2 да Карынфянаў 1 глава

Другое пасланьне да Карынфянаў
Пераклад Васіля Сёмухі → English Standard Version

Павал, з волі Божае апостал Ісуса Хрыста, і Цімафей брат Царкве Божай у Карынфе з усімі сьвятымі па ўсёй Ахаіі:

Paul, an apostle of Christ Jesus by the will of God, and Timothy our brother, To the church of God that is at Corinth, with all the saints who are in the whole of Achaia:

мілата вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.

Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ.

Дабраславёны Бог і Айцец Госпада нашага Ісуса Хрыста, Айцец міласэрнасьці і Бог усякага суцяшэньня,

Blessed be the God and Father of our Lord Jesus Christ, the Father of mercies and God of all comfort,

Які суцяшае нас ва ўсякай маркоце нашай, каб і мы маглі суцяшаць усіх замаркочаных тым суцяшэньнем, якім Бог суцяшае нас саміх!

who comforts us in all our affliction, so that we may be able to comfort those who are in any affliction, with the comfort with which we ourselves are comforted by God.

Бо як памнажаюцца ў нас цярпеньні Хрыстовыя, памнажаецца Хрыстом і суцяшэньне нашае.

For as we share abundantly in Christ’s sufferings, so through Christ we share abundantly in comfort too.a

Калі церпім смуткі мы, церпім дзеля вашага суцяшэньня і ўратаваньня, якое адбываецца празь цярпеньне такіх самых пакутаў, якія і мы церпім;

If we are afflicted, it is for your comfort and salvation; and if we are comforted, it is for your comfort, which you experience when you patiently endure the same sufferings that we suffer.

і надзея наша на вас цьвёрдая. Ці суцяшаемся мы, суцяшаемся дзеля вашага суцяшэньня і ўратаваньня, ведаючы, што вы маеце долю як у цярпеньнях нашых, так і ў суцяшэньні.

Our hope for you is unshaken, for we know that as you share in our sufferings, you will also share in our comfort.

Бо мы ня хочам пакінуць вас, браты, каб ня ведалі вы пра смутак наш, што выпаў нам у Асіі, бо над усякую меру і над сілу былі мы прыгнечаныя, так што ня мелі надзеі і жыць.

For we do not want you to be unaware, brothers,b of the affliction we experienced in Asia. For we were so utterly burdened beyond our strength that we despaired of life itself.

Але самі ў сабе мелі вырак на сьмерць, каб спадзяваліся не на саміх сябе, а на Бога, Які ўваскрашае мёртвых,

Indeed, we felt that we had received the sentence of death. But that was to make us rely not on ourselves but on God who raises the dead.

Які і выбавіў нас ад такое блізкае сьмерці і выбаўляе, і на Якога спадзяёмся, што і яшчэ выбавіць,

He delivered us from such a deadly peril, and he will deliver us. On him we have set our hope that he will deliver us again.

калі паспрыяе і ваша малітва за нас, каб за дадзенае нам па просьбе многіх, многія падзякавалі за нас.

You also must help us by prayer, so that many will give thanks on our behalf for the blessing granted us through the prayers of many.

Бо пахвала нашая гэтая ёсьць сьведчаньне сумленьня нашага, што мы ў чысьціні і богаспадобнай шчырасьці, ня ў плоцкай мудрасьці, а ў мілаце Божай, жылі ў сьвеце, асабліва ў вас.

For our boast is this, the testimony of our conscience, that we behaved in the world with simplicityc and godly sincerity, not by earthly wisdom but by the grace of God, and supremely so toward you.

І мы ня пішам вам іншага, як толькі тое, што вы чытаеце або разумееце, і што, як спадзяюся, да канца зразумееце,

For we are not writing to you anything other than what you read and understand and I hope you will fully understand —

як што вы ўжо часткова і зразумелі, што мы будзем вашаю славай, як і вы — нашаю, у дзень Госпада нашага Ісуса Хрыста,

just as you did partially understand us — that on the day of our Lord Jesus you will boast of us as we will boast of you.

і ў гэтай пэўнасьці я зьбіраюся адведаць вас раней, каб вы яшчэ раз атрымалі мілату,

Because I was sure of this, I wanted to come to you first, so that you might have a second experience of grace.

і ад вас перайсьці ў Македонію, а з Македоніі зноў прыйсьці да вас, а вы мяне выправілі б у Юдэю.

I wanted to visit you on my way to Macedonia, and to come back to you from Macedonia and have you send me on my way to Judea.

Маючы такі намер, ці не легкадумна я зрабіў? Альбо, што я задумваю, па плоці задумваю, так што ўва мне то «так-так», то «не-не»?

Was I vacillating when I wanted to do this? Do I make my plans according to the flesh, ready to say “Yes, yes” and “No, no” at the same time?

Але верны Бог, што слова наша да вас ня было то «так», то «не».

As surely as God is faithful, our word to you has not been Yes and No.

Бо Сын Божы Ісус Хрыстос, Якога мы, я і Сілуан і Цімафей, прапаведавалі вам, ня быў «так» і «не»; а ў Ім было «так»,

For the Son of God, Jesus Christ, whom we proclaimed among you, Silvanus and Timothy and I, was not Yes and No, but in him it is always Yes.

бо ўсе абяцаньні Божыя ў ім «так» і ў Ім «амін» на славу Божую праз нас.

For all the promises of God find their Yes in him. That is why it is through him that we utter our Amen to God for his glory.

А Той, Хто мацуе нас з вамі ў Хрысьце і памазаў нас, ёсьць Бог,

And it is God who establishes us with you in Christ, and has anointed us,

Які і паклаў на нас пячатку і даў заклад Духа ў сэрцы нашыя.

and who has also put his seal on us and given us his Spirit in our hearts as a guarantee.d

Бога заклікаю ў сьведкі на душу маю, што, шкадуючы вас, я дагэтуль ня прыходзіў у Карынф,

But I call God to witness against me — it was to spare you that I refrained from coming again to Corinth.

не таму, што быццам мы бяром уладу над вераю вашаю; але мы спрыяем радасьці вашай; бо вераю вы цьвёрдыя.

Not that we lord it over your faith, but we work with you for your joy, for you stand firm in your faith.

« 16 глава 2 глава »