Ісаі 58 глава

Кніга прарока Ісаі
Пераклад Антонія Бокуна → Синода́льный перево́д

 
 

Крычы на [ўсё] горла, ня стрымлівайся! Як труба, узьнімі голас твой і абвяшчай народу Майму злачынствы іхнія, а дому Якуба — грахі іхнія.
 
Взыва́й гро́мко, не уде́рживайся; возвы́сь го́лос твой, подо́бно трубе́, и укажи́ наро́ду Моему́ на беззако́ния его́, и до́му Иа́ковлеву — на грехи́ его́.

Яны шукаюць Мяне з дня ў дзень і жадаюць ведаць шляхі Мае, быццам народ, які чыніць праведнасьць і не занядбоўвае суду Бога свайго. Пытаюцца Мяне пра суд праведны, наблізіцца да Бога жадаюць.
 
Они́ ка́ждый день и́щут Меня́ и хотя́т знать пути́ Мои́, как бы наро́д, поступа́ющий пра́ведно и не оставля́ющий зако́нов Бо́га своего́; они́ вопроша́ют Меня́ о суда́х пра́вды, жела́ют приближе́ния к Бо́гу:

«Чаму мы посьцілі, а Ты ня бачыў? Мы мучылі душы нашыя, а Ты ня ведаеш?» Вось, у дзень посту вашага вы спаўняеце пажаданьні вашыя і ўсіх работнікаў сваіх вы прыгнятаеце.
 
«Почему́ мы пости́мся, а Ты не ви́дишь? смиря́ем ду́ши свои́, а Ты не зна́ешь?» — Вот, в день поста́ ва́шего вы исполня́ете во́лю ва́шу и тре́буете тя́жких трудо́в от други́х.

Вось, вы посьціце, каб вадзіцца і сварыцца, і б’іцёся кулакамі нахабна. Ня трэба посьціць так, як у гэты дзень, каб быў выслуханы на вышынях голас ваш.
 
Вот, вы пости́тесь для ссор и ра́спрей и для того́, что́бы де́рзкою руко́ю бить други́х; вы не пости́тесь в э́то вре́мя так, что́бы го́лос ваш был услы́шан на высоте́.

Ці ж гэта той пост, які Я выбраў, дзень, калі чалавек прыгнятае душу сваю, гне галаву сваю, як трысьціна, і ў зрэбніцу апранаецца, і попелам пасыпае [галаву]? Ці ж гэта ты называеш постам і днём, які ўпадабаў ГОСПАД?
 
Тако́в ли тот пост, кото́рый Я избра́л, день, в кото́рый томи́т челове́к ду́шу свою́, когда́ гнёт го́лову свою́, как тростни́к, и подстила́ет под себя́ ру́бище и пе́пел? Э́то ли назове́шь посто́м и днём, уго́дным Го́споду?

Ці ж ня гэта пост, які Я выбраў: здымі кайданы бязбожнасьці, разьвяжы путы ярма, пусьці ўцісканых на свабоду і ўсякае ярмо скрышы.
 
Вот пост, кото́рый Я избра́л: разреши́ око́вы непра́вды, развяжи́ у́зы ярма́, и угнетённых отпусти́ на свобо́ду, и расто́ргни вся́кое ярмо́;

Ці ж ня ў тым [пост], каб падзяліцца хлебам сваім з галодным, убогіх і бяздомных увесьці ў дом? Калі ўбачыш голага, апрані яго, і перад крэўным сваім не хавайся.
 
раздели́ с голо́дным хлеб твой, и скита́ющихся бе́дных введи́ в дом; когда́ уви́дишь наго́го, оде́нь его́, и от единокро́вного твоего́ не укрыва́йся.

Тады зазіхціць сьвятло тваё, як зараніца, і рана твая хутка загоіцца, і пойдзе перад абліччам тваім праведнасьць твая, а слава ГОСПАДА будзе ісьці за табой.
 
Тогда́ откро́ется, как заря́, свет твой, и исцеле́ние твоё ско́ро возрастёт, и пра́вда твоя́ пойдёт пред тобо́ю, и сла́ва Госпо́дня бу́дет сопровожда́ть тебя́.

Тады будзеш клікаць, і ГОСПАД адкажа, будзеш крычаць, і Ён скажа: «Вось Я!» Калі ты прыбярэш спаміж сябе ярмо і ня будзеш пагражаць пальцам і гаварыць ліхое,
 
Тогда́ ты воззовёшь, и Госпо́дь услы́шит; возопиёшь, и Он ска́жет: «вот Я!» Когда́ ты удали́шь из среды́ твое́й ярмо́, переста́нешь поднима́ть перст и говори́ть оскорби́тельное,

і калі адкрыеш душу сваю галоднаму і душу засмучаную насыціш, тады заясьнее сьвятло тваё ў цемры, і змрок твой [стане] як [сьвятло] апоўдні.
 
и отда́шь голо́дному ду́шу твою́ и напита́ешь ду́шу страда́льца: тогда́ свет твой взойдёт во тьме, и мрак твой бу́дет как по́лдень;

І будзе ГОСПАД весьці цябе заўсёды, і насыціць душу тваю ў зямлі сухой, і ўмацуе косткі твае. І будзеш ты як сад паліваны, і як крыніца вады, у якой не сканчваецца вада ейная.
 
и бу́дет Госпо́дь вождём твои́м всегда́, и во вре́мя за́сухи бу́дет насыща́ть ду́шу твою́ и утучня́ть ко́сти твои́, и ты бу́дешь, как напо́енный водо́ю сад и как исто́чник, кото́рого во́ды никогда́ не иссяка́ют.

І адбудуюць [сыны] твае руіны адвечныя, ты адновіш падваліны многіх пакаленьняў, і назавуць цябе аднавіцелем выломаў, абнавіцелем шляхоў для засяленьня.
 
И застро́ятся пото́мками твои́ми пусты́ни вековы́е: ты восстано́вишь основа́ния мно́гих поколе́ний, и бу́дут называ́ть тебя́ восстанови́телем разва́лин, возобнови́телем путе́й для населе́ния.

Калі ты дзеля суботы стрымаеш нагу тваю, каб не рабіць справаў тваіх у дзень Мой сьвяты, і назавеш суботу [днём] прыемным, сьвятым для ГОСПАДА і слаўным, і калі ўшануеш яе, каб не ісьці шляхамі сваімі, і ня будзеш шукаць, каб [рабіць] справу тваю і прамаўляць словы [пустыя],
 
Е́сли ты уде́ржишь но́гу твою́ ра́ди суббо́ты от исполне́ния при́хотей твои́х во свято́й день Мой, и бу́дешь называ́ть суббо́ту отра́дою, святы́м днём Госпо́дним, че́ствуемым, и почти́шь её тем, что не бу́дешь занима́ться обы́чными твои́ми дела́ми, угожда́ть твое́й при́хоти и пустосло́вить, —

тады ты будзеш насалоджвацца ГОСПАДАМ, і Ён падыме цябе на вышыні зямныя, і будзе карміць цябе спадчынай Якуба, бацькі твайго, бо вусны ГОСПАДА прамовілі гэта.
 
то бу́дешь име́ть ра́дость в Го́споде, и Я возведу́ тебя́ на высо́ты земли́ и дам вкуси́ть тебе́ насле́дие Иа́кова, отца́ твоего́: уста́ Госпо́дни изрекли́ э́то.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.