Да Рымлянаў 1 глава

Ліст да Рымлянаў
Пераклад Анатоля Клышкi → Пераклад Яна Станкевіча

Павел, раб Ісуса Хрыста; пакліканы Апостал, выбраны для дабравешчання Божага,

Паўла, нявольнік Ісуса Хрыста, пагуканы апостал, апрычаны да дабравесьці Божае,

якое Ён раней абяцаў праз Сваіх прарокаў у святых Пісаннях,

Каторую Ён уперад абяцаў прарокамі Сваімі ў Пісьмах сьвятых,

пра Яго Сына, які нарадзіўся целам з патомства Давідавага

Праз Сына Свайго, Каторы прышоў подле цела з насеньня Давідавага,

і адкрыўся Сынам Божым у сіле, паводле Духу святасці праз уваскрэсення мёртвых, пра Ісуса Хрыста, нашага Госпада,

Агалашаны Сынам Божым у сіле, подле Духа сьвятасьці, пераз ускрысеньне зь мертвых, празь Ісуса Хрыста, Спадара нашага,

праз Якога мы атрымалі ласку і апостальства для паслушэнства веры ва ўсіх народах дзеля Яго імя,

Пераз Каторага мы адзяржалі ласку а апосталства да паслухменства веры памеж усіх народаў дзеля імені Ягонага,

між якіх і вы, пакліканыя Ісусам Хрыстом, —

Памеж каторых і вы, пагуканыя Ісусам Хрыстом, —

усім, хто ў Рыме, улюбёным Божым, пакліканым святым, — ласка вам і мір ад Бога, нашага Бацькі, і Госпада Ісуса Хрыста.

Усім, што ў Рыме, умілаваным Божым, пагуканым сьвятым: ласка вам і супакой ад Бога, Айца нашага, і ад Спадара Ісуса Хрыста.

Перш за ўсё дзякую майму Богу праз Ісуса Хрыста за ўсіх вас, таму што ваша вера абвяшчаецца ва ўсім свеце.

Наўперад дзякую Богу свайму перазь Ісуса Хрыста за ўсіх вас, што вера ваша абяшчаецца па ўсім сьвеце;

Бо сведка мне Бог, Якому служу сваім духам у дабравешчанні Яго Сына, як я безупынна ўспамінаю вас,

Бо сьветка імне Бог, Катораму служу духам сваім у дабравесьці Сына Ягонага, што бязупынку мяную вас,

заўсёды просячы ў маіх малітвах, ці не ўдасца мне неяк цяпер нарэшце воляю Божаю прыйсці да вас.

Заўсёды просячы ў малітвах сваіх, каб як-колечы й калі-колечы з волі Божае я мог дасьпешна да вас прысьці.

Бо я прагну ўбачыць вас, каб перадаць вам нейкі духоўны дар дзеля вашага ўмацавання,

Бо я вельма жадаю бачыць вас, каб даць вам некатры дар духоўны дзеля ўмацаваньня вашага,

гэта значыць, каб разам з вамі суцешыцца агульнаю вераю, вашаю і маёю.

Значыцца, каб пацешыцца разам із вамі супольнай вераю вашай і маёй.

І я не хачу, каб вы не ведалі, браты, што я шмат разоў намерваўся прыйсці да вас, (але я дагэтуль сустракаў перашкоды), каб мець нейкі плод і ў вас, які ў астатніх народаў.

Не хачу ж, браты, каб вы ня ведалі, што я часта маніўся прыбыць да вас, (але пераказы меў аж дагэтуль,) каб мець які плод і ў вас, як запраўды і ў іншых народаў.

Даўжнік я і элінам, і варварам, і мудрым, і неразумным.

Я даўжбіт Грэкам і барбарам, мудрым і неразумным.

Дык, што да мяне, то я гатовы дабравесціць і вам, якія ў Рыме.

Дык, паколькі ад мяне залежа, я гатоў абяшчаць дабравесьць і вам, каторыя ў Рыме.

Бо я не саромеюся дабравесця [Хрыстовага], бо яно ёсць сіла Божая да выратавання кожнаму верніку, і іудзею, па-першае, і эліну.

Бо я не саромлюся дабравесьці, бо гэта ё магутнасьць Божая да спасеньня кажнаму верачаму, перш Жыду й Грэку.

Бо ў ім адкрываецца з веры ў веру праведнасць Божая, як напісана: «А праведны будзе жыць вераю».

Бо справядлівасьць Божая аб’яўляецца ў ёй зь веры ў веру, як напісана: «Але справядлівы вераю жыў будзе».

Бо адкрываецца з неба гнеў Божы на ўсялякую бязбожнасць і няправеднасць людзей, што заглушаюць праўду няправеднасцю.

