1 εγενετο δε εν τω τον οχλον επικειϲθαι αυτω και ακουειν τον λογον του θ̅υ̅ και αυτοϲ ην εϲτωϲ παρα την λιμνη̅ γεννηϲαρετ
2 και ιδεν δυο πλοιαρια εϲτωτα παρα την λιμνην οι δε αλεειϲ αποβα̅τεϲ απ αυτων απεπλυναν τα δικτυα
3 εμβαϲ δε ειϲ εν τω̅ πλοιων ο ην του ϲιμωνοϲ ηρωτηϲεν αυτον απο τηϲ γηϲ επαναγειν ολιγον και καθειϲαϲ εδιδαϲκεν εκ του πλοιου τουϲ οχλουϲ
4 ωϲ δε επαυϲατο λαλων ειπεν προϲ τον ϲιμωνα επαναγαγε ειϲ το βαθοϲ και χαλαϲατε τα δικτυα υμων ειϲ αγραν
5 και αποκριθειϲ ο ϲιμων ειπε̅ αυτω επιϲτατα δι οληϲ νυκτοϲ κοπιαϲαντεϲ ουδεν ελαβαμεν επι δε τω ρηματι ϲου χαλαϲω το δικτυον
6 και τουτο ποιηϲαντεϲ ϲυνεκλειϲαν πληθοϲ ιχθυω πολυ διερηγνυτο δε το δικτυο̅ αυτων
7 και κατενευϲαν τοιϲ μετοχοιϲ τοιϲ εν τω ετερω πλοιω του ελθονταϲ ϲυλλαβεϲθαι αυτοιϲ και ηλθον και επληϲαν αμφοτερα τα πλοια ωϲτε βυθιζεϲθαι αυτα
8 ιδων δε ϲιμων πετροϲ προϲεπεϲεν τοιϲ γοναϲιν του ι̅υ̅ λεγων εξελθε απ εμου οτι ανηρ αμαρτωλοϲ ειμι κ̅ε̅
9 θαμβοϲ γαρ περιεϲχεν αυτο̅ και πανταϲ τουϲ ϲυν αυτω επι τη αγρα των ιχθυων η ϲυνελαβον
10 ομοιωϲ δε και ιακωβον και ιωαννην υιουϲ ζεβεδαιου οι ηϲαν κοινωνοι τω ϲιμωνι και ειπεν προϲ τον ϲιμωνα ο ι̅ϲ̅ μη φοβου απο του νυν α̅ν̅ο̅υ̅ϲ̅ εϲη ζωγρων
11 και καταγαγοντεϲ τα πλοια επι την γην αφεντεϲ απαντα ηκολουθηϲαν αυτω
12 και εγενετο εν τω ειναι αυτο̅ εν μια των πολεων {κα} [9] ιδου ανηρ πληρηϲ λεπραϲ και ιδω̅ τον ι̅ν̅ πεϲων επι προϲωπο̅ εδεηθη αυτου λεγων κ̅ε̅ εα̅ θεληϲ δυναϲαι με καθαριϲαι
13 και εκτειναϲ την χειρα ηψατο αυτου ειπων θελω καθαριϲθητι και ευθεωϲ η λεπρα απηλθεν απ αυτου
14 και αυτοϲ παρηγγειλεν αυτω μηδενι ειπειν αλλα απελθων δειξον ϲεαυτον τω ιερει και προϲενεγκε περι του καθαριϲμου ϲου καθωϲ προϲεταξεν μωϲηϲ ειϲ μαρτυριον αυτοιϲ
15 διηρχετο δε μαλλο̅ ο λογοϲ περι αυτου και ϲυνηρχοντο οχλοι πολλοι ακουειν και θεραπευεϲθαι απ αυτου απο των αϲθενειων αυτω̅
16 αυτοϲ δε ην υποχωρων εν ταιϲ ερημοιϲ και προϲευχομενοϲ
17 και εγενετο εν μια των ημερων και αυτοϲ ην διδαϲκω̅ και ηϲαν καθημενοι φαριϲαιοι και νομοδιδαϲκαλοι οι ηϲαν {ϲυνεληλυθοτεϲ} [10] εκ παϲηϲ κωμηϲ τηϲ γαλιλαιαϲ και ιουδαιαϲ και ι̅λ̅η̅μ̅ και δυναμειϲ κ̅υ̅ ην ειϲ το ιαϲθαι αυτουϲ
18 και ιδου ανδρεϲ φεροντεϲ επι κλινηϲ α̅ν̅ο̅ν̅ οϲ ην παραλελυμενοϲ και εζητουν αυτον ειϲενεγκει̅ και θειναι ενωπιον αυτου
19 και μη ευροντεϲ ποιαϲ ειϲενεγκωϲιν αυτον δια τον οχλον αναβαντεϲ επι το δωμα δια των κεραμων καθηκαν αυτον ϲυν τω κλεινιδιω ειϲ το μεϲον εμπροϲθεν του ι̅υ̅
