1 ϲυγκαλεϲαμενοϲ δε τουϲ δωδεκα εδωκεν αυτοιϲ δυναμιν και εξουϲιαν επι παντα τα δαιμονια και νοϲουϲ θεραπευειν
2 και απεϲτειλεν αυτουϲ κηρυϲϲειν την βαϲιλειαν του θ̅υ̅ και ιαϲθαι τουϲ αϲθενειϲ
3 και ειπεν προϲ αυτουϲ μηδεν αιρετε ειϲ την οδον μητε ραβδουϲ μητε πηραν μητε αρτον μητε αργυριον μητε ανα δυο χιτωναϲ εχειν
4 και ειϲ ην αν οικια̅ ειϲελθητε εκει μενετε και εκειθεν εξερχεϲθε
5 και οϲοι αν μη δεχωνται υμαϲ εξερχομενοι απο τηϲ πολεωϲ εκεινηϲ και τον κονιορτον απο των ποδων υμων αποτιναξατε ειϲ μαρτυριο̅ επ αυτουϲ
6 εξερχομενοι δε διηρχοντο κατα ταϲ κωμαϲ ευαγγελιζομενοι και θεραπευοντεϲ πανταχου
7 ηκουϲεν δε ηρωδηϲ ο τετραρχηϲ τα γενομενα υπ αυτου παντα και διηπορει δια το λεγεϲθαι υπο τινων οτι ιωαννηϲ εγηγερται εκ νεκρων
8 υπο τινων δε οτι ηλιαϲ εφανη αλλων δε οτι προφητηϲ ειϲ των αρχαιων ανεϲτη
9 και ειπεν ηρωδηϲ ιωαννην εγω απεκεφαλειϲα τιϲ δε εϲτιν ουτοϲ περι ου {} [16] ακουω τοιαυτα και εζητει ιδειν αυτο̅
10 και υποϲτρεψαντεϲ οι αποϲτολοι διηγηϲαντο αυτω οϲα εποιηϲαν και οϲα εδιδαξαν και παραλαβων αυτουϲ υπεχωρηϲεν κατ ιδιαν ειϲ ερημον τοπον πολεωϲ καλουμενηϲ βηθϲαιδαν
11 οι δε οχλοι γνοντεϲ ηκολουθηϲαν αυτω και δεξαμενοϲ αυτουϲ ελαλει αυτοιϲ περι τηϲ βαϲιλειαϲ του θ̅υ̅ και τουϲ χριαν εχονταϲ θεραπειαϲ ιατο
12 η δε ημερα ηρξατο κλινειν προϲελθοντεϲ δε οι δωδεκα ειπον αυτω απολυϲον τον οχλον ινα πορευθεντεϲ ειϲ ταϲ κυκλω κωμαϲ και τουϲ αγρουϲ καταλυϲωϲιν και ευρωϲιν επειϲιτιϲμον οτι ωδε εν ερημω τοπω εϲμεν
13 ειπεν δε προϲ αυτουϲ δοτε αυτοιϲ υμειϲ φαγειν οι δε ειπον ουκ ειϲι̅ ημειν πλιον η πεντε αρτοι και ιχθυεϲ δυο ει μητι πορευθεντεϲ ημειϲ αγοραϲωμε̅ ειϲ παντα τον λαον τουτον βρωματα
14 ηϲαν γαρ ωϲει ανδρεϲ πεντακιϲχειλιοι ειπεν δε προϲ τουϲ μαθηταϲ αυτου κατακλινατε αυτουϲ κληϲιαϲ ανα πεντηκοντα
15 και εποιηϲαν ουτωϲ και ανεκλειναν απανταϲ
16 λαβων δε τουϲ πεντε αρτουϲ και τουϲ δυο ιχθυαϲ αναβλεψαϲ ειϲ τον ο̅υ̅ν̅ο̅ν̅ ηυλογηϲε̅ αυτουϲ και κατεκλαϲεν και εδειδου τοιϲ μαθηταιϲ παρατιθεναι τω οχλω
17 και εφαγο̅ και εχορταϲθηϲαν παντεϲ και ηρθη το περιϲϲευϲαν αυτοιϲ κλαϲματων κοφινοι δωδεκα
18 και εγενετο εν τω ειναι αυτον προϲευχομενον κατα μοναϲ ϲυνηϲαν αυτω οι μαθηται και επηρωτηϲεν αυτουϲ λεγων τινα με λεγουϲιν οι α̅ν̅ο̅ι̅ ειναι
19 οι δε αποκριθεντεϲ ειπον ιωαννην τον βαπτιϲτην αλλοι δε ηλιαν αλλοι δε οτι προφητηϲ τιϲ των αρχαιων ανεϲτη
20 ειπεν δε αυτοιϲ υμειϲ δε τινα με λεγετε ειναι αποκριθειϲ δε ο πετροϲ ειπεν τον χ̅ν̅ του θ̅υ̅
21 ο δε επιτειμηϲαϲ αυτοιϲ παρηγγειλεν μηδενι λεγειν τουτο
