2 да Карынцян 1 глава

Другі ліст сьв. Паўлы апостала да Карынцян
Пераклад Яна Станкевіча → New King James Version

Паўла, з волі Божае апостал Ісуса Хрыста, а Цімох брат, царкве Божай, што ў Карынце, з усімі сьвятымі, што ў вусёй Ахаі:

Paul, an apostle of Jesus Christ by the will of God, and Timothy our brother, To the church of God which is at Corinth, with all the saints who are in all Achaia:

ласка вам а супакой ад Бога Айца а Спадара Ісуса Хрыста.

Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ.

Дабраславёны Бог а Ацец Спадара нашага Ісуса Хрыста, Ацец міласэрдзя і Бог усялякага пацяшэньня,

Blessed be the God and Father of our Lord Jesus Christ, the Father of mercies and God of all comfort,

Каторы цеша нас у кажнай атузе нашай, каб і мы маглі цешыць тых, што былі б у якой-лень атузе, тым пацяшэньням, каторым Бог цеша нас самых!

who comforts us in all our tribulation, that we may be able to comfort those who are in any [a]trouble, with the comfort with which we ourselves are comforted by God.

Бо як збыткуюць у нас цярпеньні Хрыстовы, так пераз Хрыста збыткуюць таксама пацяшэньні нашы.

For as the sufferings of Christ abound in us, so our [b]consolation also abounds through Christ.

Калі мы ў ватузе, дык дзеля вашага пацяшэньня а спасеньня, каторае дзеецца ператрываньням тых самых цярпеньняў, каторыя й мы церпім;

Now if we are afflicted, it is for your consolation and salvation, which is effective for enduring the same sufferings which we also suffer. Or if we are comforted, it is for your consolation and salvation.

І надзея наша на вас пэўная. Калі ж цешымся, дык із вашага пацяшэньня а спасеньня, ведаючы, што як вы ўчасьнікі цярпеньня, так і пацяшэньня.

And our hope for you is steadfast, because we know that as you are partakers of the sufferings, so also you will partake of the consolation.

Бо мы ня зычым, каб вы ня ведалі, браты, праз атугу, каторая сталася нам ув Азі, што мы ацяжараны былі звыш меры а сілы, ажно былі ў безнадзеяньню ўзглядам жыцьця.

For we do not want you to be ignorant, brethren, of our [c]trouble which came to us in Asia: that we were burdened beyond measure, above strength, so that we despaired even of life.

Але самы ў сабе мелі рассудак сьмерці, каб не спадзявацца на самых сябе, але на Бога, Каторы ўскрышае мертвых,

Yes, we had the sentence of death in ourselves, that we should not trust in ourselves but in God who raises the dead,

Каторы выбавіў нас ад так блізкое сьмерці і выбаўляе, і на Каторага спадзяемся, што й яшчэ выбаве.

who delivered us from so great a death, and [d]does deliver us; in whom we trust that He will still deliver us,

І вы супрацаваць будзеце малітвамі за нас, каб за дары нам, за прычынаю шмат каго, дзякаваньне было за нас.

you also helping together in prayer for us, that thanks may be given by many persons on [e]our behalf for the gift granted to us through many.

Бо пахвала нашая гэта, сьветчаньне сумленьня нашага, што ў прасьціні а шчырасьці перад Богам. ня ў мудрасьці цялеснай, але ў ласцы Божай, мы паступалі на сьвеце, асабліва ж із вамі.

For our boasting is this: the testimony of our conscience that we conducted ourselves in the world in [f]simplicity and godly sincerity, not with fleshly wisdom but by the grace of God, and more abundantly toward you.

Бо мы ня пішам вам нічога іншага, але што вы чытаеце й разумееце, і спадзяюся, што будзеце разумець аж да канца;

For we are not writing any other things to you than what you read or understand. Now I trust you will understand, even to the end

Бо вы часткава й даведаліся ўжо, што мы будзем вашай пахвалаю, аднолькава й вы нашай, у дзень Спадара нашага Ісуса.

(as also you have understood us in part), that we are your boast as you also are ours, in the day of the Lord Jesus.

гэтай пэўнасьцю я маніўся прыйсьці да вас уперад, каб вы ўдругава ласку мелі,

And in this confidence I intended to come to you before, that you might have a second benefit —

І пераз вас прайсьці да Макядоні, з Макядоні ж ізноў прыйсьці да вас, а вы праводзілі б мяне да Юдэі.

to pass by way of you to Macedonia, to come again from Macedonia to you, and be helped by you on my way to Judea.

Ці ўлегцы я зрабіў, маючы такі замер? Ці што я замяраю, подле цела замяраю, так што ў мяне «Але, але» і «Не, не»?

Therefore, when I was planning this, did I do it lightly? Or the things I plan, do I plan according to the flesh, that with me there should be Yes, Yes, and No, No?

Вось жа, верны Бог, што слова наша да вас ня ёсьць «Але» й «Не».

But as God is faithful, our [g]word to you was not Yes and No.

Бо Сын Божы, Ісус Хрыстос, абяшчаны памеж вас намі, імною а Сіланом а Цімохам, ня быў «Але» й «Не»; але ў Ім было «Але»,

For the Son of God, Jesus Christ, who was preached among you by us — by me, Silvanus, and Timothy — was not Yes and No, but in Him was Yes.

Бо ўсі абяцаньні Божыя ў Ім «Але» і ў Ім «Амін», — на славу Божую пераз нас.

For all the promises of God in Him are Yes, and in Him Amen, to the glory of God through us.

А тый, што зацьвярджае нас із вамі ў Хрысту і памазаў нас, ё Бог,

Now He who establishes us with you in Christ and has anointed us is God,

Каторы таксама запячатаваў нас і даў задатку Духа ў сэрцы нашы.

who also has sealed us and given us the Spirit in our hearts as a guarantee.

Бо гукаю Бога за сьветку на душу сваю, што, шчаджаючы вас, я дагэтуль ня прыходзіў да Карынту,

Moreover I call God as witness against my soul, that to spare you I came no more to Corinth.

Не затым, быццам мы бярэм уладу над вераю вашаю; але мы супрацаўні радасьці вашае: бо вераю вы стаіце.

Not that we [h]have dominion over your faith, but are fellow workers for your joy; for by faith you stand.

« 16 глава 2 глава »