Бо аб’яўляецца гнеў Божы зь неба на кажную бязбожнасьць а несправядлівасьць людзкую, што задзержуе праўду ў несправядлівасьці.

бо тое, што вядома пра Бога, яўна для іх, бо ім Бог выявіў гэта.

Бо што можна ведаць праз Бога, яўна ім, бо Бог аб’явіў ім;

Бо Яго нябачнае — і Яго вечная сіла і Боскасць — ясна відаць ад стварэння свету праз разважанне над тварэннямі, так што няма ім выбачэння,

Бо нявідомыя Ягоныя, вечная сіла Ягоная а Боства, ясна відомыя ад стварэньня сьвету пераз разгляданьня стварэньняў, так што няма ім выбачаньня.

таму што, спазнаўшы Бога, яны Яго як Бога не праславілі і не падзякавалі Яму, а сталі марнымі ў сваіх разважаннях, і запамарочылася іх нецямлівае сэрца.

Бо, пазнаўшы Бога, ня сьцілі Яго як Бога і ня дзякавалі Яму, але сталі марныя ў падумках сваіх, і зацемнена нямудрае сэрца іхнае:

Сцвярджаючы, што яны мудрыя, яны падурнелі,

Маючы сябе за мудрых, сталі неразумныя,

і памянялі славу нятленнага Бога на падабенства вобраза тленнага чалавека, птушак, чатырохногіх і паўзуноў.

І адмянілі славу нязьнішчальнага Бога на абразы падобнасьці сьмяротнага чалавека а птушак а чацьвераногіх а паўзуноў.

Таму Бог перадаў іх у пажадлівасці іх сэрцаў нечысціні, так што яны апаганьваюць свае целы між сабою;

Затым і выдаў іх Бог у жадах сэрцаў іхных нечысьці, зганьбіць целы свае мяжсобку.

яны замянілі Божую праўду маною і пакланіліся і служылі стварэнню замест Творцы, Які добраславёны навекі, амін.

Яны адмянілі праўду Божую на ману, і сьцілі, і служылі стварэньню замест Стварыцелю, дабраславёнаму на векі. Амін.

З-за гэтага Бог перадаў іх ганебным пажадлівасцям: бо і іх жанчыны перамянілі натуральныя зносіны на ненатуральныя;

Затым выдаў іх Бог на саромныя жады, ажно жанкі іхныя адмянілі прыроднае ўжываньне на праціўнае прыродзе;

а гэтак і мужчыны, пакінуўшы натуральныя зносіны з жанчынаю, распаліліся ў сваёй пажадлівасці адзін да аднаго, мужчыны з мужчынамі, чынячы сорам і атрымліваючы ў саміх сабе належную адплату за сваю аблуду.

Падобна й мужчыны, пакінуўшы прыроднае ўжываньне жонкі, загараліся ў сваёй жадзе адзін да аднаго, мужчына з мужчынам робячы нягожае і адзержуючы самы ў сабе заплату, іхнаму аблуду адказуючую.

І як яны не ўважалі за патрэбнае мець Бога ў пазнанні, Бог перадаў іх перакручанаму розуму — чыніць непрыстойнае;

А як яны не ўважалі за патрэбнае мець Бога ў сваім розуме, дык выдаў іх Бог бязульнаму розуму, рабіць неналежачае.

яны напоўненыя ўсялякай няправеднасцю, подласцю, хцівасцю, зласлівасцю, поўныя зайздрасці, забойства, сваркі, ашуканства, благіх звычаяў, нашэптванняў,

Яны напоўненыя ўсялякай несправядлівасьцяй, бязулствам, нягоднасьцяй, прагавітасьцяй, злосьцяй, поўныя завідасьці, забіўства, сьпярэчкі, хітрыні, благіх абычаёў, удаваньнікі,

паклёпнікі, боганенавіснікі, крыўдзіцелі, ганарліўцы, самахвалы, выдумшчыкі ліхога, непаслухмяныя бацькам,

Абмоўцы, ненавісьнікі Бога, начэпныя, пыхатыя, хвалькі, вынаходнікі на ліха, непаслухменыя бацьком,

неразумныя, падступныя, непрыязныя, неміласэрныя,

Неразважныя, Няверныя, бяз прыродных пачуцьцяў, нязгодлівыя, неміласэрныя.

якія, пазнаўшы праведны суд Божы1 — што тыя, хто робіць такое, вартыя смерці — не толькі гэта чыняць, але і ўхваляюць тых, хто гэта робіць.

Яны, ведаючы праз справядлівы суд Божы, што гэтак чынячыя гожыя сьмерці, ня толькі робяць гэта, але й захапляюцца тымі, што робяць гэта.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

32 1: Або: праведнае патрабаванне.

« 1 глава 2 глава »