22 ειπων οτι δει τον υιον του α̅ν̅ο̅υ̅ πολλα παθειν και αποδοκιμαϲθηναι απο των πρεϲβυτερων και αρχιερεων και γραμματαιων και αποκτανθηναι και τη τριτη ημερα αναϲτηναι
23 ελεγεν δε προϲ πανταϲ ει τιϲ θελει οπιϲω μου ερχεϲθαι αρνηϲαϲθω εαυτο̅ και αρατω τον ϲταυρον αυτου καθ ημεραν και ακολουθειτω μοι
24 οϲ γαρ αν θελη την ψυχη̅ αυτου ϲωϲαι απολεϲει αυτην οϲ δ αν απολεϲη την ψυχην αυτου ενεκεν εμου ουτοϲ ϲωϲει αυτην
25 τι γαρ ωφελειτε α̅ν̅ο̅ϲ̅ κερδηϲαϲ τον κοϲμον ολον εαυτον δε απολεϲαϲ η ζημιωθειϲ
26 οϲ γαρ α̅ επαιϲχυνθη με και τουϲ εμουϲ λογουϲ τουτον ο υιοϲ του α̅ν̅ο̅υ̅ επαιϲχυνθηϲεται οταν ελθη εν τη δοξη αυτου και του π̅ρ̅ϲ̅ και τω̅ αγιων αγγελων
27 λεγω δε υμιν αληθωϲ ειϲιν τινεϲ των ωδε εϲτωτων οιτεινεϲ ου μη γευϲωνται θανατου εωϲ αν ιδωϲιν την βαϲιλειαν του θ̅υ̅
28 εγενετο δε μετα τουϲ λογουϲ τουτουϲ ωϲει ημεραι οκτω και παραλαβων πετρον και ιωαννην και ιακωβον ανεβη ειϲ το οροϲ προϲευξαϲθαι
29 και εγενετο εν τω προϲευχεϲθαι αυτον το ειδοϲ του προϲωπου αυτου ετερον και ο ειματιϲμοϲ αυτου λευκοϲ εξαϲτραπτω̅
30 και ιδου ανδρεϲ δυο ϲυνελαλουν αυτω οιτεινεϲ ηϲαν μωϲηϲ και ηλιαϲ
31 οι οφθεντεϲ εν τη δοξη ελεγον την εξοδον αυτου ην ημελλεν πληρουν εν ι̅λ̅η̅μ̅
32 ο δε πετροϲ και οι ϲυν αυτω ηϲα̅ βεβαρημενοι υπνω διαγρηγορηϲαντεϲ δε ιδον την δοξαν αυτου και τουϲ δυο ανδραϲ τουϲ ϲυνεϲτωταϲ αυτω
33 και εγενετο εν τω διαχωριζεϲθαι αυτουϲ απ αυτου ειπεν πετροϲ προϲ τον ι̅ν̅ επιϲτατα καλον εϲτιν ημαϲ ωδε ειναι και ποιηϲωμεν ϲκηναϲ τρειϲ μιαν ϲοι και μια̅ μωϲει και μιαν ηλεια μη ειδωϲ ο λεγει
34 ταυτα δε αυτου λεγοντοϲ εγενετο νεφελη και επεϲκειαϲεν αυτουϲ εφοβηθηϲαν δε εν τω εκεινουϲ ειϲελθειν ειϲ την νεφελην
35 και φωνη εγενετο εκ τηϲ νεφεληϲ λεγουϲα ουτοϲ εϲτιν ο υιοϲ μου ο αγαπητοϲ αυτου ακουετε
36 και εν τω γενεϲθαι την φωνη̅ ευρεθη ι̅ϲ̅ μονοϲ και αυτοι εϲειγηϲαν και ουδενι απηγγειλαν εν εκειναιϲ ταιϲ ημεραιϲ ουδεν ων εωρακαϲιν
37 εγενετο δε εν τη εξηϲ ημερα κατελθοντων αυτων απο του ορουϲ ϲυνηντηϲεν αυτω οχλοϲ πολυϲ
38 και ιδου ανηρ απο του οχλου ανεβοηϲεν λεγων διδαϲκαλε δεομαι ϲου επιβλεψαι επι τον υιον μου οτι μονογενηϲ μοι εϲτιν
39 και ιδου πνευμα λαμβανει αυτον και εξεφνηϲ κραζει και ϲπαραϲϲει αυτον μετα αφρου και μογιϲ αποχωρει απ αυτου ϲυντριβον αυτον
40 και εδεηθην των μαθητων ϲου ινα εκβαλωϲιν αυτο και ουκ ηδυνηθηϲαν
41 αποκριθειϲ δε ο ι̅ϲ̅ ειπεν ω γενεα απιϲτοϲ και διεϲτραμμενη εωϲ ποτε εϲομαι προϲ υμαϲ και ανεξομαι υμων προϲαγαγε το̅ υιον ϲου ωδε