20 και ιδων τη̅ πιϲτιν αυτων ειπεν αυτω α̅ν̅ε̅ αφεωνται ϲοι αι αμαρτιαι ϲου
21 και ηρξαντο διαλογιζεϲθαι οι γραμματειϲ και οι φαριϲαιοι λεγοντεϲ τιϲ εϲτιν ουτοϲ οϲ λαλει βλαϲφημιαϲ τιϲ δυναται αφιεναι αμαρτιαϲ ει μη μονοϲ ο θ̅ϲ̅
22 επιγνουϲ δε ο ι̅ϲ̅ τουϲ διαλογιϲμουϲ αυτων αποκριθειϲ ειπεν προϲ αυτουϲ τι διαλογιζεϲθαι εν ταιϲ καρδιαιϲ υμων
23 τι εϲτιν ευκοπωτερον ειπειν αφεωνται ϲοι αι αμαρτιαι ϲου η ειπειν εγειρε και περιπατει
24 ινα δε ιδητε οτι εξουϲιαν εχει ο υιοϲ του α̅ν̅ο̅υ̅ επι τηϲ γηϲ αφιεναι αμαρτιαϲ ειπεν τω παραλελυμενω ϲοι λεγω εγειρε και αραϲ το κλινειδιον ϲου πορευου ειϲ το̅ οικον ϲου
25 και παραχρημα αναϲταϲ ενωπιον αυτων αραϲ εφ ο κατεκειτο απηλθε̅ ειϲ τον οικον αυτου δοξαζω̅ τον θ̅ν̅
26 και εκϲταϲειϲ ελαβε̅ απανταϲ και επληϲθηϲαν φοβου και εδοξαζον τον θ̅ν̅ λεγοντεϲ οτι ιδομεν παραδοξα ϲημερον
27 και μετα ταυτα εξηλθεν και ειδε̅ τελωνην ονοματι λευειν καθημενον επι το τελωνιο̅ και ειπεν αυτω ακολουθει μοι
28 και καταλειπων απαντα αναϲταϲ ηκολουθηϲεν αυτω
29 και εποιηϲεν δοχην μεγαλη̅ λευειϲ αυτω εν τη οικια αυτου και ην οχλοϲ τελωνων πολυϲ και αλλων οι ηϲαν μετ αυτων κατακειμενοι
30 και εγογγυζον οι γραμματειϲ αυτω̅ και οι φαριϲαιοι προϲ τουϲ μαθηταϲ αυτου λεγοντεϲ δια τι μετα των τελωνων και αμαρτωλων εϲθιετε και πινετε
31 και αποκριθειϲ ο ι̅ϲ̅ ειπεν προϲ αυτουϲ ου χριαν εχουϲιν οι υγιαινο̅τεϲ ιατρου αλλα οι κακωϲ εχο̅τεϲ
32 ουκ εληλυθα καλεϲαι δικαιουϲ αλλα αμαρτωλουϲ ειϲ μετανοιαν
33 οι δε ειπον προϲ αυτον δια τι οι μαθηται ιωαννου νηϲτευουϲιν πυκνα και δεηϲειϲ ποιουνται ομοιωϲ και οι των φαριϲαιων οι δε ϲοι εϲθιουϲιν και πινουϲιν
34 ο δε ειπεν προϲ αυτουϲ μη δυναϲθαι τουϲ υιουϲ του νυμφωνοϲ εν ω ο νυμφιοϲ μετ αυτων εϲτιν ποιηϲαι νηϲτευειν
35 ελευϲονται δε ημεραι και οταν απαρθη απ αυτω̅ ο νυμφιοϲ τοτε νηϲτευϲουϲιν εν εκειναιϲ ταιϲ ημεραιϲ
36 ελεγεν δε και παραβολην προϲ αυτουϲ οτι ουδειϲ επιβλημα ιματιου καινου επιβαλλει επι ιματιον παλαιον ει δε μη γε και το καινον ϲχιζει και τω παλαιω ου ϲυμφωνηϲει το απο του καινου
37 και ουδειϲ βαλλει οινον νεον ειϲ αϲκουϲ παλαιουϲ ει δε μη γε ρηξει ο νεοϲ οινοϲ τουϲ αϲκουϲ και αυτοϲ εκχυθηϲεται και οι αϲκοι απολουνται
38 αλλα οινον νεον ειϲ αϲκουϲ καινουϲ βλητεον και αμφοτεροι ϲυντηρουνται
39 και ουδειϲ πιων παλαιον ευθεωϲ θελει νεον λεγει γαρ ο παλαιοϲ χρηϲτοτεροϲ εϲτιν
Примечания:
12 [9] {και}
17 [10] {εληλυθοτεϲ}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Луки, 5 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.