2 да Карынцян 1 глава

Другі ліст сьв. Паўлы апостала да Карынцян
Пераклад Яна Станкевіча → English Standard Version

Паўла, з волі Божае апостал Ісуса Хрыста, а Цімох брат, царкве Божай, што ў Карынце, з усімі сьвятымі, што ў вусёй Ахаі:

Paul, an apostle of Christ Jesus by the will of God, and Timothy our brother, To the church of God that is at Corinth, with all the saints who are in the whole of Achaia:

ласка вам а супакой ад Бога Айца а Спадара Ісуса Хрыста.

Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ.

Дабраславёны Бог а Ацец Спадара нашага Ісуса Хрыста, Ацец міласэрдзя і Бог усялякага пацяшэньня,

Blessed be the God and Father of our Lord Jesus Christ, the Father of mercies and God of all comfort,

Каторы цеша нас у кажнай атузе нашай, каб і мы маглі цешыць тых, што былі б у якой-лень атузе, тым пацяшэньням, каторым Бог цеша нас самых!

who comforts us in all our affliction, so that we may be able to comfort those who are in any affliction, with the comfort with which we ourselves are comforted by God.

Бо як збыткуюць у нас цярпеньні Хрыстовы, так пераз Хрыста збыткуюць таксама пацяшэньні нашы.

For as we share abundantly in Christ’s sufferings, so through Christ we share abundantly in comfort too.a

Калі мы ў ватузе, дык дзеля вашага пацяшэньня а спасеньня, каторае дзеецца ператрываньням тых самых цярпеньняў, каторыя й мы церпім;

If we are afflicted, it is for your comfort and salvation; and if we are comforted, it is for your comfort, which you experience when you patiently endure the same sufferings that we suffer.

І надзея наша на вас пэўная. Калі ж цешымся, дык із вашага пацяшэньня а спасеньня, ведаючы, што як вы ўчасьнікі цярпеньня, так і пацяшэньня.

Our hope for you is unshaken, for we know that as you share in our sufferings, you will also share in our comfort.

Бо мы ня зычым, каб вы ня ведалі, браты, праз атугу, каторая сталася нам ув Азі, што мы ацяжараны былі звыш меры а сілы, ажно былі ў безнадзеяньню ўзглядам жыцьця.

For we do not want you to be unaware, brothers,b of the affliction we experienced in Asia. For we were so utterly burdened beyond our strength that we despaired of life itself.

Але самы ў сабе мелі рассудак сьмерці, каб не спадзявацца на самых сябе, але на Бога, Каторы ўскрышае мертвых,

Indeed, we felt that we had received the sentence of death. But that was to make us rely not on ourselves but on God who raises the dead.

Каторы выбавіў нас ад так блізкое сьмерці і выбаўляе, і на Каторага спадзяемся, што й яшчэ выбаве.

He delivered us from such a deadly peril, and he will deliver us. On him we have set our hope that he will deliver us again.

І вы супрацаваць будзеце малітвамі за нас, каб за дары нам, за прычынаю шмат каго, дзякаваньне было за нас.

You also must help us by prayer, so that many will give thanks on our behalf for the blessing granted us through the prayers of many.

Бо пахвала нашая гэта, сьветчаньне сумленьня нашага, што ў прасьціні а шчырасьці перад Богам. ня ў мудрасьці цялеснай, але ў ласцы Божай, мы паступалі на сьвеце, асабліва ж із вамі.

For our boast is this, the testimony of our conscience, that we behaved in the world with simplicityc and godly sincerity, not by earthly wisdom but by the grace of God, and supremely so toward you.

Бо мы ня пішам вам нічога іншага, але што вы чытаеце й разумееце, і спадзяюся, што будзеце разумець аж да канца;

For we are not writing to you anything other than what you read and understand and I hope you will fully understand —

Бо вы часткава й даведаліся ўжо, што мы будзем вашай пахвалаю, аднолькава й вы нашай, у дзень Спадара нашага Ісуса.

just as you did partially understand us — that on the day of our Lord Jesus you will boast of us as we will boast of you.

гэтай пэўнасьцю я маніўся прыйсьці да вас уперад, каб вы ўдругава ласку мелі,

Because I was sure of this, I wanted to come to you first, so that you might have a second experience of grace.

І пераз вас прайсьці да Макядоні, з Макядоні ж ізноў прыйсьці да вас, а вы праводзілі б мяне да Юдэі.

I wanted to visit you on my way to Macedonia, and to come back to you from Macedonia and have you send me on my way to Judea.

Ці ўлегцы я зрабіў, маючы такі замер? Ці што я замяраю, подле цела замяраю, так што ў мяне «Але, але» і «Не, не»?

Was I vacillating when I wanted to do this? Do I make my plans according to the flesh, ready to say “Yes, yes” and “No, no” at the same time?

Вось жа, верны Бог, што слова наша да вас ня ёсьць «Але» й «Не».

As surely as God is faithful, our word to you has not been Yes and No.

Бо Сын Божы, Ісус Хрыстос, абяшчаны памеж вас намі, імною а Сіланом а Цімохам, ня быў «Але» й «Не»; але ў Ім было «Але»,

For the Son of God, Jesus Christ, whom we proclaimed among you, Silvanus and Timothy and I, was not Yes and No, but in him it is always Yes.

Бо ўсі абяцаньні Божыя ў Ім «Але» і ў Ім «Амін», — на славу Божую пераз нас.

For all the promises of God find their Yes in him. That is why it is through him that we utter our Amen to God for his glory.

А тый, што зацьвярджае нас із вамі ў Хрысту і памазаў нас, ё Бог,

And it is God who establishes us with you in Christ, and has anointed us,

Каторы таксама запячатаваў нас і даў задатку Духа ў сэрцы нашы.

and who has also put his seal on us and given us his Spirit in our hearts as a guarantee.d

Бо гукаю Бога за сьветку на душу сваю, што, шчаджаючы вас, я дагэтуль ня прыходзіў да Карынту,

But I call God to witness against me — it was to spare you that I refrained from coming again to Corinth.

Не затым, быццам мы бярэм уладу над вераю вашаю; але мы супрацаўні радасьці вашае: бо вераю вы стаіце.

Not that we lord it over your faith, but we work with you for your joy, for you stand firm in your faith.

« 16 глава 2 глава »