42 ετι δε προϲερχομενου αυτου ερρηξεν αυτον το δαιμονιον και ϲυνεϲπαραξεν επετειμηϲεν δε ο ι̅ϲ̅ τω π̅ν̅ι̅ τω ακαθαρτω και ιαϲατο τον παιδα και απεδωκεν αυτον τω π̅ρ̅ι̅ αυτου
43 εξεπληϲϲοντο δε παντεϲ επι τη μεγαλειοτητι του θ̅υ̅ παντων δε θαυμαζοντω̅ επι παϲιν οιϲ εποιει ο ι̅ϲ̅ ειπεν προϲ τουϲ μαθηταϲ αυτου
44 θεϲθαι υμειϲ ειϲ τα ωτα υμων τουϲ λογουϲ τουτουϲ ο γαρ υιοϲ του α̅ν̅ο̅υ̅ μελλει παραδιδοϲθαι ειϲ χειραϲ α̅ν̅ω̅ν̅
45 οι δε ηγνοουν το ρημα τουτο και ην παρακεκαλυμμενον απ αυτων ινα μη αιϲθωνται αυτο και εφοβουντο ερωτηϲαι αυτο̅ περι του ρηματοϲ τουτου
46 ειϲηλθεν δε διαλογιϲμοϲ εν αυτοιϲ το τιϲ αν ειη μειζων αυτων
47 ο δε ι̅ϲ̅ ιδων το̅ διαλογιϲμον τηϲ καρδιαϲ αυτων επιλαβομενοϲ παιδιου εϲτηϲεν αυτο παρ εαυτω
48 και ειπεν αυτοιϲ οϲ εαν δεξητε τουτο το παιδιον επι τω ονοματι μου εμε δεχεται και οϲ εαν εμε δεξηται δεχετε τον αποϲτειλαντα με ο γαρ μικροτεροϲ εν παϲιν υμιν υπαρχω̅ ουτοϲ εϲται μεγαϲ
49 αποκριθειϲ δε ο ιωαννηϲ ειπεν επιϲτατα ιδομεν τινα επι τω ονοματι ϲου εκβαλλοντα δαιμονια και εκωλυϲαμεν αυτον οτι ουκ ακολουθει μεθ ημων
50 και ειπεν προϲ αυτον ο ι̅ϲ̅ μη κωλυετε οϲ γαρ ουκ εϲτιν καθ υμων υπερ ημων εϲτιν
51 εγενετο δε εν τω ϲυνπληρουϲθαι ταϲ ημεραϲ τηϲ αναλημψεωϲ αυτου και αυτοϲ το προϲωπον αυτου εϲτηριξε̅ του πορευεϲθαι εν ι̅λ̅η̅μ̅
52 και απεϲτειλεν αγγελουϲ προ προϲωπου εαυτου και πορευθεντεϲ ειϲηλθο̅ ειϲ κωμην ϲαμαριτων ωϲτε ετοιμαϲαι αυτω
53 και ουκ εδεξαντο αυτον οτι το προϲωπον αυτου ην πορευομενον ειϲ ι̅λ̅η̅μ̅
54 ιδοντεϲ δε οι μαθηται αυτου ιακωβοϲ και ιωαννηϲ ειπο̅ κ̅ε̅ θελειϲ ειπωμεν πυρ καταβηναι απο του ο̅υ̅ν̅ο̅υ̅ και αναλωϲαι αυτουϲ ωϲ και ηλιαϲ εποιηϲεν
55 ϲτραφειϲ δε επετειμηϲεν αυτοιϲ
56 και επορευθηϲαν ειϲ ετερα̅ κωμην
57 εγενετο δε πορευομενων αυτων εν τη οδω ειπεν τιϲ προϲ αυτο̅ ακολουθηϲω ϲοι οπου εαν απερχη κ̅ε̅
58 και ειπεν αυτω ο ι̅ϲ̅ αι αλωπεκεϲ φωλαιουϲ εχουϲιν και τα πετεινα του ο̅υ̅ν̅ο̅υ̅ καταϲκηνωϲειϲ ο δε υιοϲ του α̅ν̅ο̅υ̅ ουκ εχει που την κεφαλην κλεινη
59 ειπεν δε προϲ ετερον ακολουθει μοι ο δε ειπεν κ̅ε̅ επιτρεψον μοι απελθειν πρωτον θαψαι τον π̅ρ̅α̅ μου
60 ειπεν δε αυτω ο ι̅ϲ̅ αφεϲ τουϲ νεκρουϲ θαψαι τουϲ εαυτων νεκρουϲ ϲυ δε απελθων διαγγελλε την βαϲιλεια̅ του θ̅υ̅
61 ειπεν δε και ετεροϲ ακολουθηϲω ϲοι κ̅ε̅ πρωτον δε επιτρεψον μοι αποταξαϲθαι τοιϲ ειϲ τον οικον μου
62 ειπεν δε ο ι̅ϲ̅ προϲ αυτο̅ ουδειϲ επιβαλλων την χειρα αυτου επ αροτρον και βλεπων ειϲ τα οπιϲω ευθετοϲ εϲτιν ειϲ την βαϲιλειαν του θ̅υ̅
Примечания:
9 [16] {εγω}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Луки, 9 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.