мт. 19:5 і наст.
22 Сьмерць у пракананьні жыдоў — гэта быў пераход да сваіх прабацькоў, а як прабацькам жыдоў быў Абрагам, то гаварылася «на лона Абрагама». «Лона» (тут у значэньні «блізкасьці» да Абрагама) ужвалася на азначэньне загробнага шчасьця.
31 Прыповесьць гэтая ганіць раскошнае жыцьцё фарызэяў і багачоў і гразіць ім карай па сьмерці. Такія людзі, якія выракліся Бога і сумленьня, не павераць і ня зьменяць свайго жыцьця, калі-б да іх прыйшоў нават умерлы.
Сьвятая Эванэлія Езуса Хрыста паводле Лукаша, 16 раздзел. Пераклад В. Гадлеўскага.