2 да Карынфянаў 1 глава

Другое пасланьне да Карынфянаў
Пераклад Васіля Сёмухі → New King James Version

Павал, з волі Божае апостал Ісуса Хрыста, і Цімафей брат Царкве Божай у Карынфе з усімі сьвятымі па ўсёй Ахаіі:

Paul, an apostle of Jesus Christ by the will of God, and Timothy our brother, To the church of God which is at Corinth, with all the saints who are in all Achaia:

мілата вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.

Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ.

Дабраславёны Бог і Айцец Госпада нашага Ісуса Хрыста, Айцец міласэрнасьці і Бог усякага суцяшэньня,

Blessed be the God and Father of our Lord Jesus Christ, the Father of mercies and God of all comfort,

Які суцяшае нас ва ўсякай маркоце нашай, каб і мы маглі суцяшаць усіх замаркочаных тым суцяшэньнем, якім Бог суцяшае нас саміх!

who comforts us in all our tribulation, that we may be able to comfort those who are in any [a]trouble, with the comfort with which we ourselves are comforted by God.

Бо як памнажаюцца ў нас цярпеньні Хрыстовыя, памнажаецца Хрыстом і суцяшэньне нашае.

For as the sufferings of Christ abound in us, so our [b]consolation also abounds through Christ.

Калі церпім смуткі мы, церпім дзеля вашага суцяшэньня і ўратаваньня, якое адбываецца празь цярпеньне такіх самых пакутаў, якія і мы церпім;

Now if we are afflicted, it is for your consolation and salvation, which is effective for enduring the same sufferings which we also suffer. Or if we are comforted, it is for your consolation and salvation.

і надзея наша на вас цьвёрдая. Ці суцяшаемся мы, суцяшаемся дзеля вашага суцяшэньня і ўратаваньня, ведаючы, што вы маеце долю як у цярпеньнях нашых, так і ў суцяшэньні.

And our hope for you is steadfast, because we know that as you are partakers of the sufferings, so also you will partake of the consolation.

Бо мы ня хочам пакінуць вас, браты, каб ня ведалі вы пра смутак наш, што выпаў нам у Асіі, бо над усякую меру і над сілу былі мы прыгнечаныя, так што ня мелі надзеі і жыць.

For we do not want you to be ignorant, brethren, of our [c]trouble which came to us in Asia: that we were burdened beyond measure, above strength, so that we despaired even of life.

Але самі ў сабе мелі вырак на сьмерць, каб спадзяваліся не на саміх сябе, а на Бога, Які ўваскрашае мёртвых,

Yes, we had the sentence of death in ourselves, that we should not trust in ourselves but in God who raises the dead,

Які і выбавіў нас ад такое блізкае сьмерці і выбаўляе, і на Якога спадзяёмся, што і яшчэ выбавіць,

who delivered us from so great a death, and [d]does deliver us; in whom we trust that He will still deliver us,

калі паспрыяе і ваша малітва за нас, каб за дадзенае нам па просьбе многіх, многія падзякавалі за нас.

you also helping together in prayer for us, that thanks may be given by many persons on [e]our behalf for the gift granted to us through many.

Бо пахвала нашая гэтая ёсьць сьведчаньне сумленьня нашага, што мы ў чысьціні і богаспадобнай шчырасьці, ня ў плоцкай мудрасьці, а ў мілаце Божай, жылі ў сьвеце, асабліва ў вас.

For our boasting is this: the testimony of our conscience that we conducted ourselves in the world in [f]simplicity and godly sincerity, not with fleshly wisdom but by the grace of God, and more abundantly toward you.

І мы ня пішам вам іншага, як толькі тое, што вы чытаеце або разумееце, і што, як спадзяюся, да канца зразумееце,

For we are not writing any other things to you than what you read or understand. Now I trust you will understand, even to the end

як што вы ўжо часткова і зразумелі, што мы будзем вашаю славай, як і вы — нашаю, у дзень Госпада нашага Ісуса Хрыста,

(as also you have understood us in part), that we are your boast as you also are ours, in the day of the Lord Jesus.

і ў гэтай пэўнасьці я зьбіраюся адведаць вас раней, каб вы яшчэ раз атрымалі мілату,

And in this confidence I intended to come to you before, that you might have a second benefit —

і ад вас перайсьці ў Македонію, а з Македоніі зноў прыйсьці да вас, а вы мяне выправілі б у Юдэю.

to pass by way of you to Macedonia, to come again from Macedonia to you, and be helped by you on my way to Judea.

Маючы такі намер, ці не легкадумна я зрабіў? Альбо, што я задумваю, па плоці задумваю, так што ўва мне то «так-так», то «не-не»?

Therefore, when I was planning this, did I do it lightly? Or the things I plan, do I plan according to the flesh, that with me there should be Yes, Yes, and No, No?

Але верны Бог, што слова наша да вас ня было то «так», то «не».

But as God is faithful, our [g]word to you was not Yes and No.

Бо Сын Божы Ісус Хрыстос, Якога мы, я і Сілуан і Цімафей, прапаведавалі вам, ня быў «так» і «не»; а ў Ім было «так»,

For the Son of God, Jesus Christ, who was preached among you by us — by me, Silvanus, and Timothy — was not Yes and No, but in Him was Yes.

бо ўсе абяцаньні Божыя ў ім «так» і ў Ім «амін» на славу Божую праз нас.

For all the promises of God in Him are Yes, and in Him Amen, to the glory of God through us.

А Той, Хто мацуе нас з вамі ў Хрысьце і памазаў нас, ёсьць Бог,

Now He who establishes us with you in Christ and has anointed us is God,

Які і паклаў на нас пячатку і даў заклад Духа ў сэрцы нашыя.

who also has sealed us and given us the Spirit in our hearts as a guarantee.

Бога заклікаю ў сьведкі на душу маю, што, шкадуючы вас, я дагэтуль ня прыходзіў у Карынф,

Moreover I call God as witness against my soul, that to spare you I came no more to Corinth.

не таму, што быццам мы бяром уладу над вераю вашаю; але мы спрыяем радасьці вашай; бо вераю вы цьвёрдыя.

Not that we [h]have dominion over your faith, but are fellow workers for your joy; for by faith you stand.

« 16 глава 2 глава »