1 І сталася, калі грамады напіралі на яго, каб паслухаць слова Божага, а ён стаяў каля возера Гэнэзарэт.
2 І ўбачыў дзьве лодкі, стаячыя на возеры, а рыбакі былі выйшаўшы і паласкалі сеці.
3 І ўвайшоўшы ў вадну лодку, што была Сымонава, прасіў яго ад’ехаць трохі ад зямлі. І сеўшы, вучыў грамады з лодкі.
4 Калі-ж перастаў гаварыць, сказаў да Сымона: Едзь на глыбіню і закіньце сеці вашыя на лоў.
5 І адказваючы Сымон сказаў яму: Вучыцель, праз усю ноч працуючы, мы нічога не злавілі, але на слова тваё закіну сець.
6 І калі гэта зрабілі, загарнулі вялікае мноства рыб, і рвалася іх сець.
7 І далі знак таварышам, каторыя былі ў другой лодцы, каб прыбылі і памаглі ім. І прыбылі, і напоўнілі абедзьве лодкі, так што ледзь не танулі.
8 Бачачы гэтае, Сымон Пётр упаў да кален Езуса, кажучы: Выйдзі ад мяне, Пане, бо я чалавек грэшны.
9 Бо агарнула яго вялікае зьдзіўленьне і ўсіх, што з ім былі, з ўлову рыб, які злавілі;
10 а так-жа Якуба і Яна, сыноў Зэбэдэявых, каторыя былі таварышамі Сымона. І сказаў Езус да Сымона: Ня бойся, адгэтуль ужо людзей лавіць будзеш.
11 І выцягнуўшы лодкі на зямлю, пакінуўшы ўсё, пайшлі за ім.
12 І сталася, калі быў у вадным месьце, і вось чалавек поўны праказы; і ўбачыўшы Езуса і ўпаўшы на твар, прасіў яго, кажучы: Пане калі хочаш можаш мяне ачысьціць.
13 І працягнуўшы руку, дакрануўся да яго, кажучы: Хачу, будзь ачышчаны. І зараз-жа праказа адыйшла ад яго.
14 А ён загадаў яму, каб нікому не казаў, але: Ідзі, пакажыся сьвятару і ахвяруй за ачышчэньне тваё, як загадаў Майсей, на пасьведчаньне ім.
15 І болей разыходзілася гутарка аб ім; і зыходзіліся вялікія грамады, каб паслухаць і быць аздароўленымі ад сваіх немачаў.
16 Ён-жа адыходзіў на пустыню і маліўся.
17 І сталася аднаго дня, і ён сядзеў навучаючы, і сядзелі фарызэі і вучыцялі закону, якія былі прыйшоўшы з усіх мястэчак Галілеі і Юдэі і з Ерузаліму. А моц Пана была да аздараўленьня іх.
18 І вось людзі, што нясьлі на пасьцелі чалавека, які быў спаралізаваны, і стараліся ўнясьці яго і палажыць перад ім.
19 І дзеля народу, не знайшоўшы, кудою-б яго ўнясьці, узыйшлі на дах і праз сталаваньне спусьцілі яго з пасьцеллю ў сярэдзіну, перад Езусам.
20 Ён, бачачы іх веру, сказаў: Чалавеча, адпушчаюцца табе грахі твае.
21 І пачалі думаць кніжнікі і фарызэі, кажучы: Хто ён такі, што гаворыць блюзьнерствы? Хто можа адпушчаць грахі, апроч аднаго Бога?
22 А Езус, пазнаўшы думкі іх, адказваючы сказаў ім: Што вы думаеце ў сэрцах вашых?
23 Што лягчэй: сказаць «Адпушчаюцца табе грахі», ці сказаць «Устань і хадзі»?
24 Але каб вы ведалі, што Сын чалавечы мае ўладу на зямлі адпушчаць грахі — сказаў спаралізаванаму: Табе кажу, устань, вазьмі тваю пасьцель і ідзі ў дом твой.
25 І ён, зараз-жа ўстаўшы перад імі, узяў пасьцель, на каторай ляжаў, і пайшоў у свой дом, славячы Бога.
26 І агарнула ўсіх вялікае зьдзіўленьне, і славілі Бога, і напоўнены былі страхам, кажучы: Што мы відзелі сяньня дзіўныя рэчы.
27 І пасьля гэтага выйшаў і ўбачыў мытніка, на імя Левія, сядзячага пры мытніцы, і сказаў яму: Ідзі за мною.
28 І ён пакінуўшы ўсё, устаўшы, пайшоў за ім.
29 І зрабіў яму Левій вялікі пачастунак у сваім доме; і была вялікая грамада мытнікаў і іншых, якія з імі сядзелі.
30 І наракалі фарызэі і кніжнікі іх, кажучы да вучняў ягоных: Чаму вы з мытнікамі ясьцё і п’яцё?
31 І адказваючы Езус сказаў да іх: Не патрабуюць лекара здаровыя, але тыя, што дрэнна маюцца.
32 Ня прыйшоў я клікаць справядлівых, але грэшных да пакуты.
33 А яны сказалі яму: Чаму вучні Янавы часта посьцяць і адпраўляюць малітвы, таксама і фарызэявы, а твае ядуць і п’юць?
34 Ён сказаў ім: Ці можаце зрабіць, каб госьці маладога пасьцілі, пакуль з імі ёсьць малады?
35 Але прыйдуць дні, калі забяруць ад іх маладога, тады будуць пасьціць у тыя дні.
36 А казаў да іх і падабенства: Што ніхто не кладзе латы ад новае вопраткі да старое вопраткі, бо інакш і новае рве, і да старога не падходзіць лата з новага.
37 І ніхто ня лье новага віна ў старыя мяхі, бо інакш новае віно разарве мяхі, і віно разальецца, і мяхі прападуць.
38 Але новае віно трэба ліць у новыя мяхі, і адно і другое астаюцца цэлымі:
39 і ніхто, п’ючы старое, не адразу хоча новага, бо кажа: Старое лепшае.
Зноскі:
3 Сьвятыя Айцы Касьцёла зварочваюць тут увагу, што не ў чыю іншую лодку ўвайшоў Езус, а ў лодку Сымона-Пятра, хочучы гэтым паказаць, што лодка духовая Пятра будзе лодкай усяго Касьцёла.
8 Пётр, сам будучы рыбаком, адразу зразумеў, што стаўся цуд і ў гарачыні сваей душы прасіць Езуса, каб выйшаў і пакінуў яго грэшнага, бо ён ня варты быць блізка Езуса.
10 Езус на просьбу Пятра адказвае, што ён, Пётр, будзе лавіць г. зн. наварочваць людзей да Хрыста і валадарства Божага.
14 Гл. Мт. 8:4.
17 Моц Божая была гатова навярнуць нават іх сэрцы, калі-б яны гэтага хацелі.
19 Гл. Мк. 2:4.
23 Гл. Мк. 2:9.
27 Зваўся ён так-жа Матэуш. У жыдоў два імёны здараліся даволі часта.
37 Гл. Мт. 9:17.
39 Гэтай прыказкай Езус хоча павучыць, што людзі часам так прывыкаюць да сваіх старадаўных практык і спосабу жыцьця, што ім трудна ацаніць новую навуку, якую вясьціў Хрыстус. Яны так прывыклі да старога, што ня хочуць нават папробаваць новага.
Сьвятая Эванэлія Езуса Хрыста паводле Лукаша, 5 раздзел. Пераклад В. Гадлеўскага.